Рамазон рўзасини фарз қилган Аллоҳ таолога ҳамду санолар бўлсин. Ота-онамиздан ҳам севиклироқ бўлган Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга беадад салавоту саломлар бўлсин.
Аллоҳнинг марҳамати билан юртимизда аввали раҳмат, ўртаси мағфират, охири дўзахдан озод бўлиш бўлган муқаддас Рамазон ойининг файзу-шукуҳи кезмоқда.
Рамазон ойи Аллоҳнинг "Раҳмат шабодалари" эсадиган улуғ ойдир. Бу ойда тутилган рўзалар, ўқилган намоз, тасбеҳ, зикр ва Қуръон тиловатларининг шарофатидан Аллоҳ бандаларини гуноҳдан поклайди. Имом Бухорий раҳматуллоҳи алайҳдан ривоят қилинган ҳадисда пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: "Кимда-ким иймон билан ва мукофотини Аллоҳдан кутган ҳолда Рамазон рўзасини тутса, аввалги гуноҳлари кечирилади". Имом Муслимдан ривоят қилинган бошқа бир ҳадисда бундай дейилган: "Ким рамазон кечаларини савобига ишониб ва унга эргашиш нийяти ила намоз ўқиб жонлантирса, аввалги гуноҳлари кечирилади". Ақлли банда албатта бу ойда кўпроқ ибодат қилишга ҳаракат қилади. Зеро бу ойда қилинган фарз амалнинг савоби етмиш баравар кўпайтириб берилади. Нафл ибодатларга эса фарзнинг мислича савоб берилади. Уламоларимиз бу ойда айтилган битта тасбеҳни, бошқа ойларда айтилган мингта тасбеҳга тенглаштиришган. Бу ойда улуғларимиз айниқса Қуърон тиловатига катта эътибор беришган. Саҳиҳ ривоятларда айтилишича инсон Рамазон ойида Қуъронни хатм қилса, унинг ҳаққига етмиш минг фаришта истиғфор айтади. Тасаввур қилинг умрида бирон марта гуноҳ қилмаган етмиш минг фаришта ҳаққингизга истиғфор айтса. Шунинг учун бу ойда ҳеч бўлмаса бир мартта Қуъронни тиловат қилиш мақсадга мувофиқдир.
Бу ойда тутилган рўза инсонни кўп жиҳатдан тарбиялайди. Шу жумладан рўза тутган бандани тақвоси зиёда бўлади. Зеро Аллоҳ рўза тутишга буюриб "Шоядки тақволи бўлсангиз" деб марҳамат қилди. Рўзадор рўза тутган ҳолида маълум вақт фаришталар сифати ила сифатланади, чунки емаслик, ичмаслик ва жинсий алоқа қилмасдан фақат ибодатда туриш фаришталарга хосдир. Рўза тутган банданинг оғзидан чиқаётган ҳид Аллоҳнинг наздида мушку-анбардан ҳам ёқимли бўлади ва Аллоҳ рўзадорларни қиёматда Райён жаннатига киргазади. Бу ҳақда Имом Бухорийда бундай ҳадис ривоят қилинган "Жаннатда Райён номли эшик бор. Ундан фақат рўзадорлар киришади. Рўзадорлар кириши билан бу эшик ёпилади, бошқа ҳеч ким кира олмайди".
Бу каби башоратларни ўқиган инсон беихтиёр севинади, Аллоҳга шукрлар қилади. Албатта бундай ҳадис ва оятлар жуда кўп. Лекин минг афсуски, узрсиз рўза тутмаётганлар, кўчада бемалол овқат еяётганларнинг учраб туриши албатта жуда ачинарли ҳолдир. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу айтадилар: “Агар инсон узрсиз бир кун Рамазон рўзасини тутмасаю, кейин шуни каффорати учун бир умр рўза тутса ҳам Рамазондаги бир кунлик рўзанинг савобига эриша олмайди”.
Юртимизда ҳар йил Рамазон ойи ўзгача шукуҳ билан қарши олинади. Айниқса оммавий ифторликлар, таровеҳда жамоатнинг кўплиги кўзимизни қувнатади. Лекин минг афсуслар бўлсинки Совид-19 пандемияси туфайли кўплаб мусулмон ўлкаларда, жумладан юртимизда ҳам масжидлар ёпилди, оммавий ифторликлар бекор қилинди. Албатта бу чора-тадбирлар пандемияни олдини олиш учун жорий қилинди. Лекин Аллоҳнинг ҳар бир ишида ҳикмат бор. Барча масжидлар ёпилди, лекин барча хонадонлар масжидга айланди. Оиламиз даврасида ифторлик қилиб, таровеҳ ўқимоқдамиз. Хушовоз муаззинларимиз намоз вақтини билдириш учун азон айтмоқдалар, юртимизни "Аллоҳу акбар" садолари қамраб олаяпти, алҳамдулиллаҳ. Гўзал овозли қориларимизнинг онлине хатмларини кузатмоқдамиз, илм ўрганяпмиз, қўлида давлати бор биродарларимиз Аллоҳ ризолиги йўлида кўплаб эҳсонлар қилишмоқда. Аллоҳ бу йилги рамазонни барчамизга раҳмат ва мағфират ойи қилсин.
Нуриддин ФАТХУЛЛАЕВ
- 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
Маънолар таржимаси: Эй умидвор бандалар, инсонларнинг жаннатларга киришлари Ар-Роҳманнинг фазлидир.
