13 Сентябр, 2024, 10 Рабиъул аввал, 1446
13 Сентябр, 2024, 10 Рабиъул аввал, 1446
Наманган вилоятига ташриф доирасида Ўзбекистон мусулмонлари идораси раисининг биринчи ўринбосари Ҳомиджон домла Ишматбеков сафари мобайнида Наманган шаҳридаги “Мулла Исмоил" жоме масжидига ташриф буюриб, жамоат билан шом намозини ўқиди.
Сўнг, масжид аҳлига ҳозирда диний таълимдаги ислоҳотлар, ёшларни илмга тарғиб қилиш, уларни зинҳор ва зинҳор ўз ҳолатига ташлаб, бекорчи қилиб қўймайлик, китобга ва илмга бўлган муҳаббатини ошириш ва ўзи қизиқан соҳаси бўйича элга, халққа фойдаси тегадиган инсон бўлиб етишиши учун ҳозирдан ҳаракат қилиш ҳақида ва бу масалада ота-онанинг ўрни беқиёс эканлигини таъкидладилар. Шунингдек илмни диний ва дунёвийси бўлмаслиги, илмни фойдали ва фойдасизи бўлишлиги ҳақида ҳам айтиб ўтдилар ва Аллоҳ таолодан барчаларимизга фойдалик илм беришлиги сўраб дуои хайрлар қилдилар.
****
Ташриф доирасида Тошкент шаҳар бош имом-хатиби ўринбосари Абдуқаххордомла Юнусов ҳам Наманган шаҳридаги "Абдуллоҳ ибн Масъуд" жоме масжидида аср намозини масжид қавми билан ўқигач, масжид аҳлига юртимизда бўлаётган кенг ислоҳотларга, Аллоҳ таоло берган ҳар бир неъматларига шукрона қилиб яшаш, қолаверса жамиятимиз учун долзарб масалалардан бири бўлмиш ёшлар тарбияси, уларни илм ва ҳунар билан банд қилиш тўғрисида маъруза қилиб бердилар.
Ташриф сўнггида масжид жамоати миннатдорлиги ва ташрифдан мамнунлигини изҳор этишди ва дуои хайрлар қилинди.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати
Аллоҳ таоло ҳар бир инсон қалбига ватанни севиш ва унга муҳаббат қўйиш туйғусини жо айлаган. Исломда ватанга муҳаббат бу – туғилиб-ўсган юртига нисбатан эъзоздан иборат. Демак, мусулмон киши ўз Ватанини севади! Унинг иқболи учун ҳаракат қилади, уни ғаним ва ёвдан ҳимоялайди. Шу боисдан ҳам киши ўз юртидан узоқлашганда, уни соғинади.
Бу (туйғу) биз умматларга Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламдан меросдир. Чунки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Маккаи мукаррамада 53 ёшларигача яшадилар. Макка мушриклари у зотга кўплаб азиятлар беришди. Шундай бўлса-да, Набий алайҳиссалом ватанларини тарк этиб, бошқа жойга кўчиб кетмадилар. Аммо Макка мушрикларининг зулмлари ҳаддан ошиб, Расулуллоҳнинг жонларига қасд қилишгача бориб етганидан кейин Аллоҳнинг буйруғига биноан у зот Маккадан чиқиб кетдилар. Кетаётиб кўзларига ёш олдилар, кўнгиллари бўшаб, Маккага қараб бундай дедилар: “(Эй Макка) сендан кўра менга севимлироқ ва суюклироқ шаҳар йўқ! Агар қавмим мени чиқармаганида, асло сендан бошқа жойни макон тутмасдим” (Имом Термизий ривояти).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам киндик қонлари тўкилган жойдан узоқлашганлари сари Маккага бўлган иштиёқлари зиёдалашиб борарди. Шунда Аллоҳ таоло Расулуллоҳнинг кўнгилларини кўтариб, Маккага қайтиб келишлари башоратини бериб, Қуръони каримдаги қуйидаги ояти каримани нозил қилди: “(Эй Муҳаммад!) Албатта, Сизга (ушбу) Қуръонни фарз қилган Зот, шак-шубҳасиз, Сизни қайтиш жойига (Маккага) қайтарувчидир...” (Қасас сураси, 85-оят).
Шундан кейин Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам хотиржам сафарларини давом эттирдилар.
Демак, ватанни севиш, уни соғиниб яшаш инсон табиатида мавжуд бўлган нозик ҳисдир! Ватанни севиш фақат тилда қолиб кетмаслиги, балки юрт равнақи учун барча бирлашиши, бир-бирига хайрихоҳ бўлиб, дунё ва охират учун фойдали ишларга ҳаракат қилишлари лозим.
Қуръони каримда бундай марҳамат қилинади: “...Эзгулик ва тақво (йўли)да ҳамкорлик қилингиз, гуноҳ ва адоват (йўли)да ҳамкорлик қилмангиз!” (Моида сураси, 2-оят).
Бу оятдан мўмин киши жамият учун фойдали инсон бўлиши, аҳли аёли, яқинлари ва ўзгалар билан тинч-тотув ҳаракат қилиши лозимлиги тушунилади. Шундай ниятдаги инсонлар кўп бўлган жойда жамият равнақ топади, юрт фаровон бўлади.
Шайх Нуриддин ХОЛИҚНАЗАР ҳазратлари,
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
раиси, муфтий
"Ҳидоят" журналининг 8-сонидан
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа