Самарқанд шаҳридаги “Хўжа абду Дарун” жоме масжиди янги биносига биринчи ғишт қўйиш маросими бўлиб ўтди. Унда устоз Маҳмуджон домла Ибодуллаев нуроний отахонлар билан бирга масжид пойдеворига илк ғиштни қўйиб бердилар.
Шундан сўнг йиғилганлар Аллоҳ таолодан масжид қурилиш ишлари тезда якунланишини, узоқ йиллар мўмин-мусулмонларга хизмат қилишини, масжид қурулишига ҳисса қўшаётган саҳоватпеша инсонлар, уста ва мутахассислар, ҳашарчилар олаётган ажру савобларни янада кўпайтириб беришини сўраб дуо қилишди.
Маълумот учун, ушбу масжиднинг эски биноси янгитдан ҳашар, хайрия йўли билан бино бўлмоқда. Масжид замонавий ва миллий меъморчилигимиз анъаналари уйғунлашган ҳолда қад ростлайди. Ҳозир масжиднинг асос қисмида ишлар олиб борилмоқда. Ҳозирда юз кишига хизмат кўрсатишга мўлжалланган таҳоратхона, хизмат хоналари ва кутубхона биносининг қурилиши якунланиб, уларда пардозлаш, жиҳозлар ўрантиш ишлари олиб борилмоқда. Яқинда таҳоратхона фойдаланишга топширилади. Унда аёллар учун алоҳида таҳоратхона ўрин олган.
Дарҳақиқат, масжид қуриш ёки унга ҳисса қўшиш савоби улуғ амаллардан. Аллоҳ таоло марҳамат қилади: “Албатта, Аллоҳнинг масжидларини фақат Аллоҳга ва охират кунига иймон келтирганлар, намозни тўкис адо этганлар, закотни берганлар ва Аллоҳдан бошқадан қўрқмаганларгина обод қилурлар. Ажаб эмаски, ана ўшалар ҳидоят топгувчилардан бўлсалар” (Тавба сураси, 18-оят).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай дейдилар: “Ким Аллоҳ йўлида масжид учун битта ғишт қўйса, Аллоҳ у учун жаннатда битта қаср барпо қилади”, деганлар.
Бу дунёда қилган ҳар бир савоб амалимиз охиратимиз учун заминдир. Аллоҳга суюкли маконларни обод қилишганларга эса жаннатда қаср бино этилади, иншоаллоҳ.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам йигитлик ёшларини қаршилашлари билан ризқ йўлида ҳаракат қила бошладилар. У зот кейинчалик ўзлари ҳақида бундай деганлар: “Мен Макка аҳлининг қўйларини арзимаган чақалар эвазига боқиб берардим”.
Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ризқ ва озуқа топиш мақсадида чўпонлиқ қилишларида учта муҳим ибрат бор:
1) У зотнинг амакилари Абу Толиб жуда ҳам меҳрибон ва ғамхўр эди. Лекин, Расулуллоҳ алайҳиссалом имконлари етганича амакиларига кўмаклашар эдилар. Гарчи топаётган фойдалари амакилариникига нисбатан жуда оз бўлса ҳам, бу нарсада ташаккур билдириш, имкон қадар ёрдамлашиш ва гўзал муносабат бор эди.
2) Аллоҳ таолонинг илоҳий ҳикмати бизга: инсон ўз қўли билан касб қилиб топган нарсалари энг тотли ва лаззатли эканини билдирмоқда. Энг қадрсиз ва ёмон нарса эса қийинчилик ва машаққатсиз топилган мол-дунё эканига ишора қилмоқда.
3) Агар инсонларни тўғри йўлга етакловчи насиҳат қилиши ортидан инсонларнинг қўлига қараб қолса, унинг эслатмалари ҳеч қандай қийматга эга бўлмайди. Шунинг учун ҳар бир инсоннинг қасб-ҳунари бўлиши керак. Шундагина инсонлардан бирортаси унга на миннат қилади ва на унинг тилини қиса олади.
Солиев Элёрбек Муҳаммад Мусо ўғли,
“Файзуллахўжа ўғли Муродхожи” жоме масжиди имом-ноиби.