Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
23 Декабр, 2024   |   22 Жумадул сони, 1446
search icon
Aввалги сайт
O`Z РУ EN AR

Тошкент шаҳри
Бомдод
06:21
Қуёш
07:46
Пешин
12:27
Аср
15:17
Шом
17:01
Хуфтон
18:21
Bismillah
23 Декабр, 2024, 22 Жумадул сони, 1446
Aввалги сайт
#search
 YouTube

Рамазон ойида жаннатга 111 эшик (Танловга)

9.05.2020   2363   5 min.
Рамазон ойида жаннатга 111 эшик (Танловга)
  1. Ҳар бир амални фақат Аллоҳ таолонинг розилигини кўзлаб бажариш. (ихлосли бўлиш).
  2. Аллоҳ таолога тавба қилиш.
  3. Янги чиққан ойни кўрганда дуо қилиш.
  4. Иймон ва савоб умидида рўза тутиш.
  5. Иймон ва савоб умидида кечаларини бедор ўтказиш.
  6. Иймон ва савоб умидида қадр кечасида бедор бўлиш.
  7. Охирги ўн кунида янада жидду жаҳд қилиш.
  8. Умра қилиш.
  9. Эътикофда ўтириш.
  10. Рўзадорга ифторлик қилиб бериш.
  11. Қуръони каримни тиловат қилиш.
  12. Қуръони каримни ўрганиш ва ўргатиш.
  13. Аллоҳ таолони зикр қилиш.
  14. Истиғфор айтиш.
  15. Таҳоратни мукаммал адо этиш.
  16. Таҳорат олгандан кейин шаҳодат калимасини айтиш.
  17. Доимо таҳоратли бўлиб юриш.
  18. Мисвок ишлатиш.
  19. Таҳорат олгандан кейин икки ракат намоз ўқиш.
  20. Азон эшитандан кейин унинг дуосини ўқиш.
  21. Азон ва иқомат орасида дуо қилиш.
  22. Доимо беш вақт намозни адо этиш.
  23. Намозларни ўз вақтида адо этиш.
  24. Хусусан бомдод ва аср намозларининг вақтига янада риоя қилиш.
  25. Жума куни дуолар ижобат бўладиган лаҳзаларни ўрганиб, шу вақтларда дуо қилиш.
  26. Жума куни “Каҳф” сурасини ўқиш.
  27. Доимо “Зуҳо” намозини адо этиш.
  28. Кундалик ўқилиб бориладиган суннат намозларини қолдирмаслик.
  29. Нафл намозларни уйда адо этиш.
  30. Кўп сажда қилиш.
  31. Ёш фарзандларни намоз ўқишга ўргатиш.
  32. Ёшларни рўза тутишга ўргатиш.
  33. Ҳар бир фарз намозидан кейин Аллоҳ таолони зикр қилиш.
  34. Рўзадор оғиз очишини кечиктирмаслиги.
  35. Оғиз очиш амалини шом намозидан аввал бажариш.
  36. Агар топилса, хурмо билан оғиз очиш.
  37. Доимо ифторлик дуосини ўқишга риоя қилиш.
  38. Ифторлик пайтида дуо қилиш.
  39. Бошқа пайтларда ҳам кўпроқ дуо қилиш.
  40. Саҳарлик қилиш.
  41. Овқат еб, ичимлик ичиб бўлгандан кейин Аллоҳ таолога ҳамд айтиш.
  42. Закотни адо этиш.
  43. Аллоҳ йўлида инфоқ-эҳсон қилиш.
  44. Садақа бериш.
  45. Бировларга ошкора қилмай садақа бериш.
  46. Масжидлар қурилишига моддий ёки маънавий кўмак бериш.
  47. Саломни кенг ёйиш ва мискину фақирларга таом едириш.
  48. Йўлдан одамларга азият берадиган нарсаларни олиб ташлаш.
  49. Ота-онага яхшилик қилиш ва уларга итоат этиш.
  50. Аёл киши эрига итоат этиши.
  51. Ҳалолдан касб қилиш.
  52. Доимо аҳли-оила нафақасидан хабардор бўлиш.
  53. Етимлар ва мискину бечоралар нафақасидан хабардор бўлиш.
  54. Етимни ўз кафиллигига олиб, унинг нафақасига қараш.
  55. Етимнинг бошидан силаб, унга меҳр-шафқат кўрсатиш.
  56. Дўсту биродарларнинг эҳтиёжларини раво қилиш.
  57. Аллоҳ йўлидаги дўстлардан ҳол-аҳвол сўраб туриш.
  58. Касалларни ҳолидан хабар олиш.
  59. Қариндош-уруғлар гарчи, алоқаларни узган бўлсалар-да, улар билан яхши муносабатда бўлиш.
  60. Мусулмон кўнглини кўтариб, хурсанд қиладиган ишларни амалга ошириш.
  61. Қийналиб қолган кишининг ишини енгиллатиш.
  62. Заифҳол кишиларга нисбатан раҳм-шафқатли бўлиш.
  63. Ўзаро низо чиққан, бир-бири билан юзкўрмас бўлиб кетган инсонларнинг орасини ислоҳ қилиш.
  64. Гўзал хулқли бўлиш.
  65. Ҳаёли бўлиш.
  66. Ростгўй бўлиш.
  67. Босиқ, кечиримли, мулойим бўлиш.
  68. Кўришганда қўл бериб саломлашиш.
  69. Очиқ юзли бўлиш.
  70. Савдода бағрикенг бўлиш.
  71. Аллоҳ таоло ҳаром қилган нарсалардан кўзни тийиш.
  72. Яхшиликка чақириб, ёмонликнинг олдини олиш.
  73. Солиҳлар, яхши инсонлар билан бирга бўлиш.
  74. Тил ва бошқа аъзоларни номақбул ишлардан сақлаш.
  75. Пайғамбар алайҳиссалом кўп салавот айтиш.
  76. Яхшилик қилиш ва эзгу ишларга далолат қилиш.
  77. Инсонлар Аллоҳ таолони танишига сабабчи бўлиш.
  78. Инсонларнинг айбларини беркитиш.
  79. Сабрли бўлиш.
  80. Бирор бир гуноҳ иш содир этганда, икки ракат намоз ўқиб, тавба қилиш.
  81. Ҳайвону жонзотларга ҳам шафқатли бўлиш.
  82. Инсонлардан таъма қилмаслик.
  83. Кўп таҳлил (яъни, “Лаа илааҳа иллаллоҳ”) ва тасбеҳ (Субҳаналлоҳ) айтиш.
  84. Садақайи жория қилиш.
  85. Савдо-сотиқда ростгўй бўлиш.
  86. Мусулмонлар ғам-ташвишини аритиш.
  87. Мусулмон ва бошқаларга зиён бермаслик.
  88. Ўзгаларга ёрдам қўлини чўзиш.
  89. Ота-онанинг дўстлари билан ҳам борди-келди қилиб алоқани узмаслик.
  90. Ширин сўзли бўлиш.
  91. Қўл остидаги ишчи-ходимларга шафқатли бўлиш.
  92. Бир солиҳ амални оз-оз бўлса-да, бардавомлик ила бажариш.
  93. Қўни-қўшниларга яхши муносабатда бўлиш.
  94. Ота-онанинг ҳаққига дуо қилиш.
  95. Дўсту биродарининг ҳаққига ғойибона дуо қилиш.
  96. Мусулмонларнинг ҳаққига дуо қилиш ва Аллоҳ таолодан уларнинг гуноҳларини кечиришини сўраш.
  97. Турмуш ўртоғи билан яхши муносабатда бўлиш.
  98. Ўз аҳли-оиласига таълим-тарбия бериш.
  99. Бирор кишига жабр қилган бўлса, ундан розилик олиш ва зиммасидаги ўзгаларнинг моддий ва маънавий ҳақларини адо этиш.
  100. Ёмонлик кетидан уни ювиб юборадиган яхшилик қилиш.
  101. Омонатга хиёнат қилмаслик ва аҳдга вафо қилиш.
  102. Каттани ҳурмат, кичикни иззат қилиш.
  103. Ўзгаларнинг ғам-қайғуси ва дардига шерик бўлиш.
  104. Тилни ёмон сўзлардан сақлаб фақат яхши сўзларни айтиш.
  105. Мусулмонлар обрўсини сақлаш.
  106. Қалбни бахиллик ва ҳасаддан пок тутиш.
  107. Инсонлар орасида адолат билан ҳукм қилиш.
  108. Бошига кулфат ёғилган кишига ёрдам бериш.
  109. Яхшиликка чақираётган кишининг чақириғига лаббай дейиш.
  110. Яхши иш қилган кишига миннатдорчилик билдириш ва муносиб мукофотлаш.
  111. Шаввол ойидан олти кун рўза тутиш.

