Ҳар сафар отам Тошкентга келганларида, "Ўғлим, мени Чорсуга олиб бор" дейдилар. Машинамга миндириб йўлга отланамиз. Чорсу бозорига яқинлашганда эса "Болам сен ишларингни қилавер, мен Кўкалдошни ёнида тушиб қоламан" деб, ёлғиз айланмоқчи бўладилар. Сабабини сўрасам айтмайдилар.
Алҳамдулиллаҳ ўтган куни яна Тошкентга келдилар. Кутганимдек Чорсуга олиб боришимни сўрадилар...
Яқин қолганда, яна ёлғиз ўзлари тушиб қолдилар. Бу гал қандай бўлмасин билиб оламан дея, машинани четроққа қўйиб ортларидан сездирмай кузата бошладим.
Аввал, Хўжа Аҳрор Валий масжидига кириб намоз ўқидилар. Сўнгра масжиддан тушиб Кўкалдош мадрасасининг ён томонидан деворларига тикилиб, нималарнидир пичирлаб, юриб борардилар.
Мадрасанинг дарвозасига келганда бироз туриб қолдилар. Мен ҳам сездирмасдан яқинлашдим. Мадраса ички ҳовлисига кириб диққат билан томоша қилиб, айланиб чиқдилар ва яна дарвозадан чиқа туриб қўлларини дуога очдилар, мен эса нима деб дуо қилаётганини эшитиш учун ортларидан яқинлашдим.
Отам эса дуо қиларди: Аллоҳим, бу мадрасани, дининг, Каломинг ўргатиладиган масканни то қиёматгача бало-қазолардан асрагин, фаолиятига хайр ва барака бер, минглаб қорилар, олимлар чиққан бу жойдан яна Бухорийлар, Термизийлар, Шайх Муҳаммад Содиқлар чиқишини насиб эт. Бу даргоҳни, устозларини ва талабаларини баракали қил, омин, Аллоҳу акбар.
Дуо қилиб бўлгач, мадрасага қараб кўзларида ёш билан, овозлари титраганча шундай дедилар: Эй илмхона, эй олимлар бешиги, эй Кўкалдош! Аслида сен тошлардан қурилган битта иморатсан. Аммо, вазифанг сени улуғ даражаларга етказди. Мен сени яхши кўраман, чунки бир вақтлар сенда ўқиш менга армон бўлган... Лекин, Аллоҳга ҳамд бўлсин-ки, қалбимга қувонч бўлган, кўзимнинг нури, фарзандим-жигарбандим сенинг бағрингда 4 йил таълим олиб, Исломни, Қуръонни, фиқҳни, шариатни ўрганди. Бугун, имом бўлиб, минглаб инсонларни маърифатга, тўғри йўлга даъват этяпти. Мен сендан розиман, сен ҳам биздан рози бўл...
(Отамнинг кўзларидан оқаётган ёш юрагимни эзди)
Саййид Аброр Умар
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар:
«Дўзах Роббига шикоят қилиб, «Роббим, ич-этим бир-бирини еб юборяпти», деди. Шунда У Зот унга икки нафасга – қишда бир нафасга, ёзда бир нафасга изн берди. Сиз дуч келадиган энг шиддатли иссиқ ва энг шиддатли совуқ ана шундандир» (Ибн Можа ривояти).
Қуёш қиздирган, жазирама иссиқ кунда қайта тирилиш кунини эсла ва Аллоҳдан Аршининг соясини, шифти остидаги мақомни сўра!
Аллоҳим! Кундузлари соим, кечалари қоим бўлишда, кўзни тийиш, тилни сақлашда бизга Ўзинг ёрдамчи бўл!
Иссиқ ҳавога сабр қилсанг, ёмонликларинг ўчирилади.
– Агар иссиққа сабр қилиб, савоб умид қилсанг, Аллоҳ яхшилигингни зиёда қилиб беради.
– Агар Аллоҳ иссиқни тақдирингга битган эканига рози бўлсанг, У Зот ҳам сендан рози бўлади.
– Агар иссиқда рўза тутсанг, машаққатингга яраша рўзангни ҳам савоби ошади.
– Агар иссиқда масжидга борсанг, салқин ҳавода боргандан кўра кўпроқ савобга эришасан.
Энди ўйлаб кўргин, шундай улкан савоблари бор экан, нега бу иссиқдан бунча диққинафас бўласан?