Ҳакимлардан бирини дўсти зиёрат қилди. Унинг олдида айрим биродарлари тўғрисида у-бу деб гапириб қўйди. Ҳаким айтди: “Зиёфатни бекор қилдинг. Бу билан учта жиноят қилдинг, биринчи, биродаримни ёмонладинг; иккинчи, бўш қалбимни машғул этдинг; учинчи, ўзингни чақимчига чиқардинг” деди.
Каъбул Аҳбордан (Аллоҳ ундан рози булсин) ривоят қилинди. «Бани Исроил қабиласига қаҳатчилик келди. Мусо алайҳиссалом қабила аҳли билан уч марта сув сўраб чиқдилар. Уларга сув берилмади. Шундан сунг Мусо алайҳиссалом: “Эй Раббим, бандаларинг сувсизлик ва очликдан Сенга уч марта зорланиб, илтижо қилиб, нажот беришингни сўрадилар. Сен уларнинг илтимосларини, дуоларини ижобат қилмадинг!” дедилар. Аллоҳ таоло унга деди: “Эй Мусо! Мен сенинг ва сен билан бўлган қавмларингнинг дуоларини ижобат қилмайман. Чунки сизларнинг орангизда чақимчи бор. У чақимчиликни узлуксиз давом эттириб келяпти”. Мусо алайҳиссалом сўрадилар: “Ким у? Бизлар уни орамиздан чиқарайлик”. Аллоҳ: “Эй Мусо! Сизларни чақимчиликдан қайтармадими? Ҳаммаларингиз тавба қилинглар!” деди. Ҳаммалари тавба қилишди. Шундан сунг, Аллоҳ уларга сув берди».
Фақиҳлардан бири айтади: “Сизнинг олдингизга бир киши келиб, фалончи сизни бу ундай, бу бундай, деб гапирди”, деб кетиб қолса, сизга олти нарса вожиб бўлади.
Биринчи, уни тўғри дея топманг. Аллоҳ таоло айтади: “Эй мўминлар, агар сизларга бир фосиқ кимса бирон хабар келтирса, сизлар (ҳақиқий аҳволни) билмаган ҳолингизда бирон қавмга мусибат етказиб куйиб, қилган ишларингизда афсус-надомат чекиб қолмасликларингиз учун (у фосиқ кимса олиб келган хабарни) аниклаб - текшириб кўринглар”.
Иккинчи, сиз уни бу ишдан қайтаринг, чунки бундай қилиш вожибдир. Аллоҳ таоло марҳамат қилади:
“Одамлар чиқарилган (маълум бўлган) умматнинг энг яхшиси бўлдингиз, (эй, мусулмонлар!) зеро, сиз амри маъруф, наҳий мункар қиласиз ва Аллоҳга имон келтирасиз” (Оли Имрон сураси, 110-оят)
Учинчи, Аллоҳ йўлида уни ёмон кўринг, чунки осийни ёмон куриш вожибдир.
Туртинчи, биродарларингизга ёмон гумонда бўлманг. Чунки гумон қилиш ҳаромдир. Аллоҳ таоло марҳамат қилади: “Албатта айрим гумонлар гуноҳдир!” (Ҳужурот сураси, 12-оят).
Бешинчи, жосуслик қилмаслик. Чунки Аллоҳ таоло Каломуллоҳда жосусликдан қайтарди.
Олтинчи, чақимчиликка рози бўлманг ва ўзингиз ҳам уни қилманг. Чақимчи олиб келган ҳабарни бошқага айтманг. Зеро, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Чақимчилар жаннатга кирмайдилар” деганлар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).
Аллоҳ таоло барчаларимизни офиятда сақласин, чақимчилик офатидан ўз панохида асрасин.
Ал-Фақиҳ Абу Лайс ас-Самарқандийнинг
«Танбеҳул ғофилийн» китоби асосида
Имом Термизий билим юрти 2-босқич талабаси
Муродулло Чориев тайёрлади.
2025 йилнинг 26 июнь куни – янги 1447 ҳижрий йил – Муҳаррам ойи бошланишининг 1 кунидир. Ашуро куни 2025 йилнинг 5 июль, шанба кунига тўғри келади.
Муҳаррам ойи қандай ой?
Муҳаррам ойи – мусулмонлар тақвимининг биринчи ойидир. Бу ой Аллоҳ таоло уруш, қон тўкишни ҳаром қилган (Зулҳижжа, Зулқаъда, Муҳаррам, Ражаб) тўрт ойнинг бири бўлиб, унинг ўнинчи куни яъни, ашуро куни алоҳида фазилатларга эга.
Ашуро қандай кун?
Бу кун ҳақида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Бу шундай яхши кундирки, бу кунда Аллоҳ Бани Исроилни душманларидан қутқарган. Шу боис Мусо алайҳиссалом бу кунда рўза тутган. Мен Мусога кўпроқ (яқин бўлишга) ҳақлироқман”, дедилар ва у кунда рўза тутиб, одамларни ҳам унинг рўзасини тутишга буюрдилар” (Имом Бухорий ривояти).
Ашуро куни рўза тутиш ўтган бир йиллик гуноҳларга каффорат бўлади.
Бу ҳақда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ашуро кунининг рўзаси – Аллоҳдан умид қиламанки – бир йил олдинги гуноҳларга каффорат бўлади”, деганлар (Имом Муслим ривояти).
Бу кун яқинларга кенгчилик қилиш, бир йиллик кенгчиликка сабаб бўлади.
Абу Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким Ашуро куни аҳли аёлига кенглик яратса, Аллоҳ унга йил бўйи кенглик яратади”, дедилар (Имом Байҳақий ривояти).
Суфён ибн Уяйна раҳматуллоҳи алайҳ: “Бу ҳадисни олтмиш йил тажриба қилдим ва фақатгина яхшилик кўрдим”, деганлар.
Ашуро кунини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қандай ўтказардилар?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу кунни ўтказиб юбормаслик учун қаттиқ ҳаракат қилардилар, унинг савобига эришиш учун бу куннинг келишини интиқлик билан кутардилар. Бу ҳақда Ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтадилар: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни Ашуро куни рўзасини Рамазон ойи рўзасини кутиб соғингандек, бошқа кун ва ой рўзасини кутганларини кўрмадим” (Имом Бухорий, Имом Муслим ривояти).
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Ашуро куни рўзасини тутиб, одамларни ҳам бу куннинг рўзасини тутишга буюрганларида, саҳобалар: “Ё, Расулуллоҳ! Бу кун яҳудий ва насронийлар улуғлайдиган кун-ку!” дейишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Аллоҳ хоҳласа келаси йил тўққизинчи куни ҳам тутамиз”, дедилар. Аммо, келаси йил келмасидан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вафот этдилар (Имом Муслим ривояти).
Уламоларимиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ушбу ниятларига эътиборан, Ашуро кунига қўшиб бир кун олдинги ёки бир кун кейинги кунда ҳам рўза тутмоқ афзал дейдилар.
Аллоҳ таоло ушбу ойнинг фазилатларидан барча мўмин-мусулмонларни тўлиқ баҳраманд этсин. Ўзининг розилигини топадиган амалларда бардавом қилсин.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати