ЗАКОТ КИТОБИ
«Закот» сўзи луғатда бир неча маънони ифода қилади. Булардан энг муҳимлари: покланиш, ортиш, ривожланиш. Истилоҳда эса белгиланган миқдордаги молни маълум шартларга биноан, уни олишга ҳақдор бўлган кишига беришдир.
Ҳукми, фарз бўлиши ва ҳикмати
Закот қатъий фарз амал бўлиб, Исломнинг беш асосий рукнларидан биридир. Закот хижратнинг иккинчи йили фарз қилинди. Унинг юксак ва беқиёс ҳикматлардан асосийлари қуйидагалардир:
Ислом дунёсида асарлари буюк иштиёқ ва завқ билан ўқиладиган Шайх Саъдий "Бўстон" китобида шундай ёзади: "Бир кун йўлда кетаётиб, бир йигитни учратиб қолдим. Ортидан бир қўзи югуриб келмоқда эди. Мен йигитга: "Қўзининг ортингдан югуришига сабаб сенга бўлган муҳаббатими", дедим. Йигиг дарҳол қўзининг бўйнидан арқонни ечиб юборди ва яна югуришда давом этди. Қўзи ҳам эгасининг орқасидан қаёққа бурилса, ўша томонга югурганини кўриб, жуда ҳайратландим. Йигит бу томошани битириб, ёнимга келгач, шундай деди: "Жаноб, уни менинг ортимдан югуртирган арқон эмас, унга қилган яхшиликларим бўйнидаги маънавий ҳалқа кабидир. Шунинг учун ҳам орқамдан келмоқда. Биласиз, фил шунча баҳайбат бўлса ҳам, кўрган яхшилига туфайли эгасига асло ҳужум қилмайди.
Эй яхши инсон! Кўлингдан келса, ёмонларга ҳам яхшилик қил. Кўрмаяпсанми, қўлингдан бир бурда нон еган ит ҳам сенинг содиқ қўриқчинг бўлади... деди».
Закотнинг фарз бўлиш сабаби
Ҳақиқатда ёки ҳукман нисобга етган мол-мулкка эга бўлмоқ.
Изоҳ: Бу мулк тижорат ёки бошқа соҳада ишлатилса кўпайиши мумкин бўлган, аммо эгаси ишлатмай сақлаётган олтин ва кумушга ўхшаш бойликлардир. Бундай бойликлар кўпайиш қобилиятига эга бўлгани учун, ҳукман кўпаювчи моллар дейилади.
Закотнинг рукни
Фақирни закот молига эга қилишдир. Закот берувчи киши закот ниятида фақирга бир йил уйидан бошпана берса ҳам, закот ўрнига ўтмайди.
Фарз бўлиишнинг шартлари
Адо қилиш фарз бўлишининг шартлари
Молнинг нисоб миқдорига етганига бир қамарий йил тўлган бўлиши. Бу нисоб йилнинг бошида ва охирида мавжуд бўлиши кифоя.
Агар (бу мулк) йил ўртасида (нисоб миқдоридан) камайган бўлса ҳам, закот берилади.
Адо қилинишининг шартлари
Закотнинг адоси дуруст бўлиши учун қуйидаги уч нарсадан бири шартдир:
Фақирнинг ўзига берилган мол закот эканини билиши шарт эмас. Ҳатто (закот бераётган кишининг) фақирга бераётган мулкни эҳсон ёки қарз деб, фақат қалбдан закот ниятида бериши ҳам дуруст бўлади.
Изоҳ: Закот берувчи киши молидан закотини ажратмасдан, вақти-вақти билан камбағалларга мулкидан эҳсонлар улашиб турса, ҳар сафар бераётганида закот деб ният қилмаса, булар закот ўрнига ўтмайди. Бу киши, "Буни нима мақсадда бермоқдасиз ?" — деган саволга, ўйламасдан "Закот" дея оладиган даражада нима қилаётганини билсин. Шунда у ният қилган ҳисобланади ва берган эҳсонлари закот ўрнига ўтади. Аммо аввал закотни ният қилмай, кейинчалик: "Мана шу муддат ичида берган садақаларим, закот ўрнига ўтсин" деб ният қилса, бу ҳам закот ўрнига ўтмайди.
