10 Январ, 2025, 10 Ражаб, 1446
10 Январ, 2025, 10 Ражаб, 1446
Мусулмон киши борки қилган амалларидан савоб умид қилади. Яхши амаллари туфайли Аллоҳнинг розилигини топмоқни истайди. Шу сабаб ҳар ким ўз билимидан, дунёқараши ва савиясидан келиб чиқиб амалларни яхши ёки ёмонга, савоб ёки гуноҳга ажратади. Лекин, яхши ва ёмонни, савоб ёки гуноҳни ажратишда кишининг савияси, билим ёки фаросати мезон бўла олмайди. Бунда асосий мезон шариъатдир. Яъни, Аллоҳ ва Унинг росули яхши деган амаллар яхши, Аллоҳ ва Унинг росули қайтарган амаллар эса ёмон ҳисобланади. Бу мезонларни ҳеч ким ўз ҳохишига, билими ва савиясига, манзил ва маконига қараб ўзгартиришга ҳақли эмас.
Ислом дини бандаларнинг қилган амали Аллоҳнинг даргоҳида қабул қилиниб, уларга ажр –савоб берилиши учун иккита нарсани шарт қилади:
Мана шу икки сифатдан бири топилмаган тақдирда кишининг амали Аллоҳнинг ҳузурида қабул қилинмайди. Уларга ажр - мукофот берилмайди. Балки, аксар ҳолларда банда илмсизлик туфайли қилган амали учун машаққат ва оворагарчиликдан бошқа нарса топмайди. Балки, қайтанга гуноҳкор бўлиб қолиши ҳам мумкин.
Минг афсуслар бўлсинки, бугун мусулмонлар савоб умидида қилаётган амалларининг аксарида мана шу икки сифатдан бири топилмай қоляпти. Шундай инсонлар борки, уларнинг қилаётган амаллари айнан Ислом динининг таълимотига, Қуръон ва Суннатнинг талабларига тўлиқ мос тушади. Уларни кўрган киши бу инсон айнан жаннат аҳлининг амалини қилмоқда дея ўйлайди. Бироқ, ушбу амалларни қилувчиларнинг аксарида ихлос йўқ. Кимдир вазият тақозо қилгани учун, яна кимдир хизмат юзасидан ва яна кимлардир эса кишиларнинг назарига тушишлик учун қилади. Бу эса албатта, риё учун қилинган амал бўлиб, кишининг охирати учун фойда эмас, балки, зарар келтиради.
Яна шундай кишилар борки, улар бир касбни танлаган. Ёки қайсидир амални қилмоқда. Ҳаттоки, ушбу ишини чин юракдан, ихлос ва муҳаббат билан бажаради. Қилаётган иши туфайли кўпчиликка манфаат келтирмоқчи, кимнидир хурсанд қилмоқчи,кайфиятини кўтариб ўзича савоб иш қилмоқчи бўлади. Бироқ, уларнинг танлаган йўли Ислом таълимотларига зид, балки, шаъриат қаттиқ қайтарган амаллардан иборат бўлади. Бундай кишилар ҳам гарчи ниятлари яхши бўлсада, қилаётган ишига ихлос ва муҳаббати бўлса ҳам савобга эга бўлмайдилар. Балки, қайтарилган амалларни қилаётганликлари сабабли гуноҳкор бўлиб қолаверадилар.
Хулоса шуки, умримизни, вақтимизни молу дунёимизни сарфлаб қилаётган амалларимиз мана шу икки тамойилга асосланиши керак. Аллоҳнинг розилиги учун намоз, садақа, ҳаж каби амалларни қилаётганда риё ва сумъадан эҳтиёт бўлайлик. Мажбурликдан ёки эътиборсизлик билан бажармайлик. Ихлос ва муҳаббатимиз билиниб турсин. Агар кишиларни кайфиятини кўтариш учун ҳар хил масхарабозликлар, ўйин кулгулар ва томошалар кўрсатаётган бўлсак, динимизда бу амаллар ҳақида нима дейилгани билан қизиқиб кўрайлик. Агар Ислом динининг ривожи учун ҳисса қўшмоқчи бўлсак, кишиларга соф таълимотни етказмоқчи бўлсак, бу амалимиз кимнидир камситиш, ҳақорат қилиш, обрўсини тўкиш ва изза қилиш эвазига бўлмаслиги керак. Чунки, динимиз бу амалларнинг барчасидан қайтарган.
Аллоҳ таоло барчамизга илм ва фаросат берсин. Қилаётган амалларимизда ихлос ва муҳаббатимизни зиёда қилсин. Оқ ва қорани, яхши ва ёмонни ажратишда ўз фикримиз билан эмас, балки шариъат мезонлари билан белгилашликка тавфиқ берсин.
Олмазор туманидаги
“Мевазор” масжиди имом ноиби:
Ёрбек Исломов
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
"Аллоҳ сиздан енгиллатмоқни ирода қиладир. Ва инсон заиф яратилгандир".
