Бугунги кунда намозларимиз биз билан Роббимизнинг ўртасидаги руҳоний боғланиш эмас, балки, қуруқ ҳаракатлар мажмуасидан иборат бўлиб қолган. Шунинг учун қалбимизнинг қаттиқлигидан, намозларимизда хушуъларимиз йўқлигидан Аллоҳ таолога шикоят қилишимиз, дуо қилиб сўрашимиз лозим. Намозларда у ёқ-бу ёғимизни қашиймиз, соатимизни, узугимизни ўйнаймиз, ўринсиз йўталамиз ва бошқа ҳаракатларни содир этамиз. Агар қалбимиз хушуъ қилганида, тана аъзоларимиз ҳам хушуъ қилган бўларди. Ёнингиздаги намозхонларнинг қилаётган бемаъни хатти-ҳаракатлари сизни алдаб қўймасин. Зеро, сиз унинг намозига, у эса сизнинг намозингизга жавоб бермайди. Кишилар намозда бир сафда, бир хил кўринишда турсаларда, уларнинг ўша намоздан қўлга киритадиган ажрлари орасида осмон билан ерча фарқ бор.
Аммор ибн Ясир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Албатта, бир одам (намозидан) турганда, унга унинг ўндан бири, тўққиздан бири, саккиздан бири, еттидан бири, олтидан бири, бешдан бири, тўртдан бири, учдан бири ёки ярмигина ёзилган бўлади”, дедилар”.
Абу Довуд ривоят қилган.
Ушбу ҳадиси шарифдан намоз билан намознинг фарқи борлиги, ҳатто, қабул бўладиган намозлар орасида ҳам фарқ бўлиши кўриниб турибди. ҳамма ҳам намоз ўқийверади, аммо ўша намозга Аллоҳ таоло томонидан бериладиган ажр намозхоннинг ихлоси ва хушуъ-хузуъига қараб берилар экан. Хушуъ-хузуъни, ихлосни жойига қўйган одам намоз учун белгиланган савобнинг ҳаммасини олар экан. Хушуъ-хузуъ ва ихлос камайган сари бериладиган савоб ҳам камайиб ярим, учдан бир, тўртдан бир, ўндан бир бўлиб кетаверар экан.
Шунинг учун намозни қўлимиздан келганича тўлиқ қилиб, ихлос билан хушуъ-хузуъни жойига қўйиб, ўқишга ҳаракат этишимиз керак бўлади.
Хушуъни қозонишда ҳам ҳаракат, ҳам дуо уйғунлашса, иншааллоҳ, мақсадимизга етамиз.
Аллоҳ таоло барчамизни арконларини тўлиқ бажарган ҳолда, хушуъ ва хузуъ билан намоз ўқийдиганлардан қилсин. Омин!
Интернет маълумотлари асосида Нозимжон Ҳошимжон тайёрлади
Биласизми? Силикат моддасига бой бўлган тупроққа дафн қилинган инсоннинг скелети вақт ўтиши билан тош ва харсангга айланади.
Агар у пирит (темир сульфиди) моддасига бой минтақага дафн қилинса, ундай жасад темир ҳайкалга айланиб қолиши мумкин!
Бу илмий ҳақиқат яқинда аниқланган бўлса-да, Қуръонда бу ҳақида 1445 йил олдин ҳайратланарли тарзда жуда аниқлик билан баён этилган. Қуръонда бундай дейилган:
وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا
"Улар: “Биз суякларга ва чанг- тупроқларга айланиб кетганимиздан кейин ҳам, янгитдан тирилтириламизми?” дедилар. “Сен уларга, тошга ёки темирга айланинглар”, деб айт"
(Исро сураси, 50-оят).
Бу оят яқин йилларда кашф этилган — суяклари тошга айланган ёки темир ҳайкалга айланган қазилмаларга очиқ ва равшан ишора қилмоқда. Гўёки Қуръонда хабар берилган ушбу далиллар олимлар кашф қилишларини узоқ асрлардан бери кутиб ётгандек.
Шундай экан, ақлли инсон бундай очиқ-ойдин ва равшан мўъжизани қандай инкор қила олади? Қуръоннинг бу мўъжизаси кундуздаги қуёшдек равшан эмасми?
Ҳомиджон домла ИШМАТБЕКОВ