ЗАКОТ КИТОБИ
«Закот» сўзи луғатда бир неча маънони ифода қилади. Булардан энг муҳимлари: покланиш, ортиш, ривожланиш. Истилоҳда эса белгиланган миқдордаги молни маълум шартларга биноан, уни олишга ҳақдор бўлган кишига беришдир.
Ҳукми, фарз бўлиши ва ҳикмати
Закот қатъий фарз амал бўлиб, Исломнинг беш асосий рукнларидан биридир. Закот хижратнинг иккинчи йили фарз қилинди. Унинг юксак ва беқиёс ҳикматлардан асосийлари қуйидагалардир:
Ислом дунёсида асарлари буюк иштиёқ ва завқ билан ўқиладиган Шайх Саъдий "Бўстон" китобида шундай ёзади: "Бир кун йўлда кетаётиб, бир йигитни учратиб қолдим. Ортидан бир қўзи югуриб келмоқда эди. Мен йигитга: "Қўзининг ортингдан югуришига сабаб сенга бўлган муҳаббатими", дедим. Йигиг дарҳол қўзининг бўйнидан арқонни ечиб юборди ва яна югуришда давом этди. Қўзи ҳам эгасининг орқасидан қаёққа бурилса, ўша томонга югурганини кўриб, жуда ҳайратландим. Йигит бу томошани битириб, ёнимга келгач, шундай деди: "Жаноб, уни менинг ортимдан югуртирган арқон эмас, унга қилган яхшиликларим бўйнидаги маънавий ҳалқа кабидир. Шунинг учун ҳам орқамдан келмоқда. Биласиз, фил шунча баҳайбат бўлса ҳам, кўрган яхшилига туфайли эгасига асло ҳужум қилмайди.
Эй яхши инсон! Кўлингдан келса, ёмонларга ҳам яхшилик қил. Кўрмаяпсанми, қўлингдан бир бурда нон еган ит ҳам сенинг содиқ қўриқчинг бўлади... деди».
Закотнинг фарз бўлиш сабаби
Ҳақиқатда ёки ҳукман нисобга етган мол-мулкка эга бўлмоқ.
Изоҳ: Бу мулк тижорат ёки бошқа соҳада ишлатилса кўпайиши мумкин бўлган, аммо эгаси ишлатмай сақлаётган олтин ва кумушга ўхшаш бойликлардир. Бундай бойликлар кўпайиш қобилиятига эга бўлгани учун, ҳукман кўпаювчи моллар дейилади.
Закотнинг рукни
Фақирни закот молига эга қилишдир. Закот берувчи киши закот ниятида фақирга бир йил уйидан бошпана берса ҳам, закот ўрнига ўтмайди.
Фарз бўлиишнинг шартлари
Адо қилиш фарз бўлишининг шартлари
Молнинг нисоб миқдорига етганига бир қамарий йил тўлган бўлиши. Бу нисоб йилнинг бошида ва охирида мавжуд бўлиши кифоя.
Агар (бу мулк) йил ўртасида (нисоб миқдоридан) камайган бўлса ҳам, закот берилади.
Адо қилинишининг шартлари
Закотнинг адоси дуруст бўлиши учун қуйидаги уч нарсадан бири шартдир:
Фақирнинг ўзига берилган мол закот эканини билиши шарт эмас. Ҳатто (закот бераётган кишининг) фақирга бераётган мулкни эҳсон ёки қарз деб, фақат қалбдан закот ниятида бериши ҳам дуруст бўлади.
Изоҳ: Закот берувчи киши молидан закотини ажратмасдан, вақти-вақти билан камбағалларга мулкидан эҳсонлар улашиб турса, ҳар сафар бераётганида закот деб ният қилмаса, булар закот ўрнига ўтмайди. Бу киши, "Буни нима мақсадда бермоқдасиз ?" — деган саволга, ўйламасдан "Закот" дея оладиган даражада нима қилаётганини билсин. Шунда у ният қилган ҳисобланади ва берган эҳсонлари закот ўрнига ўтади. Аммо аввал закотни ният қилмай, кейинчалик: "Мана шу муддат ичида берган садақаларим, закот ўрнига ўтсин" деб ният қилса, бу ҳам закот ўрнига ўтмайди.