Инсонни Аллоҳ таолонинг Ўзи яратган. У Зот Ўз бандасининг хусусиятларини яхши билади. Шунинг учун ҳам инсонга фақат Аллоҳ таолонинг кўрсатмаларигина тўғри келиши мумкин. Ушбу оятда Аллоҳ таоло инсоннинг заиф ҳолда яратилганини таъкидламоқда. Яратувчининг Ўзи «заиф яратилган», деб турганидан кейин, шу заиф инсонга йўл кўрсатишда У Зот оғирликни хоҳлармиди? Йўқ, У Зот енгилликни хоҳлайди.
Ислом шариати, умуман, енгиллик устига бино қилингандир. Бу ҳақда кўплаб оят ва ҳадислар бор. Ҳаммаси ўз ўрнида баён қилинади. «Нисо» сурасининг бошидан муолажа қилиб келинаётган масалалар, хусусан, эркак ва аёл, оила, никоҳ масаласига келсак, ушбу оятда бу масалаларда ҳам Аллоҳ Ўз бандаларига енгилликни исташи таъкидланмоқда. Зоҳирий қаралганда, диний кўрсатмаларни бажариш қийин, шаҳватга эргашганларнинг йўлларида юриш осонга ўхшайди. Исломда ҳамма нарса ман қилинган-у, фақат биргина йўлга рухсат берилганга ўхшайди. «Номаҳрамга қарама», «У билан ёлғиз қолма», «Уйланмоқчи бўлсанг, олдин аҳлининг розилигини ол», «Маҳр бер», «Гувоҳ келтир» ва ҳоказо. Ҳаммаси қайдлаш ва қийинчиликдан иборат бўлиб туюлади. Шаҳватга эргашганлар эса «Ёшлигингда ўйнаб қол, гуноҳ нима қилади», дейишади. Бу эса содда ва осон кўринади. Ҳақиқатда эса ундай эмас. Натижага қараганимизда бу нарса яққол кўзга ташланади. Дунё тарихини кузатадиган бўлсак, оила масаласига енгил қараган, жинсий шаҳватга берилган халқлар, давлатлар ва маданиятлар инқирозга учраган. Қадимий буюк империяларнинг шармандаларча қулашининг асосий омилларидан бири ҳам шу бўлган.
Бизнинг асримизга келиб, Ғарбда, ўзларининг таъбири билан айтганда, жинсий инқилоб бўлди. Жинс борасида олимлар етишиб чиқдилар. Улар «Жинсий ҳуррият бўлмагунча, инсон тўлиқ ҳур бўла олмайди. Агар жинсий майллар жиловланса, инсонда руҳий тугун пайдо бўлиб, унда қўрқоқлик ва бошқа салбий сифатлар келиб чиқишига сабаб бўлади», каби ғояларни тарқатишди. Оқибатда жинсий инқилоб авжига чиқди.
Натижасини – ҳар хил бало-офатлар буҳронини ҳозир ўзлари кўриб-татиб туришибди. Ахлоқий бузуқлик, оиланинг ва жамиятнинг парчаланиши, ҳаётга қизиқишнинг йўқолишидан ташқари, сон-саноғига етиб бўлмайдиган муаммолар пайдо бўлди. Жинсий инқилоб оқибатида тараққий этган ғарб давлатларининг туб аҳолиси даҳшатли суръатда камайиб бормоқда. Кўз кўриб, қулоқ эшитмаган таносил касалликлари келиб чиқди, ҳар йили сон-саноқсиз одамлар шу касалликлардан ўлмоқда. Насл бузилиб, одамлари заифҳол ва касалманд бўлиб бормоқда. Турли ақлий ва руҳий касалликлар урчиди. Охири келиб, касалликларга қарши инсондаги табиий монеликнинг йўқолиши (ОИТС) касаллиги пайдо бўлди. Бу касаллик ҳақли равишда, XX аср вабоси деб номланди. Унинг давоси йўқ. Бу дардга чалинишнинг сабаби зинодир. У билан касалланган одам тез муддатда ўлади. Ҳамма даҳшатда. Бу дардга чалинмасликнинг йўллари ахтарилмоқда, бу йўлда беҳисоб маблағлар сарфланмоқда, мазкур вабога чалинмасликнинг турли чоралари таклиф этилмоқда. Қонунлар чиқарилмоқда, идоралар очилмоқда.
Лекин шаҳватга эргашганлари сабабли улар энг осон, энг ишончли битта йўл – Аллоҳнинг йўлига қайтишни хаёлларига ҳам келтиришмаяпти. Ақалли ушбу дарднинг бевосита сабабчиси бўлмиш зинони ман этувчи қонун чиқаришни ҳеч ким ўйлаб ҳам кўрмаяпти. Чунки шаҳватга эргашганлар шаҳватга қарши чиқа олмайдилар. Уларнинг ўзлари шаҳватга банда бўлганлари учун унга эргашганлар. Ўзларини зоҳирий енгил кўринган ишга уриб, энди оғирликдан бошлари чиқмай юрибди. Зоҳирий оғир кўринган бўлса ҳам, Аллоҳ кўрсатган йўлга юрган бандалар бошида мазкур оғирлик ва машаққатларнинг бирортаси ҳам йўқ. Улар мутлақ енгилликда, фаровон турмуш кечирмоқдалар.
"Тафсири Ҳилол" китобидан
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа 