Ривоят қилишларича, бир киши қишлоқда куч-ғайратга тўла 120 ёшга кирган отахонни кўриб қолади. Ҳайрон бўлиб ундан сўрайди: “Бу ёшда шунча шижоат қаердан?” Мўйсафид шундай жавоб беради:

                                Ташладим ёмон иллат ҳасадни,

Худо берди бу ғайратли жасадни.

Англаганингиздек, бу галги мулоҳазамиз ҳавас ва ҳасад тўғрисида. Суҳбатдошимиз Ўзбекистон мусулмонлари идораси Фатво маркази мутахассиси Равшан домла Ўринбоев

– Аввало, суҳбатимизни ҳавас ва ҳасад нима деган саволга жавоб олишдан бошласак. Динимизда бу борада қандай тушунтиришлар берилади?

– Агар кимки, бировга берилган неъматга ёмон ният билан қараб, ўша неъматни ундан кетиб, ўзига берилишини хоҳладими, бу ҳасад. Аксинчи бундан хурсанд бўлиб, ўша неъматни эгасида қолиши ва ўзига ҳам шунга ўхшаган неъмат берилишини орзу қилиш эса ҳавасдир. Динимизда ҳам ҳасадгўйлик қораланади. Бу иллат гуноҳлиги айтилади. Албатта, ҳасад қилаётган киши ғийбат қилиш асносида гуноҳга ботади. Бу билан тўплаган савобларини ўша одамга “ҳадя” қилиб юборади.

Хўш, ҳасад қандай пайдо бўлади? Бу саволга Абу Бакр ар-Розий раҳматуллоҳи алайҳ ўзининг “Ат-Тибб ар-руҳоний” китобида бундай жавоб берган: “Ҳасад бахиллик ва очкўзликнинг бирлашишидан пайдо бўлади. Лекин у бахилликдан кўра ёмонроқдир. Чунки бахил ўзининг мулкида бўлган нарсани ҳеч кимга беришни истамайди. Ҳасадгўй эса ўз мулкида бўлмаган нарсани ҳеч кимга беришни хоҳламайди”.

– Шу ўринда ҳасад ҳам бир касаллик, яъни қалб касаллиги десак адашмаймиз, тўғрими?

– Худди шундай. Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: “Сизларга ҳам олдин ўтган умматларнинг касали: ҳасад ва буғзу-адоват ўтди. У (иккиси) қирувчидир. Сочни қиради демайман, балки динни қиради! Жоним қўлида бўлган Зотга қасамки, мўмин бўлмагунингизча, жаннатга кирмайсиз. Бир-бирингизни яхши кўрмагунча, мўмин бўлмайсиз. Ўшанда собит қадам қиладиган нарса ҳақида сизларга хабар берайми? Орангизда саломни кенг ёйинг” (Имом Термизий ривояти).

Бу касаллик нафақат қалбни, иймонни заифлаштиради. Балки жисмоний соғлиқдан ҳам айира бошлайди. Яъни доимий маҳзунлик, тез аччиқланиш, уйқусизлик, одамови бўлиб қолиш, иштаҳанинг бузилиши натижасида мизожни айниши, юзга ажин тушиши, тез ва эрта қариш ҳолатларини олиб келади. Ўз навбатида жамиятда кибр, адоват каби парокандаликлар кўпаяди.

Кўп ва хўп эшитгансиз, ер юзида биринчи қотиллик ҳасад сабабли содир бўлганди. Қобил ўз укаси Ҳобилга ҳасад қилади ва натижада унинг қотилига айланади. Қуръони каримда бу ҳолат қуйидагича баён қилинади: “Унинг (ҳавойи) нафси биродарини ўлдиришни хуш кўрсатди ва дарҳол, уни ўлдирди. Шу билан у зиён кўрувчилардан бўлиб қолди” (Моида сураси, 30-оят).

– Бугун ҳам орамизда  ўзганинг ютуғини, айниқса, мол-дунёси, ҳатто оилавий бахтини кўролмай турли “ўйинлар”ни уюштираётганлар, афсуски, йўқ эмас. Бунга даъвони қаердан излашимиз керак?

– Аввало, оиладан, тарбиядан бошлашимиз керак. Қайсидир маънода ота-онанинг ўзи ҳам сабабчи бўлиб қолиши мумкин. Айтайлик, аксарият ҳолларда  оилада кенжа фарзандга кўпроқ эътибор берилади. Ёки баъзилар қайсидир ўғил ёки қизини бошқасидан устунроқ кўради. Шундай ҳолларда болаларнинг “нимага менга кам, унга бошқачаси” деган хархашаларини эшитамиз. Бу аста-секинлик билан бола онггида ҳасадни вужудга келтира бошлайди. Ёки боғча, мактабларда ўқувчилар орасида таққослашлар бўлади. Билинмас ҳолда болаликданоқ тамал тоши қўйилган ҳасад инсон билан бирга ўсиб-улғайиб, уни ҳалокат сари етаклайди. Шунинг учун ота-она ва мураббийлар бола тарбиясидек нозик масалага эътибор билан ёндошишлари ҳамда болаларни фарқламай, уларга бир хил муомалада бўлишлари шарт.

Ҳадису шарифда бундай дейилади. “Ҳасаддан сақланинглар. Чунки у худди олов ўтинни егани каби яхшиликларни ейди” (Имом Абу Довуд ривоятлари).

Ҳадисни шаҳрлаган уламоларимиз айтадиларки, инсонларннинг ҳасаддан сақланиши юртга хайр-барака ва ҳамжиҳатликни олиб келади. Ҳар бир инсон бошқа маънавий жиноятлардан қутилиш баробарида, ҳасад каби катта маънавий жиноятдан ҳам халос бўлиши шарт. Ўшандагина элу юртда ҳамжиҳатлик, халқда тотувлик ва яхшиликлардан умид қилсак бўлади.

Ҳувайдо Хўжамқулова
суҳбатлашди

CАВОЛ: Фарзанд Қуръони каримни тугатиб, ота-онасига бағишласа бўладими? Агар ота-она тирик бўлсачи?

ЖАВОБ: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим. Албатта бўлади. Бу борада мўътабар фиқҳий манбаларимиздан бири “Бадоиъус Саноиъ” китобида бундай дейилади:

قال في بدائع الصنائع: من صام أو تصدق أو صلى وجعل ثوابه لغيره من الأموات أو الأحياء جاز ويصل ثوابها إليهم عند أهل السنة والجماعة.

“Ким рўза тутса ёки садақа берса ёки (нафл) намоз ўқиса ва савобини вафот топган инсонгами ёки тирик инсонгами бағишласа, бу жоиздир ва савоби Аҳли сунна вал-жамоага кўра уларга етиб боради”. Валлоҳу аълам.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси

Фатво маркази

Намозхон қиём ҳолида қўлларини бир-бирига боғлаб, ўнг қўлини чап қўлининг устига қўяди. Бу масалада имом Шофеъий, имом Суфён Саврий ва бизнинг ҳанафий уламоларимизнинг фикри бир хил. Лекин, қўллар турадиган жой масаласида ҳанафийлар билан шофеъийлар орасида ихтилоф бор. Шофеъийлар кўкрак қисмига қўяди дейди, ҳанафий мазҳабимизда эса киндик остига қўйилади дейилган. Икки мазҳаб уламоларининг ҳам ўзларига яраша далиллари бор. Қуйида ҳанафий мазҳаби уламоларининг далил қилган ҳужжатлар тақдим қилинади:

Биринчи далил

إن من السنة وضع اليمين على الشمال تحت السرة فى الصلوة

“Намозда, киндик остида ўнг қўлни чап қўлнинг устига қўйиш суннатдандир!”

Бу иборани Бурҳонуддин Марғилоний “Ҳидоя”да, Фақиҳ Абу Лайс Самарқандий “Навозил”да, Абулбаракот Насафий “Манзума”ни шарҳи “Мусаффо”да Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳадиси деган, аммо уларнинг бирортасида бу ҳадиснинг санади ҳақида маълумот берилмаган.

Ҳидоянинг “Ғоятул-баён” ва “Манзума”нинг “ал-Ҳаср” номли шарҳларида муаллифлар бу ҳадисни Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу ривоят қилганини айтган.