Закоти фарз бўлган мулкларнинг турлари
Қуйидаги молларнинг закотини бериш фарздир:
Ўтловчи ҳайвонларнинг закоти
Қуйидаги уч шарт мавжуд бўлганида, буларнинг закотини бериш фарздир:
Туянинг закоти
12.150 та туя учун, учта тўрт ёшли урғочи туя берилади.
Бухт деб аталувчи чатиштирилган туялар билан соф араб туялари ўртасида закот бериш жиҳатидан ҳеч бир фарқ йўқ. Туяларда закот қилиб урғочи туя ёки унинг бадалини бериш лозим. Сигир ва қўйларда урғочи ёки буқа, қўчқор бўлиши фарқланмайди. Мол эгаси хоҳлаганидан беради.
Закот берадиган кишида закотга бериладиган ёшдаги туя бўлмаса, ундан каттароғини беради ва фарқини (закот олган фақирдан) олади ёки ундан кичигини бериб, камига пул беради ёки туянинг тўлиқ бадалини тўлайди.
Отларнинг закоти
От, эшак, хачир, қўзи, (бир ёшга тўлмаган) туя ва бузоқлар учун закот берилмайди. Отлар учун закот берилмаслиги соҳибайн – Имом Абу Юсуф ва Имом Муҳаммадга қўрадир.
Имоми Аъзамга, раҳматуллоҳи алайҳ, кўра отлар иккига ажратилади: ўтлаб, ризқини топган отлар (соима), ем бериб (уйда) боқилган отлар (олуфа). Бу икки қисм отлар ўзаро яна иккига бўлинади: тижорат учун қўлланилган отлар, тижорат учун қўлланилмаган отлар.
Тижорат мақсадида фойдаланилган отлардан хоҳ ўтлайдиган, хоҳ ем ейдиган бўлсин, закот бериш лозим, чунки бу отлар тижорат моли ҳисобланади. Агар отлардан тижоратда фойдаланилмаса, унда яна иккига бўлинади: юк ташиш ва миниш учун фойдаланилган отлар, бундай мақсадда фойдаланилмаган отлар. Юк ташиш ва миниш мақсадида қўлланилган отлар учун, хоҳ ем ейдиган, хоҳ ўтлайдиган бўлсин, закот берилмайди. Агар бундай мақсадда фойдаланилмаса, унда ҳам иккига ажратилади: ўтлайдиган ва ем бериб боқиладиган отлар. Агар ем бериб боқиладиган от бўлса, закот берилмайди. Ўтлайдиган отлар сути учун ёки кўпайтириш учун боқилаётган бўлса, улар ҳам иккига бўлинади: эркак отлар, биялар. Буларнинг ҳар бири ҳам иккига бўлинади. Агар отлар соф араб отларидан бўлса, эгаси хоҳласа, от бошига бир динор, хоҳласа, отларнинг жами қийматини ҳисоблаб, икки юз дирҳами учун беш дирҳам (2,5 фоиз миқдорида) закот беради.
Агарда сути учун ёки кўпайтириш мақсадида боқилаётган отлар араб отларидан бўлмаса, фақатгина қиймати ҳисобланиб, ҳар икки юз дирҳамидан беш дирҳам закот берилади.
Сигирларнинг закоти
Қўйларнинг закоти
Олтин ва кумушнинг закоти
Нисоб миқдорига етганидан сўнг орадан бир йил ўтгач, танга ҳолига келтирилмаган бўлса ҳам, олтин ва кумуш учуя закот бериш фарздир.
Кумушнинг нисоби
Бу 140 мисқол оғирликдаги кумушдир. 1 мисқол 4 гр.
140 м • 4 = 560 гр.
Шаръий бир дирҳам оғирлиги 2,8 гр. деганлар бор. Бaъзилар шаръий дирҳамни 3,365 гр. деган. Шундай ҳисобга кўра,
200 • 2,8 = 560 гp. 200 • 3,365 = 673 гр.
Ҳар 10 дирҳам 7 мисқол. 1 дирҳам 2,8 гр. 1 мисқол 4 гр.
Олтиннинг нисоби
КЕЙИНГИ МАВЗУЛАР:
Қарзнинг закоти;
Тижорат молларининг закоти;
Деҳқончилик маҳсулотлари ва меваларнинг закоти;
Маъдан ва еросги бойликларининг закоти;
Закотга доир турли масалалар;
Закот бериладиган кишилар;
Закот бериш жоиз бўлган кишилар.
