Пайғамбар саллоллоҳу алайҳи васаллам бир ҳадиси шарифда: “Аллоҳнинг бир тоифа фаришталари борки, улар кўчаларни кезиб зикр этаётганларни излайди. Аллоҳни зикр этаётган жамоатни учратганда бир-бирларига:
“Бу ёққа келинглар, излаганларимиз бу ерда экан”, дея овоз берадилар ва зокирларни кўкка қадар қанотлари остига олади. Кўк юзига чиққанларида Аллоҳ таоло – ҳар нарсани билгани ҳолда – улардан:
– Қулларим нима деяпти? – деб сўрайди.
Фаришталар:
– Сени тасбиҳ ва такбир этаётир. Сенга ҳамд айтиб, таъзим бажо этмоқда, – дейди.
Аллоҳ таоло:
– Улар мени кўрдиларми? – деб сўрайди.
Фаришталар:
– Йўқ, Сени кўрмадилар, – дея жавоб беради.
Аллоҳ таоло:
– Мени кўрганларида нима қилган бўлар эди? – деб сўрайди.
Фаришталар:
– Агар Сени кўрганларида янада кўп ибодат этар, янада кўп таъзим этар ва янада кўп тасбиҳ этардилар, – дейди.
Буюк Роббимиз улардан:
– Қулларим нима истаётир? – деб сўрайди.
Фаришталар:
– Сендан жаннат истаётир? – деб жавоб беради.
Аллоҳ таоло:
– Улар жаннатни кўрдиларми? – деб сўрайди.
Фаришталар:
– Йўқ, улар жаннатни кўрмадилар, – деб жавоб беради.
Аллоҳ таоло:
– Агар жаннатни кўрсалар нима қилган бўлар эди? – деб сўрайди.
Фаришталар:
– Агар у ерни кўрсалар жаннатга бўлган иштиёқи янада кучаяр, у ерни истаб ҳеч тоқати қолмас, ибодатларини янада кучайтирар эди, – дейди.
Аллоҳ таоло:
– Нимадан қўрқиб менга сиғинаётирлар? – деди.
Фаришталар:
– Жаҳаннамдан Сенга сиғинаётир, – дея жавоб беради.
Аллоҳ таоло:
– Улар жаҳаннамни кўрдиларми? – деб сўрайди.
Фаришталар:
– Йўқ, кўрмадилар, – деб жавоб беради.
Аллоҳ фаришталардан:
– Улар жаҳаннамни кўрганларида нима қилган бўлар эди? – деб сўрайди.
Фаришталар:
– Агар жаҳаннамни кўрганларида янада қаттиқ қўрқиб, ундан Сенга шиддатла қочар эди, – дея жавоб беради.
Бу жавобни эшитган Аллоҳ таоло:
– Шоҳид бўлингки, уларни афу этдим, – дейди.
Шунда фаришталардан бири:
– Уларнинг орасида бир киши борки, у аслида улардан эмас, бир ғаразли нияти учун уларнинг орасига суқилиб олган, – дейди.
Аллоҳ таоло у фариштага:
– Улар шундай бир жамоатки, уларнинг дўстлари ўзларига хиёнат этмас, – дейди” (Бухорий, Муслим ривояти).
МУАММО
Олимларнинг фикрича адоват ёки кек сақлаб юриш инсон саломатлиги учун зарарли бўлиб, юрак-қон томир ва иммун тизимининг бузилишига, бош ҳамда бўғимлар оғриғига олиб келади. Бундан ташқари инсонда депрессия, хавотир, жиззакилик каби муаммоларни келтириб чиқарар экан.
ТАДҚИҚОТ
Доктор Майкл Берри ўзининг “Саратонни даволаш” номли китобида бундай ёзади: “Дарҳақиқат, кечиримли ва саховатли бўлиш инсон саломатлигига ижобий таъсир қилади. Илмий тадқиқотларда, асабий таранглик, гина-адоват сақлашлик овқат ҳазм қилиш ва қон айланиш тизимига салбий қилиши ва бу – саратон касаллигини келтириб чиқариши аниқланган”.
НИМА ҚИЛИШ КЕРАК?
Психологлар бундай ҳолатдан чиқиб кетишнинг йўли инсон кечиримли бўлишга ҳаракат қилиши кераклигини таъкидлашади. Кечиримли бўлиш инсонлар ўртасидаги яхши муносабатларни таъминлашга ҳамда уни мустаҳкамлашга кўмак беради.
Аммо айримлар кечиримли бўлиш қўлидан келмаслигидан шикоят қилади. Тўғри, кечиримли бўлиш анча қийин иш бўлсада, аммо уни ўзлаштириш мумкин.
Кечиримлик инсонга руҳий енгиллик беради, бандани ич-ичидан кемираётган иллатлар: хафагарчилик, нафрат, адоватга бархам беришга ёрдам беради. Шунинг учун кечиримли бўлишга ҳаракат қилиш инсон саломатлиги учун ниҳоятда фойдалидир.
БИР ОЯТ
Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Яхшилик билан ёмонлик баробар бўлмас. Сен яхшилик бўлган нарса ила дафъ қил. Кўрибсанки, сен билан орасида адовати бор кимса худди содиқ дўстдек бўлур. Унга фақат сабр қилганларгина эришур. Унга фақат улуғ насиба эгаси бўлганларгина эришур” (Фуссилат сураси, 34-35-оятлар).
Демак, ёмонлик қилган инсонга яхшилик билан жавоб қайтариш сабрли ва олийжаноб мўминларнинг хулқи экан.
ҲАДИС
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: “Қиёмат бўлганида нидо қилувчи: “Инсонларни кечирувчи кишилар қани? Роббингиз ҳузурига келинг ва ажрингизни олинг”, деб нидо қилади.
ХУЛОСА
Демак, бақириб ёки жиззакилик қилиб, асабийлашган инсон бу билан қаршисидаги одамга зулм ўтказаётганини эмас, энг аввало ўз саломатлигига путур етказаётганини унутмасин! Бу гўёки заҳар ичган одам унинг таъсири бошқа инсонга етишини кутишга ўхшайди...
Даврон НУРМУҲАММАД