Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Агар муваффақиятга эришмоқчи бўлсангиз:
1. Мансаб ҳақида ўйламанг, асосий мақсадингиз орқага қайтмаслик бўлсин.
Агар муваффақиятга эришмоқчи бўлсангиз:
2. Вақтни беҳуда сарфламанг, вақт жуда қадрли, умрингиз эса, чекланган. (Тартибли бўлинг): намозингиз, уйқингиз, эрталаб туришингиз, ишингиз, овқатланишингиз, учрашувларингиз ва машғулотларингизни режалаштиринг.
Агар муваффақиятга эришмоқчи бўлсангиз:
3. Мўъжиза кутиб ўтирманг, имкониятлар ўз-ўзидан юзага келмайди. Имкониятларни сиз яратасиз.
Агар муваффақиятга эришмоқчи бўлсангиз:
4. Машғулотлар оғирлигидан ёки овқатнинг таъмидан ёш болалардек шикоят қилманг. Ўзингиздан сабрли ва мослашувчанлик қобилиятига эга шахсият яратинг. Ҳар қандай қийинчиликларга мослашинг ва уларни енгиб ўтинг.
Агар муваффақиятга эришмоқчи бўлсангиз:
5. Йиқилгандан кейин қайтадан туришни давом эттиринг. Сиз ўйлаганингиздан кўра кучлироқсиз. Озуқа, уйқу, машғулотлар, ёрқин табассум, ғажиб ташлайдиган тишларингизни намоён қиладиган кулишингиз, ўзингизга ишонч ва ҳечан букилмайдиган қадлингиз – буларнинг барчаси сизда мавжуд. Сиз – муваффақият учун яратилган қаҳрамонсиз.
6. Одамлар билан ҳаддан ташқари кўп аралашишдан эҳтиёт бўлинг. Бу ижтимоий зеҳнингизни ошириши, одамлар билан мулоқот қилиш малакасини пайдо қилиши мумкин, аммо ақлингиз янгича ғоялар яратишга қодир бўлмай қолади. Шунинг учун одамлар билан аралашинг, аммо меъёрда.
7. Бирор кишини ўзингизга ўрнак қилишдан эҳтиёт бўлинг. Бу сизнинг ақлингизни тўлиқ бузиб ташлайди. Фақат ўзингизни ўзингизга ўрнак қилинг. Сиз табиатан ақлсиз қилиб яратилган эмассиз, балки ақлингизни бировга тақлид қилишга йўналтиришингиз – уни зое кетказиш демакдир.
8. Чуқур муносабатлардан узоқ бўлинг. Ҳеч кимни ҳаётингизда асосий ўринга қўйманг. Хоҳлаганингизча яқин бўлинг, аммо бир куни уларсиз қолишингиз мумкинлигини доим эсда тутинг.
9. Бошқалар сиздан ким бўлишингизни хоҳлаётган бўлса, ўшандай бўлишдан сақланинг. Ҳеч нарсани ўзгартирманг, ўзингизни ва ҳаётингизни ўзингиз яхши кўрадиган тарзда яшанг.
Ҳомиджон домла ИШМАТБЕКОВ
Бир бола авто ҳалокат сабаб кўзи ожиз бўлиб қолди. У шифохонадан уйига қайтаркан, тўсатдан останада йиқилиб тушди. Шу пайт она ўғлига насиҳат қилди:
– Болам, шифокорлар ҳеч нима қила олмасликларини айтишди. Шундай экан, яшаш учун курашишимиз керак.
Ўғил:
– Ҳа, онажон, биламан, – дея кўзига ёш олди у.
Она:
– Ўғлим, йиғлашни бас қил. Ёлғиз қолсанг, сенга ҳеч ким меҳрибонлик қилмайди. Шунинг учун кўз ёшингни арт.
Ўғил:
– Хўп, онажон!
Она:
– Мен сенга фақат бир марта хато қилсанг, ёрдам бераман. Қолганига ўзинг ҳаракат қилишинг керак. Қани тур ўрнингдан. Ёдингда тут. Сени қўзинг ожиз бўлиши мумкин, аммо нодон эмассан. Бу хонада нималар борлиги эсингдами?
Ўғил:
– Ҳа.
Она:
– Ундай бўлса, ақлингни ишлат. Бутун борлиққа диққатли бўл ва қўлларингни ишга сол. Она ўғлини қўлларидан тутиб уй томонга юзини қаратди.
Сўнгра:
– Қўлларингни чўз ва у сенинг кўзларинг эканини тасаввур қилгин, – деди. Ўғил хонани пайпаслаб, яна йиқилиб тушди ва “Вой, онажон, қаердасиз, менга ёрдам беринг”, дея бақирди.
Она бир четда ўғлини кўзларида ёш билан кузатарди. Ўғил анча вақт ўзига келмай, кўз ёш тўкди. Она ҳам бир четда уни кузатганича фиғон чекди. Шунда ўғил ён-атрофдаги овозларга эътибор қарата бошлади. Ташқаридан келаётган машиналар, қайнаб турган чойнак ва йиғлаб турган онасининг овозини эшитиб, ўрнидан туриб, онаси томон кела бошлади. Она ўғлини қаттиқ бағрига босди.
Ўғил:
– Онажон, нега йиғлаяпсиз?
Она:
– Бахтиёрлигимдан, чунки сен мустақил бўла бошладинг. – дея жавоб берди.
Азизим, бизнинг-чи? Кўзимиз кўряпти, оёғимиз юряпти, қўлларимиз ишлаб турибди. Алҳамдулиллаҳ, беҳисоб неъматлар ичидамиз. Бироқ қанчадан-қанча одамлар бу дунёни кўришга, овозларни эшитишга, бир бор бўлса-да ўз оёғи билан юришга орзуманд. Шундай экан, АЛЛОҲ томонидан бизга берилган неъматларга шукр қилинг. Уларни қадрига етинг.
Акбаршоҳ РАСУЛОВ