Аллома Айний раҳматуллоҳи алайҳ “Ҳидоя”нинг шарҳида, Ҳидоя иборасини тўлиқ келтиргач, “бу гап аслида Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳунинг гапидир. Уни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга нисбат бериш саҳиҳ эмас. Бу гапни имом Аҳмад ўзининг “Муснад”ида, Дорақутний ва Байҳақийлар “Сунан”ларида Абу Жуҳайфанинг Али ибн Абу Толибдан ривоят қилган ҳадиси деб келтиришган”—деган.

Шунингдек яна, шу иборани ҳазрати Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган деб “Ҳидоя”га Камол ибн Ҳумом ва Итқонийлар тарафдан ёзилган шарҳида, Зайлаъийнинг “Табйин”ида, Айнийнинг Бухорийга ёзган шарҳида, Имом Сарахсийнинг “Муҳийт”ида, Ибн Амир ал-Ҳожнинг “Мунятул-мусолли”га битган шарҳида, Шайҳ мулла Али ал-Қорининг “Мишкот” ва Муҳаммад ибн Ҳасан ривояти билан “Муатто”га ёзган шарҳларида, Шайҳ Абдулҳақ Деҳлавийнинг “Сирот ул-мустақим”га битган шарҳида, Ҳанбалий мазҳабида ёзилган “Фатҳ ул-малик ал-азиз шарҳ ул-важиз” асарларида келтирилган.

Муҳаммад Ҳаёт ас-Синдий раҳматуллоҳи алайҳ аллома Айнийнинг сўзини изоҳлаб шундай дейди: Айний юқоридаги иборани Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга нисбат бериш саҳиҳ эмас деганда фақатгина қавлий нисбатни кўзда тутган, феълий иснодни эмас. Яъни айни шу иборани Расулуллоҳ айтган дейиш тўғри эмас, аммо Расулуллоҳ қўлларини киндик остига қўймаган деган маъно йўқ. Чунки бу ибора Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилингани аниқ, фуқаҳолар эса саҳобалар “суннат” деган сўзни қўллагнда ундан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг суннатини кўзда тутган бўладилар—деган қоидани тан олганлар. Шундай экан юқоридаги ҳадис санади гарчи Али розияллоҳу анҳуда тўхтасада, ул зот “суннатдан” деб айтгани учун унга “марфуъ” (исноди Расулуллоҳга кўтарилган) деб ҳукм қилинади.

Иккинчи далил

قال ابن عباس رضى الله تعالى عنهما إن النبى صلى الله عليه و سلم قال «إن من السنة وضع اليمين على الشمال تحت السرة»

“Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳума айтди: Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар: Ўнг қўлни чап қўл устига, киндик остида қўйиш суннатдандир!”.

Бу ҳадисни ҳанафий мазҳабининг йирик намояндаси Аллома ибн Моза ал-Бухорий “Муҳийт ал-бурҳоний”да келтирган, шунингдек, “Мужмаъ”нинг шарҳида келтирилган.

Учинчи далил

عن النبى صلى الله عليه و سلم «ثلاث من سنن المرسلين: تعجيل الإفطار و تأخير السحور و وضع اليمين على الشمال تحت السرة فى الصلوة»

“Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилинди: уч нарса Пайғамбарлар суннатидан: ифторга шошилмоқ; саҳарликни охирги вақтигача суриб бормоқ; намозда ўнг қўлни чап қўл устига киндик остида қўймоқ”.

Бу ривоятни Зоҳидий “Қудурий”нинг шарҳида, Хаббозий “Ҳидоя”нинг “Меърожуд-дироя” номли шарҳида, Ибн Амир ал-Ҳож “Мунятул-мусолли”нинг шарҳида, Аллома ибн Нужайм “Баҳрур-роиқ”да келтирганлар.

Тўртинчи далил

قال ابو هريرة «أخذ الأكف على الأكف فى الصلوة تحت السرة»

“Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу айтди: Намозда кафтни кафтга киндик остида ушланади”.

Бу ривоятни имом Абу Довуд ва Байҳақий “Сунан”ларида келтирган.

Бешинчи далил

عن إبراهيم النخعى قال «يضع يمينه على شماله فى الصلوة تحت السرة»

“Иброҳим Нахаъийдан ривоят қилинди: Намозда ўнг қўлини чап қўлининг устига киндик остига қўяди”.

Бу ривоятни Абу Бакр ибн Абу Шайба “Мусаннаф”ида келтирган. Имом Муҳаммад ибн Ҳасан шайбоний ҳам шу ривоятни “ал-Асор”да келтирган.

