Қадрдон ва муҳтарам Мусулмонлар идораси раиси, муфтий Усмонхон Алимовнинг
вафот этгани ҳақидаги хабарни чуқур қайғу билан олдим.
Алимовлар оиласи ва Мусулмонлар идорасини оғир қайғуга ғарқ этган ушбу машъум
жудоликни мен ҳам баробар ўртоқлашаётганимни самимий равишда изҳор этиб,
ҳамдардлигимни билдирмоқчиман.
Ҳаётдан кўз юмган раис жаноблари, бош муфтиймизга Оллоҳнинг лутфу-карамига
эришишликни, жаннатдан ўрин олишликни тилаб, Оллоҳдан раҳмат, маҳфират сўраб қоламан.
Фурсатдан фойдаланиб, ўзбекистонлик мусулмон биродарларимиз ва Мусулмонлар
идорасига, қайғули Алимовлар оиласига ва яқинларига сабри-жамил тилаб, таъзия изҳор
этаман, чин юракдан саломларимни йўллайман.
Проф., др. Али Эрбаш,
Туркия Республикаси
Диёнат ишлари раҳбари
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Имом Молик Саъид ибн Мусаййибдан ривоят қилади:
«Бир мусулмон ва бир яҳудий хусуматлашиб, Умар розияллоҳу анҳунинг ҳузурига келишди. Яҳудий ҳақ бўлиб чиқди. Умар унинг фойдасига ҳукм чиқарди. Шунда яҳудий унга:
«Аллоҳга қасамки, ҳақ ила ҳукм чиқардинг», деди.
«Сен қаердан билдинг?» деди Умар, уни дарра ила уриб.
«Биз Тавротда: «Қайси қози ҳақ ила ҳукм чиқарса, албатта, ўнг томонида битта, чап томонида битта фаришта уни қувватлаб туради. Модомики, у ҳақда экан, ишини тўғрилаб ҳам турадилар. Қачон ҳақни тарк қилса, улар ҳам уни тарк қилиб, кўтариладилар», дейилганлигини топамиз», деди».
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳунинг илоҳий адолат уммонидан сув ичган адолатларини кўргандан кейин, ундан баҳраманд бўлгандан кейин яҳудий ҳам эриб кетиб, мусулмонлар халифасини алқашга ўтган. У яҳудийларнинг бошқалардан беркитиб юрадиган китоблари, яъни Тавротдаги ҳақиқатни Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳунинг ҳукмида кўрганлигини эътироф этган.
Ҳа, ҳазрати Умар розияллоҳу анҳунинг Ислом жамияти раҳбари сифатида олиб борган ишларига бутун дунё қойил қолган ва ҳалигача қойил қолиб келмоқда.
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу бунга ўхшаш адолатли ишларни ташвиқот учун қилмас эдилар. Балки буни вазифа, Аллоҳ таоло олдидаги бурч, деб ҳис этганларидан қилар эдилар. Ким бўлишидан қатъи назар, ҳар бир одам у киши учун Аллоҳ таоло нозил қилган шариат ҳукми олдида баробар эди. Мусулмонми, зиммийми ёки бошқами, ҳазрати Умар учун барибир эди. Ҳақ ким тарафда бўлса, ҳукм ўшанинг фойдасига чиқарилар эди.
«Ҳадис ва ҳаёт» китобининг 23-жузидан олинди