 

Ғиёсиддин ҲАБИБУЛЛОҲ ,

“Муҳаммад ал-Беруний” ўрта махсус

ислом билим юрти мударриси.

 

 

Мақолалар
Бошқа мақолалар

Биз кимларнинг ворислари эдик?

20.12.2024   5789   6 min.
Биз кимларнинг ворислари эдик?

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

Кишилик тарихини кузатсак, киши ҳар бир замон ва жамиятнинг салоҳияти, равнақи унинг илмга бўлган муносабати билан ўлчанишини билиб оламиз. Мусулмонлар ҳам Аллоҳнинг буйруқлари ва Унинг Расули кўрсатмаларига амал қилиб, илму ирфонни ўрганган, маърифатга талпинган даврларида қўллари узун, тиллари ўткир, мартаба-мақомлари баланд бўлган. Аксинча, илм-фандан юз ўгириб, лоқайдлик ва танбаллик туфайли жаҳолатга юз буришганида қўлларидан нусрат, салтанат, сарват кетган, ўзлари хўрланишган.

Илм инсонга нима фойда-ю, нима зарар эканини билдиради, киши орзу-мақсадларига фақат илм орқали етишади. Илму ирфондан юз ўгирган ёки илм олишга лаёқати паст бўлган жамият эса ҳамиша кимгадир юкуниб яшашга маҳкум бўлди. Зеро, Аллоҳ таоло ҳам Қуръони Каримда: «...Биладиганлар билан билмайдиганлар тенг бўлармиди?!» (Зумар сураси, 9-оят) деб бу борада аниқ мезонни белгилаб берди.

Азал-азалдан бу юртнинг нури бутун дунёга таралиб, порлаб тургани сир эмас. Масалан, Имом Бухорийни ким билмайди? Имом Термизийни, имом Доримийни-чи? Ёки Бурҳониддин Марғиноний, Абу Муъийн Насафий каби улуғ зотларни ким эътироф этмайди? Бу улуғ имомларнинг илмий мерослари асрлар давомида ушбу заминнинг буюк тарихидан далолат бериб келмоқда. Бутун Ислом олами Бухоро сўзини эшитганда чексиз ҳурмат бажо келтириши ҳаммамизга маълум. Бундай эҳтиром, аввало буюк ватандошимиз – Имом Бухорий ҳазратлари, қолаверса, юртимизда етишиб чиққан уламолар шарофатидан.

Мовароуннаҳр диёри ҳар бир асрда Ислом оламига буюк алломаларни, дунё тан олган олимларни етказиб бергани тарихий ҳақиқат. Масалан, ҳижрий II асрда атоқли фиқҳ олими Абу Ҳафс Кабир Бухорий ва улуғ муҳаддис Абдуллоҳ ибн Муборак яшаб ўтишган бўлса, кейинги аср Муҳаммад ибн Исмоил Бухорий ва Абу Ийсо Термизийларнинг даври бўлди. Тўртинчи асрда Абу Мансур Мотуридий, бешинчи юзйилликда Абул Муъин Насафий, олтинчи асрда Абул Қосим Замахшарий, Бурҳониддин Марғиноний, Алоуддин Косоний, еттинчи асрда Абул Баракот Насафий каби улуғ Ислом олимлари етишиб чиқди.

Илм-фаннинг бошқа соҳаларини олиб кўрсак, бу борадаги ютуқлар ҳам илғор бўлган. Масалан, Косинуслар теоремасини биринчи бўлиб Абу Райҳон Беруний кашф қилган бўлса-да, олти юз йилдан кейин Оврупада француз олими Веитга нисбат берилди. Палеонтология ва седиментология соҳасида илк марта тажриба ўтказиб, бу бўйича китоб ҳам ёзган Абу Али ибн Сино бўлса-да, Албертга «Буюк Алберт» унвони берилди.

Биргина тиббиёт соҳасида юртимиздан чиққан улуғ олим ва ҳаким Абу Али ибн Синони бутун дунё замонавий медицинанинг отаси деб тан олгани, унинг тиббиётга оид «Ал-Қонун» каби шоҳ асари XVI асргача Ғарбдаги барча тиббиёт дорилфунунларида дарслик қилиб ўқитилгани, замонавий тиббиёт жуда кўп жабҳада Ибн Синодан ўрганганини гапириб ўтирмаймиз. Чунки бу далилларни Шарқу Ғарбда ҳамма жуда яхши билади.

Улуғ ватандошимиз Мусо Муҳаммад Хоразмий биринчи бўлиб алгебра фанига асос солган, «алгебра» истилоҳи унинг «Ал-жабр вал-муқобала» рисоласидан олинган, олимнинг номи эса «алгоритм» шаклида фанга кирган, унинг арифметикага оид рисоласи XII асрдаёқ Испанияда таржима қилиниб, шу асосда дарслик ёзилган. Яна бир улуғ олимимиз Аҳмад Фарғоний фалакшуносликнинг (астрономия) отаси саналади, унинг «Самовий ҳаракатлар ва умумий илми нужум» китоби XII асрда Оврупа тилларига таржима қилиниб, «Алфраганус» деган лотинча ном билан бир неча аср мобайнида Ғарб университетларида астрономиядан асосий дарслик сифатида ўқитилган. Дунёда биринчи ҳисоблаш маркази Самарқанд шаҳрида Мирзо Улуғбек раҳбарлигида қурилган. XV асрда Мирзо Улуғбекнинг машҳур расадхонасида ишлаган Ғиёсиддин Жамшид Коший биринчи бўлиб ўнли касрларни кашф этган. Оврупада эса ундан 175 йил кейин Симон Стевин бундай сонлар ҳақида илк фикрларини оммага тақдим этди.

Яна бир атоқли қомусий олимимиз Абу Райҳон Беруний Христофор Колумбдан анча олдин уммон ортида номаълум қитъа борлигини айтган, Галилейдан 600 йил аввал Ернинг айланишини исботлаб ва изоҳлаб берган, биринчи глобусни ясаган, Ер билан Ой ўртасидаги масофани ўлчаган, конуслар теоремасини француз олими Вентдан 500 йил олдин кашф этган.

IX асрнинг 1-ярмида халифа Маъмун томонидан Бағдодда ташкил этилган «Байт-ул ҳикма» («Билим уйи») деб аталган академияга ҳам марвлик Абу Али Яҳё ибн Мансурдан кейин Муҳаммад Хоразмий раҳбарлик килган эди. Бу даврда Хоразмий насаби шу даражада машҳур бўлиб кетдики, кимнинг Хоразмий насаблик шогирди бўлса, обрў ҳисобланар эди.

Энди шу жойда озгина бугунги кунимизга назар ташлайлик. Бугунги кунда илм олиш учун ҳеч қандай монелик йўқ, аксинча, чорлов бор, имконият бор. Аммо бизда рағбат йўқ, ихлос суст, ғайрат-ҳаракат етишмаяпти. Қанчалаб вақтимизни беҳуда амалларга, номақбул ўтиришларга, ношаръий маросимларга сарфлаб юборяпмиз. Илм олишга, ҳеч бўлмаса, дунё ҳаяжон билан воқиф бўлаётган хабар-маълумотлар билан танишиб қўйишга эса вақт-имкон «топа олмаяпмиз». Яқин ўтмишимиздаги оила дастурхони устида хонадон каттасининг эрталаб ва кечқурунлари илмий-ахлоқий мавзуларда ихчамгина маърифий суҳбат қилгани, тожир, ҳунарманд ва зироатчилар узоқ қиш оқшомларида бир устоз этагини тутиб, илм мажлислари ташкил этишгани, ёшларнинг илм талабида ҳатто қўшни юртлардаги устозларникига қатнашгани каби ҳолатлар бугун эриш туюладиган бўлиб қолди.

Кундалик ташвишларни бир чеккага суриб туриб, ўтмиш ва бугунимизни қиёслаб кўрайлик. Кеча ким эдик, кимларнинг ворисларимиз деган саволни бериш билан бирга унга ечимни излайлик. Ажаб эмаски, шунда инсоният тамаддунида ўз сўзи ва ўрнига эга бўлган аждодларимизга муносиб фарзанд бўлиш билан бир қаторда дунё пешқадамларига айлансак.

Маҳмуд Маҳкам