Закоти фарз бўлган мулкларнинг турлари
Қуйидаги молларнинг закотини бериш фарздир:
Ўтловчи ҳайвонларнинг закоти
Қуйидаги уч шарт мавжуд бўлганида, буларнинг закотини бериш фарздир:
Туянинг закоти
12.150 та туя учун, учта тўрт ёшли урғочи туя берилади.
Бухт деб аталувчи чатиштирилган туялар билан соф араб туялари ўртасида закот бериш жиҳатидан ҳеч бир фарқ йўқ. Туяларда закот қилиб урғочи туя ёки унинг бадалини бериш лозим. Сигир ва қўйларда урғочи ёки буқа, қўчқор бўлиши фарқланмайди. Мол эгаси хоҳлаганидан беради.
Закот берадиган кишида закотга бериладиган ёшдаги туя бўлмаса, ундан каттароғини беради ва фарқини (закот олган фақирдан) олади ёки ундан кичигини бериб, камига пул беради ёки туянинг тўлиқ бадалини тўлайди.
Отларнинг закоти
От, эшак, хачир, қўзи, (бир ёшга тўлмаган) туя ва бузоқлар учун закот берилмайди. Отлар учун закот берилмаслиги соҳибайн – Имом Абу Юсуф ва Имом Муҳаммадга қўрадир.
Имоми Аъзамга, раҳматуллоҳи алайҳ, кўра отлар иккига ажратилади: ўтлаб, ризқини топган отлар (соима), ем бериб (уйда) боқилган отлар (олуфа). Бу икки қисм отлар ўзаро яна иккига бўлинади: тижорат учун қўлланилган отлар, тижорат учун қўлланилмаган отлар.
Тижорат мақсадида фойдаланилган отлардан хоҳ ўтлайдиган, хоҳ ем ейдиган бўлсин, закот бериш лозим, чунки бу отлар тижорат моли ҳисобланади. Агар отлардан тижоратда фойдаланилмаса, унда яна иккига бўлинади: юк ташиш ва миниш учун фойдаланилган отлар, бундай мақсадда фойдаланилмаган отлар. Юк ташиш ва миниш мақсадида қўлланилган отлар учун, хоҳ ем ейдиган, хоҳ ўтлайдиган бўлсин, закот берилмайди. Агар бундай мақсадда фойдаланилмаса, унда ҳам иккига ажратилади: ўтлайдиган ва ем бериб боқиладиган отлар. Агар ем бериб боқиладиган от бўлса, закот берилмайди. Ўтлайдиган отлар сути учун ёки кўпайтириш учун боқилаётган бўлса, улар ҳам иккига бўлинади: эркак отлар, биялар. Буларнинг ҳар бири ҳам иккига бўлинади. Агар отлар соф араб отларидан бўлса, эгаси хоҳласа, от бошига бир динор, хоҳласа, отларнинг жами қийматини ҳисоблаб, икки юз дирҳами учун беш дирҳам (2,5 фоиз миқдорида) закот беради.
Агарда сути учун ёки кўпайтириш мақсадида боқилаётган отлар араб отларидан бўлмаса, фақатгина қиймати ҳисобланиб, ҳар икки юз дирҳамидан беш дирҳам закот берилади.
Сигирларнинг закоти
Қўйларнинг закоти
Олтин ва кумушнинг закоти
Нисоб миқдорига етганидан сўнг орадан бир йил ўтгач, танга ҳолига келтирилмаган бўлса ҳам, олтин ва кумуш учуя закот бериш фарздир.
Кумушнинг нисоби
Бу 140 мисқол оғирликдаги кумушдир. 1 мисқол 4 гр.
140 м • 4 = 560 гр.
Шаръий бир дирҳам оғирлиги 2,8 гр. деганлар бор. Бaъзилар шаръий дирҳамни 3,365 гр. деган. Шундай ҳисобга кўра,
200 • 2,8 = 560 гp. 200 • 3,365 = 673 гр.
Ҳар 10 дирҳам 7 мисқол. 1 дирҳам 2,8 гр. 1 мисқол 4 гр.
Олтиннинг нисоби
КЕЙИНГИ МАВЗУЛАР:
Қарзнинг закоти;
Тижорат молларининг закоти;
Деҳқончилик маҳсулотлари ва меваларнинг закоти;
Маъдан ва еросги бойликларининг закоти;
Закотга доир турли масалалар;
Закот бериладиган кишилар;
Закот бериш жоиз бўлган кишилар.
