Ислом оламида беқиёс ақида алломаси Тоҳа Ал-Дассуқий Ал-Ҳубайший вафот этди.
Аллома жуда ҳам йирик олим, машҳур шайхлардан бўлиш билан бирга, ўта камтарин, кичиккўнгил, мурувватли, олийжаноб инсон эдилар. Фазилатлари беқиёс эди.
Шайхнинг кўзлари аъмо бўлса‑да, илмлари уммон эди. Уйлари айланасига тўла китоб, кўпроқ шогирдлар ўқиб беришади. У кишининг ёзган китоблари жуда ҳам кўп. Хусусан, ақида, фалсафа ва тасаввуфга оид асарлари машҳур ва ўта дақиқ. Охирги китобларидан бири «Таҳовий ақидаси»ига ёзган шарҳлари эди.
2018 йилда Ўзбекистонга Миср араб Республикасидан «Ал-Азҳар» университети Ақийда ва фалсафа кафедраси мудири устоз аллома Тоҳа Дассуқий Ҳубайший ташриф буюрган эдилар.
Доктор Тоҳо Дасcуқий Ҳубайший Имом Бухорий, Термизий, Имом Мотуридий каби буюк алломаларнинг юрти, хусусан Имом Бухорийнинг мақбарасини зиёрат қилганидан беҳад хурсанд эканини айтиб ўтган. У кишининг Ўзбекистонга, бу ўлка алломаларига бўлган муҳаббатлари ўзгача. «Ўзбекистонга қилган сафарим» деган китоб ёзиб, нашр қилдилар. Унда юртимизнинг ўтмиши ва бугуни ҳақида жуда ҳам яхши гаплар, қайноқ фикрлар ёзилган. Умуман олганда, Шайх ватанимизни, халқимизни жуда ҳам яхши кўрар, ўта ҳурмат қилар эдилар.
Ҳубайший ҳазратларининг кўзлари ожиз бўлса-да, қалб кўзлари нурли эди. Кўришган кишиларини овозидан таниб олар эканлар.
Аллоҳим бу садақаи жорияларини қиёматга қадар Ислом уммати учун бардавом манфаатли бўлишини насиб этсин.
Аллоҳ таоло улуғ алломанинг барча хайрли ишларини, солиҳ амалларини ҳусни қабул айлаб, Ўз мағфиратига олсин, охиратларини обод қилсин.
Иннаа лиллааҳи ва иннаа илайҳи рожиъуун!
Маъруф ибн Файруз ал-Кархий раҳимаҳуллоҳ айтадилар:
“Дунё тўрт нарсадан иборат: мол, сўз, уйқу ва таом. Мол туғёнга олиб боради, сўз адаштиради, уйқу эсдан чиқаради, таом шаҳватга етаклайди”.
“Солиҳлар кўп, лекин улар ичида сиддиқлар кам”.
“Аллоҳ кимга яхшиликни истаса, унга амал эшигини очиб, тортишиш эшигини ёпади. Агар ёмонлик истаса, амал эшигини ёпиб, тортишиш эшигини очади”.
“Аллоҳга таваккул қил, токи У сенинг устозинг ва шикоят қиладиган Зотинг бўлсин. Чунки инсонлардан наф йўқ”.
“Кўзларингизни тийинг, ҳатто урғочи қўйдан ҳам”.
“Сахийлик — муҳтож пайтда муҳтож нарсани бошқа бировга беришдир”.
“Тунги ибодат мўмин учун қиёмат кунида нур бўлиб, ўнгу сўлини ёритади. Кундузги нафл рўза эса, бандани дўзахнинг иссиғидан узоқлаштиради”.
“Қиёмат кунида бир нидо қилгувчи: “Эй Аллоҳни мадҳ қилганлар туринглар”, деб нидо қилади. Шунда, “Қул ҳува Аллоҳу аҳад”ни кўп ўқиганлар туришади”.
“Авлиёларнинг аломати нима?” — деб сўрашди. “Аломатлари учтадир: Аллоҳ учун ғам чекади, Аллоҳ билан машғул бўлади ва Аллоҳ томонга қочишади”.
Довуд Тоийнинг дўстларидан бири менга: “Амални ташлама. У сени Роббингнинг розилигига яқинлаштиради”, деди. Мен ундан: “Қайси амални?” деб сўрадим. У: “Роббингга доимий итоат, мусулмонларга хизмат ва уларга насихат” деди.
Ҳомиджон қори ИШМАТБЕКОВ