"Mo‘min banda ikki xavf o‘rtasidadir. Birinchisi: o‘tgan gunohlaridan qo‘rqadiki, ularni Alloh nima qilganini bilmaydi. Ikkinchisi: umrining qolgan qismida boshiga nima halokatlar kelishini bilmaydi”[1].

Bunday ikki xavf orasida turgan mo‘min, shubhasiz, dunyo hayotiga iltifot etmaydi. Imoni salomat bo‘lishi uchun qayg‘uradigan mo‘min, faqat Haqqa yolvorish va sig‘inishgina saodat ekanini anglab, jahannam azobi va Allohning g‘azabiga uchramaslik uchun zo‘r berib harakat qiladi. Ertadan kechgacha kayfu safo surish bilan umrini o‘tkazadigan, oxirat haqida o‘ylamaydigan  kishi  hech  qachon  komil  va  yetuk  musulmon bo‘lolmaydi.

Hukm va taqdiriga rozi bo‘lmaganlarga buyuk Alloh: "Kim mening taqdirimga rozi bo‘lmasa, yuborgan baloimga sabr qilmasa, o‘ziga mendan boshqa ma’bud qidirsin", deb o‘z hukmini e’lon qilganki, bu banda uchun juda katta tahdid, qo‘rqinchli va ayni paytda buyuk haqiqatdir.

Shayx Muhammad Zohid Qo‘tquning

“Mo‘minning sifatlari” kitobidan

[1] “Ramuz al-ahodis” 230/15 roviy hazrati ibn Muborak (r.a.).