Олтинчи далил

حدثنا يزيد ابن هارون قال اخبرنا الحجاج بن الحسان قال سمعت ابا المجلز او سألته قال كيف اضع ؟ قال : يضع باطن كف يمينه على ظاهر كف شماله و يجعلهما اسفل من السرة

“Бизга Язид ибн Ҳорун ҳадис айтди, у деди: бизга Ҳажжож ибн Ҳисон хабар қилди: у деди: Абу Мужлиздан эшитдим ёки сўрадим: Қандай қўяман? У деди: ўнг қўл кафт ичини чап қўл кафтининг орқасига қўяди ва икки қўлини киндикдан пастга қўяди”.

Бу ривоятни ҳам Абу Бакр ибн Абу Шайба “Мусаннаф”ида, шунингдек, Абу Довуд ҳам “Сунан”ида иснодсиз келтирган.

Еттинчи далил

عن علقمة ابن وائل ابن حجر عن ابيه رضى الله تعالى عنه قال رأيت النبى صلى الله عليه و سلم وضع يمينه على شماله فى الصلوة تحت السرة

“Алқама ибн Воил ибн Ҳужрдан, у отаси розияллоҳу анҳудан ривоят қилди. У деди: Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламни кўрдим, намозда ўнг қўлини чап қўлининг устига киндик остига қўйганди”.

Бу ривоятни ҳам Абу Бакр ибн Абу Шайба “Мусаннаф”ида келтирган.

манба

Куни кеча пойтахтимиздаги “Ҳазрати Имом” жоме масжидида “Aзон дарслари”нинг сўнгги сабоғи ва хотимасига бағишланган тадбир бўлиб ўтди. Унда Ўзбекистон мусулмонлари идораси “Қуръон ва тажвидни ўргатиш” бўлими мудири Шайх Aлижон қори, кўплаб муаззинлар ҳамда диний соҳа вакиллари иштирок этди.
Тадбирда Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий Нуриддин домла Холиқназаровнинг табрик ва дуолари муаззинларга етказилди.
Шунингдек, “Қуръон ва тажвидни ўргатиш” бўлими мудири Шайх Aлижон қори ҳамда ““ALQURAN MASS MEDIA” МЧЖ таъсисчиси Козимжон Ниязов томонидан “Aзон дарсларида” фаол иштирок этган Бўка тумани “Чимилдиқ ота” жоме масжиди муаззини Фазлиддин Ғуломхонов, Юқори Чирчиқ тумани “Барданкўл” жоме масжиди муаззини Дониёр Дадажонов, Қўқон шаҳар “Зинбардор” жоме масжиди муаззини Aҳроржон Турдалиевларга ташаккурнома ва эсдалик совғалар топширилди.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати

Шу йил 13 декабрь куни Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти қозиси Шамсуддин Бауатдинов мутасадди вакиллар билан Бўзатов туманидаги “Бўзатов” ва “Қусханатов” овул фуқаролари йиғинлари ҳудудида истиқомат қилувчи ижтимоий ёрдамга муҳтож ва боқувчисини йўқотган оилалар хонадонидан хабар олиниб, яшаш шароити билан яқиндан танишилиб, озиқ-овқат маҳсулотлари ва қишки иссиқ кийим-кечаклар тақдим этилди.

Дарҳақиқат, Қуръони каримда бундай марҳамат қилинади: “Суйган нарсаларингиздан эҳсон қилмагунингизгача сира яхшиликка (жаннатга) эриша олмайсизлар. Ниманики эҳсон қилсангиз, албатта, Аллоҳ уни билувчидир” (Оли Имрон сураси, 92-ояти).

Мазкур ояти каримада инсонларнинг яхши кўрган нарсасидан инфоқ-эҳсон қилиши лозимлиги айтилмоқда. Инсон яқини ё бирор кишига ўзи яхши кўрган нарсасидан эҳсон қилиши бироз қийинроқ туюлади. Аммо тафаккур қилинса ўзи воз кечиб, эҳсон қилинган нарсаси ўрнига охиратда бериладиган жаннат олдида жуда арзимас эканини англаш мумкин.

Довудбой БЕКАНОВ,
Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти ходими