Ilm shunday ulug‘ kuchki, bartaraf etishda uning qurbi yetmaydigan biror muammo yo‘q. Ilmning aql-zakovat chirog‘i bilan yoritilgan yo‘li insoniyatni hidoyatga, tinchlik-totuvlikka yo‘naltiradi.
Ilmning fazilati va ilm egalarining qadr-qimmati borasida Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan quyidagi rivoyat keltirilgan:
“Ilm o‘rganing! Zero, xolis ilm Alloh taolodan qo‘rqishga yetaklaydi. Ilm izlash ibodatga, uni o‘zaro muzokara qilish tasbihga, tadqiq va tahqiq etish esa, dushmanga qarshi turishga tengdir. O‘zgalarga ta’lim berish sadaqa, uni ilm ahliga sarflash qurbatdir (Alloh taologa yaqinlik). Ilm yolg‘izlikda sirdosh, tanholikda hamroh, dinga chorlovchi, yaxshi-yu yomonlikda sabrga undovchi, do‘stlar davrasida tirgak, notanish kimsalar orasida yaqin do‘st, jannat yo’lining mayog’idir. Alloh taolo ilm sabab turli xalqlarni ulkan darajalarga ko’tardi. Natijada ularni Alloh taolo ezgu ishlarga boshlovchi, izlaridan yuriladigan, amallariga havas qilinadigan, ular fikriga tayaniladigan insonlar qildi. Farishtalar ham ilm egalarining fazilatini orzu qilib, ularni qanotlari ila siypaydi.
Dunyodagi barcha narsa – dengizdagi kitu-baliqlar, yerdagi yirtqichu-hayvonlar, osmonu yulduzlar ilm egalariga istig‘for aytadi. Chunki ilm ko’r qalblarga hayot, zulmat chumg‘agan ko‘zlarga nur, madorsiz tanaga quvvatdir. Ilm oddiy insonni salohiyatli yetuk shaxsga aylantiradi. Amir va xoqonlar davrasiga yetkazadi. Dunyo va oxiratda ulkan darajalarga ko‘taradi. Ilmiy bir lahza tafakkur ro‘zaga, o‘zaro fikr almashish qiyomul laylga teng! Ilm bilan toat-ibodat ado topadi. Ilm yordamida taqvo qilib, ajrga yetiladi. Ilm sabab qarindoshlik bog‘lanadi. Ilm bilan halol-harom bilinadi. Ilm imom, amal esa uning muqtadisidir”[1].
Shuning barobarida amalsiz ilm yo‘q. Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Хohlagan ilmni o‘rganing! Lekin Alloh taolo amalsiz ilmingizga ajr bitmas”[2]. Ushbu rivoyat ilm amal qilish uchun tahsil qilinishiga turtkidir. Shuning uchun ham ilm tolib o‘rgangan har bir ilmiga amaldagi haqqini bermasdan o‘tib ketishi maqbul ish emas. Ilmiga sodiq amalda mustahkam ilm egalari qancha yetishib chiqsa, bizlar taraqqiyot va farovonlik sari odimlab boraveramiz.
Abdulaziz Furzulov,
“Sayyid Muhyiddin maxdum” madrasasi mudarrisi
[1] Imom Abu Homid G'azzoliy. Ihyo ulumiddin. – Misr.: Dorul Misriya, 2004. – B.18.
[2] Abu Muhammad Dorimiy. Sunani Dorimiy. – Riyoz.: Dorul mug’niy, 2000. 262-hadis.
Сўнгги пайтларда “Мазҳаб нимага керак?”, “Ўзимиз Қуръон ва суннатдан ҳукм олсак бўлмайдими?” дегувчи тоифаларга раддиялар берадиган китобларга юртимизда эҳтиёж катта эди. Алҳамдулиллаҳ, ана шу эҳтиёж ажойиб асарлар билан тўлдириб бориляпти.
Яқинда Ўзбекистон мусулмонлари идораси раисининг биринчи ўринбосари Ҳомиджон қори Ишматбековнинг “Ислом фиқҳи асослари. Тўрт мазҳаб имомлари” китоби чоп этилди.
Муаллиф ёзади: “Кейинги йилларда мавжуд мазҳабларни инкор этиб, уларни бидъатга чиқариб, мўмин-мусулмонлар фикрини чалғитишга уринаётган бузғунчи тоифаларнинг ғаразли ташвиқот-тарғиботларига алданиб қолиш ҳолатлари ёшларимиз ўртасида кузатилмоқда. Гўёки мазҳаблар Қуръон ва суннатга хилоф ва улардан йироқ деган даъво билан мазҳабга эргашишдан қайтаришга уринмоқдалар. Ушбу китобда мавжуд тўрт мазҳабнинг айнан Қуръон ва суннатга асослангани ва динимизнинг замонлар оша юзага келадиган муаммоларни ҳал қилишда айнан мазҳаб уламолари жорий қилган усул ва қоидаларга асосланиши ҳам баён этилган”.
Устозлардан бири Қуръон ва суннатни юқори кучланишга эга электр энергиясига қиёслаган. Тасаввур қилинг, уйингизга розетка бўла туриб, чой қайнатиш учун тефални юқори кучланишга эга электр энергиясига уламайсиз-ку, шундайми? Мабодо, шундай қилинса, оқибат қандай бўлиши ҳаммага аён. Бугун “Қуръон ва суннат турганда нега мазҳабга эргашишимиз керак?” дейдиган тоифаларнинг қилаётган ишларини худди юқоридаги ҳолатга ўхшатиш мумкин.
Араб тилини чала-чулпа билиб олиб, Қуръон илмларидан бехабар, шариатни тушунмайдиган кимсалар бир ёки бир нечта рисолани ўқиб олиб, ўзларича Қуръондан ҳукм олишга ошиқишлари жуда катта хатодир.
Иш ўз устасига топширилиши исбот талаб қилмайдиган ҳақиқатдир. Ҳ. Ишматбеков ана шу масалаларга ҳам эътибор қаратиб, ҳатто саодат асрида ҳам Набий алайҳиссалом саҳобаларнинг гапларига қулоқ солганларини келтирган.
Бадр куни жанг бошланишидан олдинроқ Набий алайҳиссалом ижтиҳод қилдилар. У зот саҳобалари билан жанг қилиш учун бир жойни белгилаб, ўша ерга тушдилар. Саҳобалардан бири Ҳаббоб ибн Мунзир Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга: “Бу жойни сизга Аллоҳ тайин қилиб бердими, ундан бошқа жойга кўчиш мумкин эмасми? Ёки бу ерни ўзингиз душманга ҳийла қўллаш учун танладингизми?” деб сўрайди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Йўқ, Аллоҳ эмас, ўзим душманга ҳийла қўллаш учун бу ерни танладим”, дейдилар. Шунда Ҳаббоб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга бошқа жойни кўрсатиб, ўша ерда туриш ғалаба қозонишга янада қулайроқ бўлишини маслаҳат беради. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам унинг маслаҳатини олиб, у кўрсатган ерга кўчиб ўтишади, натижа ғалаба қозониш билан якунланади.
Хуллас, “Ислом фиқҳи асослари” китобини ҳар бир мўмин-мусулмон ўқиб чиқиши шарт бўлган китоблар сирасига киритиш мумкин.
Т.НИЗОМ