Назмий баёни:
Жаннатга эришмоқ Ар-Роҳман фазли,
Бу муҳим эътиқод, эй умид аҳли.
Луғатлар изоҳи:
دُخُولُ – мубтадо.
النَّاسِ – музофун илайҳ.
فِي – жор ҳарфи اِلَى маъносида келган.
الْجَنَّاتِ – луғатда “дархтзор боғ” маъносини англатади. Жор мажрур دُخُولُ га мутааллиқ.
فَضْلٌ – хабар. Луғатда “марҳамат” ва “мурувват” каби маъноларни англатади.
مِنَ – “табйиния” (уқтириш) маъносида келган жор ҳарфи.
الرَّحْمَنِ – жор мажрур فَضْلٌ га мутааллиқ.
يَا – яқинга ҳам, узоққа ҳам ишлатиладиган нидо ҳарфи.
أَهْلَ الأَمَالِ – музоф мунодо. Луғатда “умидворлар” маъносига тўғри келади.
Матн шарҳи:
Қайси бир инсон жаннатга кирадиган бўлса, албатта, Аллоҳ таолонинг лутфу марҳамати билан кирган бўлади. Шунинг учун У меҳрибон зотнинг фазлу марҳаматидан умидвор бўлиб ҳаракат қилиш лозим.
Жаннатдаги даражалар қилинган амаллар эътиборига кўра эгалланса-да, унга кириш фақат ва фақат Аллоҳ таолонинг фазлу марҳаматига боғлиқ бўлади. Бу ҳақиқатни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари алоҳида таъкидлаганлар:
عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Тўғри бўлинглар, ғулуга кетманглар, билингларки сизлардан бирортангизни амали жаннатга киритмайди, албатта амалларнинг Аллоҳга севимлироғи оз бўлса-да, давомлироғидир”, – дедилар”. Бухорий ривоят қилган.
Яъни бирор инсон ҳам яхши амаллари кўплиги сабабли ўзининг жаннатга киришини нақд қилиб қўя олмайди, балки жаннат фақатгина Аллоҳ таолонинг раҳматига сазовор бўлган бахтли инсонларгагина насиб этади.
Шунинг учун ҳар бир банда Аллоҳ таолонинг раҳматидан умидвор бўлиб яшаши лозим. Қуръони каримда тақводор бандаларнинг жонлари олинаётганда фаришталар уларга салом бериб, жаннат башоратини беришлари баён қилинган:
Ушбу ояти каримадаги ب ҳарфи “сабабия” маъносида бўлса ҳам, “бадалия” маъносида бўлса ҳам, ҳадисда баён қилинган маънога зид бўлиб қолмайди. Агар “сабабия” маъноси бериладиган бўлса, “қилиб юрган яхши ишларингиз сабабли Аллоҳ таолонинг раҳматига сазовор бўлдингиз, жаннатга киринг” деган маъно тушунилади. Агар “бадалия” маъноси бериладиган бўлса, “қилиб юрган яхши ишларингиз бадалига Аллоҳ таолонинг раҳматига сазовор бўлдингиз, жаннатга киринг” бўлади.
Модомики, барча Аллоҳ таолонинг раҳматига сазовор бўлиш билангина жаннатга кирар экан, доимо У зотнинг раҳматидан умид узмай амал қилиб бориш лозим. Аммо умидвор бўлиш билан хом хаёл суришнинг орасини ажратиб олиш керак. Хом хаёл суриш – бирон иш қилмасдан фақатгина “ширин хаёл” суришнинг ўзи бўлса, умидвор бўлишнинг ўзига яраша бир қанча шартлари бор.
Умидвор бўлиш ва хом хаёл суриш орасидаги фарқлар
Умидвор бўлиш ва хом хаёл суриш орасидаги фарқлар ҳақида “Талхису шарҳи ақидатит Таҳовия” китобида қуйидагилар айтилган:
“Кимки бир нарсадан умидвор бўлса, унинг умидворлиги бир қанча ишларнинг бўлиши зарурлигини келтириб чиқаради:
1. Умид қилган нарсасига муҳаббатли бўлиши;
2. Умид қилган нарсасига эришолмай қолишдан қўрқиши;
3. Умид қилган нарсасига эришиш учун имкони борича ҳаракат қилиши.
Ушбуларнинг бирортасига ҳам боғланмасдан, умид қилиш хом хаёл суриш бўлади. Умидворлик ва хом хаёл суриш бошқа-бошқа нарсалардир”[2].
Демак, кимки Аллоҳ таолодан ўзини жаннатга туширишини умид қилаётган бўлса, ўша умид қилгани жаннатга муҳаббатли бўлиши, уни доимо ёдида сақлаши ва унга олиб борадиган йўллардан юриши лозим.
Кимки Аллоҳ таолодан ўзини жаннатга туширишини умид қилаётган бўлса, ўша умид қилгани жаннатга эришолмай қолишидан қўрқиши, ундан ажратиб қўядиган нарсалардан сақланиб юриши лозим.
Кимки Аллоҳ таолодан ўзини жаннатга туширишини умид қилаётган бўлса, ўша умид қилгани жаннатга эришиши учун унга эриштирадиган барча омилларни ишга солиб имкони борича ҳаракат қилиши лозим. Аллоҳ муваффақ қилсин.
Кейинги мавзулар:
Улуғ ҳисоб-китоб бўлиши баёни.