ФИТР САДАҚАСИ:
Рукни;
Вожиб бўлишининг шартлари;
Вожиб бўлишининг вақти;
Фитр садақасига бериш жоиз бўлган нарсалар;
Фитр садақасининг вожиб бўлган миқдори.
Ўтилган дарсларни такрорлаш.
Аллоҳ таоло Пайғамбарига ғам-ғуссаларни қандай аритишни ҳам ўргатган: «Уларнинг гапидан юрагингиз сиқилишини яхши билурмиз. Роббингизни ҳамди ила поклаб ёд этинг, сажда қилувчилардан бўлинг. Сизга яқийн келгунича Роббингизга ибодат қилинг» (Ҳижр сураси, 97-99-оятлар).
Аллоҳ таоло Пайғамбарига бундай демоқда: «Қурайш мушриклари сизни масхара қилиб, мазах қилиб, сизга азият бераётганини, уларнинг азиятларидан маҳзун бўлаётганингизни ҳам биламиз. Аммо бу нарсалар сизни Роббингизнинг рисолатини етказишдан тўсиб қўймасин! Роббингизга таваккул қилингки, У Зот сизга кифоя қилади, душманларингиз устидан сизга ғалаба ато этади».
Кўриб турганингиздек, Аллоҳ таоло Пайғамбарига ғам-ташвишларга енгилиб қолмасин дея, тўрт нарсани буюрмоқда: Аллоҳга тасбеҳ айтиш, ҳамд айтиш, сажда қилиш (намоз ўқиш), ибодат қилиш.
Демак, намоз – ғам-ташвишларга қарши кураш воситаларидан бири экан. Шунинг учун ҳам Аллоҳ таоло Пайғамбарига «...сажда қилувчилардан бўлинг (шунда Аллоҳ дилингиздаги ғам-аламни кетказур)», демоқда. Шу ўринда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам Роббоний буйруққа лаббай деб, барча муаммоларга қарши намоз билан куч-қувватга тўлдилар.
Ҳузайфа ибн Ямон розияллоҳу анҳу: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни бирор нарса маҳзун қиладиган бўлса, намоз ўқир эдилар», деганлар (Имом Аҳмад ривояти).
Бошқа бир ривоятда «Расулуллоҳни бирор нарса қайғуга солса, дарҳол намоз ўқир эдилар», дейилган.
Ҳузайфа розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан кўп йиллар бирга бўлган саҳобадир, шунинг учун бу киши Расулуллоҳ бирор нарсадан қайғуга тушганларида ёки мусибатга, қийинчиликка дуч келсалар, қалбларини тинчлантириб, хотиржам қилиш учун, Парвардигорларидан мусибат ва қайғуда ёрдам сўраш учун намозга ошиққанларини кўриб яшаган.
Нафақат Расулуллоҳнинг, балки барча пайғамбарларнинг одати шундай эди – бошга бирор мусибат келса ёки ташвиш тушса, дарҳол намозга шошилишар эди.
Суҳайб ибн Синон розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ҳадисда бундай дейилади: «Бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир куни аср намозини ўқиб бўлгач, бир нималар деб пичирладилар. Ёнларидаги саҳобалар «Эй Аллоҳнинг Расули, аср намозидан кейин пичирлаб нималар дедингиз?» деб сўрашган эди, у зот шундай дедилар: «Сизлар ҳам сездингизми? Мен бир пайғамбарни эсладим. Унга ўз қавмидан бир қўшин берилди. У (қўшиннинг кучлилигини кўриб): «Буларга ким ҳам бас кела оларди?» деди. Шунда Аллоҳ таоло у пайғамбарга уч ишдан – душманнинг уларни босиб олишини, очарчиликни ёки ўлимдан бирини танлашни буюрди. Ўша пайғамбар шу уч нарса борасида қавми билан маслаҳат қилди. Қавм: «Бу ишни ўзингга топширамиз, чунки сен Аллоҳнинг пайғамбарисан», деди. Пайғамбар дарҳол туриб, намоз ўқиди, чунки анбиёлар бирор ишда тараддудланиб қолсалар, дарҳол намоз ўқийдилар. Бу пайғамбар ҳам намоз ўқиб, «Ё Роббим, душман ёки очарчиликни эмас, ўлимни танладим», деб дуо қилди. Аллоҳ уларга ўлимни юборган эди, улардан етмиш мингтасини ўлим олиб кетди. (Намоздан кейин) пичирлаганимда шундай деяётган эдим: «Аллоҳим, Сенинг номинг билан урушаман, Сенинг номинг билан душман устидан ғалаба қиламан. Куч-қудрат фақат Аллоҳ билан» (Имом Термизий ривояти).
Иброҳим алайҳиссалом ҳам ғам-ғуссаларини намоз билан муолажа қилар эдилар.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: «Бир куни Иброҳим алайҳиссалом Сора билан бир золим подшоҳнинг юртига келиб қолдилар. (Айғоқчилар золим подшоҳга) «Фалон жойда бир киши бор, ёнида мисли кўрилмаган гўзал аёли ҳам бор», дейишган эди, подшоҳ у кишини чақиртирди. «Ёнингдаги аёл ким?» деган эди, «Синглим», дедилар. Кейин Соранинг ёнига қайтиб келиб, шундай дедилар: «Сора, ҳозир ер юзида сен билан мендан бошқа мўмин йўқ. Анави мендан сени сўраган эди, «Синглим», дедим. Мени ёлғончи қилиб қўйма». Подшоҳ эса Сорани чақиртирди, Сора унинг ҳузурига кириб келди. Подшоҳ (унинг гўзаллигини кўриб) унинг қўлини ушламоқчи бўлган эди, қўли қотиб қолди. Подшоҳ қўрқиб кетиб, «Роббингга дуо қил, сенга ҳеч нарса қилмайман», деди. Сора Аллоҳга дуо қилган эди, анавининг қўли қўйиб юборилди. Подшоҳ эса яна Сорага ёпишмоқчи бўлган эди, қўли боягидек ёки бундан ҳам қаттиқроқ қотиб қолди. Шунда у яна: «Роббингга дуо қил, сенга ёмонлик қилмайман!» деди. Сора дуо қилган эди, анавининг қўли яна қўйиб юборилди. Шунда подшоҳ айғоқчиларини чақириб, «Сенлар менинг олдимга одам эмас, шайтонни олиб келибсанлар-ку!» деди. Сўнг Сорага Ҳожарни чўри қилиб берди. Сора эсон-омон Иброҳим алайҳиссаломнинг ёнларига қайтиб келди. Иброҳим алайҳиссалом намоз ўқиётган эдилар, қўли билан «Нима гап?» дея ишора қилдилар. Сора: «Аллоҳ анави кофирнинг [ёки фожирнинг] макрини ўзига қайтарди, шунга Ҳожарни менга чўри қилиб берди», деди» (Имом Бухорий ривояти).
Бир қиз айтади: «Бир дугонам бор, ниҳоятда асабий қиз. Бизнинг уйимизда ҳам кўп муаммолар бўлиб турар эди. Буни билган ўша дугонам «Уйингда шунча муаммо бўла туриб, қандай қилиб асабларинг жойида?» деб ҳайрон бўлди. Мен унга «Бунинг сири намозда!» дедим. У янада ҳайрон бўлиб, «Қандай қилиб?» деб сўради. Мен шундай жавоб бердим: «Авваллари оиламизда муаммолар кўплигидан ўзимни бечора, ожиз ҳисоблардим, муаммолар ҳақида кўп ўйлайверганимдан ақлдан озай дер эдим. Бундай аҳволдан қутулиш учун ҳамма нарса қилиб кўрдим, тинчлантирувчи дорилар ичдим, лекин фойдаси бўлмади.
Бир куни ғам-ташвишларимни, қайғуларимни намоз билан енгиш мумкинлигини эшитиб қолдим. Ғам-қайғулар ёпирилиб келганда, кимдир мени хафа қилиб, ҳис-туйғуларим оёқости бўлганда намозга ошиқадиган бўлдим. Намозларимда Аллоҳга аҳволимни арз қилиб, мени қайғулардан халос қилишини, муаммолардан қутулиш йўлларини кўрсатишини сўраб, илтижолар қиладиган бўлдим. Илтижо қилар эканман, руҳий, иймоний улкан куч-қувватни ҳис этардим, хотиржам яшаб, ҳаётни давом эттиришга куч топардим. Қайғуларим намозни севишимга, унга чинакам ошиқ бўлишимга сабаб бўлди».
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.