ФИТР САДАҚАСИ:
Рукни;
Вожиб бўлишининг шартлари;
Вожиб бўлишининг вақти;
Фитр садақасига бериш жоиз бўлган нарсалар;
Фитр садақасининг вожиб бўлган миқдори.
Ўтилган дарсларни такрорлаш.
Унутмангки, Аллоҳ таоло Ўзига юзланишингиз учун сизни турли мусибатлар билан синайди. Баъзан Аллоҳдан имтиҳонлардан муваффақиятли ўтишни ёки солиҳа жуфт ҳалол ё яна бошқа нарсаларни сўраб ой ва йиллар давомида дуо қиласиз. Аммо дуоингиз ижобат бўлмаётганидан ташвишга туша бошлайсиз.
“Нега Аллоҳ дуоларимни қабул қилмаяпти?” деган саволлар ҳаёлингизда тинмай айланади. Аммо Аллоҳ сизга қанча неъматларини тайёрлаб қўйганини билмайсиз! Сиз банда эканингизни эътироф этиб, ноумид бўлмай Аллоҳдан қанча кўп сўрасангиз, қалбингиз шунча юмшайди. Тобора Аллоҳга муҳтож эканингизни тушунасиз. Аслида, ҳар бир олган ва чиқарган нафасимиз Аллоҳнинг бизга берган чексиз неъматидир.
Аллоҳнинг юборган синовлари сабабли банда ожизлигини англаш билан бирга, Аллоҳдан бошқа ҳеч ким унга ёрдам бермаслигини тушуниб етади. Бу банданинг иймонини янада мустаҳкамлайди.
Агар Сиздан “Аллоҳга энг яқин бўлган вақтиниз қачон бўлган?” деб сўрасалар сиз “Оила қурганимда”, “фарзандли бўлганимда” ёки “янги ишга кирганимда” деб айтмайсиз. Балки ҳаётингизнинг энг қийин лаҳзаларини, қийинчиликка дуч келганингизда вазиятдан қандай чиқишни билмай қолганингизни, фарзандингиз касал бўлганда, онангиздан айрилганингизда Аллоҳга янада яқин бўлганингизни эслайсиз.
Сиз ҳаётингизнинг ана шундай энг мушкул вазиятларида Аллоҳга ҳар қачонгидан ҳам кўра кўпроқ ёлвориб дуо қилгансиз.
Нега? Чунки фақат Аллоҳ сизни бу қийинчиликлардан қутқариши мумкинлигини билгансиз. Аллоҳдан бошқа ҳеч ким ёрдам бера олмаслигини англаб етгансиз.
Ҳа, айрим бандалар турли синов-мусибатлар сабабли Аллоҳга юзланади, Роббига қайтади.
Яна баъзи бандаларнинг эса Аллоҳ таолога қайтишига гуноҳ амаллар сабаб бўлади. Бу ҳақда Ибн Атоуллоҳ Сакандарий раҳматуллоҳи алайҳи бундай дейдилар: “Гоҳида У Зот сенга тоат эшигини очади ва қабул эшигини очмайди. Гоҳида сенга гуноҳни тақдир қилади ва у (У Зотга) етишишга сабаб бўлади”.
Уламолардан бири айтади: “Банда гуноҳ сабабли жаннатга кириши ва савоб иш туфайли жаҳаннамга тушиши мумкин”, деди. Одамлар таажжубланиб: “Қандай қилиб бундай бўлиши мумкин?” деб сўрашди. Олим уларга: “Банда баъзан гуноҳга қўл уради, кейин ўзига келиб, қилган гуноҳига қаттиқ афсусланади, тинмай афсус-надомат чекади. Охир оқибат унда ўзини паст олиш, синиқлик ва надомат пайдо бўлади. Аввалгидан кўра тоат-ибодатга кўпроқ уринади, ихлос қилади. Натижада бу гуноҳи унинг жаннат сари ҳаракат қилишига сабаб бўлади. Яна бошқа банда бир яхшилик қилиб, кибрга, ужбга, мақтанишга, одамлардан мақтов эшитишга берилади. Айнан шу ҳол унинг ҳалокатига, дўзахга сари етаклайди”.
Даврон НУРМУҲАММАД