Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Рамазон ойида икки ёш йигит бир отахоннинг одамлар кўзидан пана жойда таом еяётганини кўриб қолишибди:
– Отахон! Сиз рўзадор эмасмиcиз?
Отахон:
– Алҳамдулиллаҳ, рўзадорман болларим. Фақат сув ичиб, таом еяпман, холос.
Йигитлар қаҳ-қаҳ отиб кулиб юборишди:
– Бу нима деганингиз?
Отахон:
– Ҳеч кимга ёмон кўз билан қарамайман, бирор кишининг кўнглига озор етказмайман, мазах, ғийбат қилмайман, бировнинг молига кўз олайтирмайман, лекин минг афсуски, ошқозоним касал, шу боис меъдамни рўзадор қилолмаяпман.
Кейин отахон йигитлардан сўради:
– Сизлар ҳам рўзадормисиз, болаларим?
Йигитлар бошини эгиб:
– Биз фақат овқат емаяпмиз, холос...
Дарҳақиқат, рўзадор ўзини ислоҳ этмас экан, очликдан бошқа ҳеч нарсага эришмайди.
Рўза қалбимизда, унинг сифатлари эса жисмимизда намоён бўлиши керак. Дилимизни Аллоҳга боғламасак; ақлимиз ила тафаккур этмасак, тилимизни беҳуда сўзлар, кўзларимиз-қўлларимизни бекорчи нарсалардан тиймасак рўза тутишдан ҳеч қандай фойда бўлмайди.
Саййид Абдулқодир Жийлоний қуддиса сирруҳу рўзани тўрт хил бўлишини айтганлар:
Ўзини танимоқ истаган кўнгиллар учун ўтган авлиёлар ҳикматлари сабоқ эмасми?!
Гулжаҳон Райҳонова Исмоиловна,
Қарши шаҳри.
Тошкент вилояти, Чирчиқ шаҳри “Амир ўғли Ҳасанбой” жоме масжиди