19 июль куни Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий Усмонхон Алимов ҳазратлари жума намозини адо этиш учун Тошкент шаҳридаги янгидан барпо этилган “Коҳ ота бузрук” жоме масжидига ташриф буюрдилар. Ушбу қайтадан бунёд этилган кўркам жомеда муборак кун ибодатини адо этиш учун минглаб намозхонлар жам бўлдилар.
Муфтий ҳазратлари жума мавъизасида бугунги кунда мўмин-мусулмонларга муҳтарам Президентимиз раҳнамоликларида жуда катта имкониятлар берилаётгани ҳақида гапириб, юртимизда янги масжид-мадрасаларни қуриш, мавжудларини замонавий кўринишда қайта таъмирлаш ишлари жадал давом этаётганини сўзлаб бердилар.
Ўтган Рамазон ойи ва ундан кейин ҳам янги-янги жомелар очилгани, яқинлашиб келаётган Қурбон ҳайити олдидан ҳам Тошкент шаҳри ва бошқа ҳудудларда кўплаб жоме масжидларни янгидан қуриш ишлари, халқимизга туҳфа этиш маросимлар давом этаётганини билдирдилар.
Муфтий ҳазратлари республикамизнинг ҳар бир ҳудудидаги мана шундай жомеларда намозхонлар учун яратилган шарт-шароитлар, масжидлардаги қулайликлар ҳозирлангани, имом-хатиблар фаолияти билан яқиндан танишилгани ва масжид қавми ила дилдан суҳбат қилинганида уларнинг кайфияти жуда ҳам чоғ эканини баён қилиб бердилар.
Мавъизада муфтий ҳазратлари намозхонларга бугунги кунда мамлакатимизда олиб борилаётган муборак динимиз тараққиёти йўлидаги шундай хайрли ишлар, ижроотлар ва бундай неъматларга ҳар бир киши Парвардигорга шукрона қилиши лозимлигини айтиб, Ҳазрати Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг “Садақаи жория” ҳақидаги ҳадиси шарифларини изоҳлаб бердилар.
“Коҳ ота бузрук” жоме масжидида қурилиш ишлари 2017 йилда бошланган. 2018 йил март ойида Шайх Абдулазиз Мансур бошчилигида янги бино учун биринчи ғишт қўйилган. Маҳалла аҳли ва кўплаб ихлосмандлар кўмагида, саховатпеша кишилар ёрдами ила ҳашар йўли билан бошланган мазкур хайрли иш бугун ўз ниҳоясига етди. Масжиднинг ҳозирда қурилган янги биносининг сиғими бир вақтнинг ўзида 2000 минг нафардан ортиқ намозхонни сиғдира олади.
Масжид намозхонлар учун етарли даражадаги шарт-шароитлар билан таъминланди. Хонақоҳ тепасига битта катта ва тўртта кичик гумбаз барпо этилди. Ўттиз беш метрли минора масжиднинг кўркига файз бахш этиб турибди. Масжид хонақоҳ ва ертўла қисмининг ҳар иккисида ҳам совутгичлар ҳароратни салқин қилиб, бир маромда ушлаб туришига қулай бўлсин учун тепада, шифтда жойлаштирилган. Хонақоҳда шарқ меъморчилигига хос турли бўёқлар ўзига хослик бахш этган бўлсада, ёнғин хавфсизлиги инобатга олиниб, бинога биронта ҳам ёғоч маҳсулотлари ишлатилмаган.
Янги бинонинг очилиш маросимида кўплаб таниқли меҳмонлар, имом-хатиблар ва бошқа уламолар иштирок этди.
Юртимизда амалга оширилаётган Аллоҳнинг уйини обод қилишдек хайрли ишларда иштирок этаётганлар ҳақларига хайрли дуолар қилинди.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати
Оталари уларга биринчи мактубни юборди. Лекин улар уни ўқиш учун очмадилар, балки ҳар бирлари мактубни пешоналарига суртиб: “Бу буюк ҳабибимиздандир”, дедилар. Ушбу хатнинг кўринишига назар қилиб, уни чиройли қутига солиб қўйишди. Болалар бошқа пайтларда мактубнинг чангини артиш учун олишар ва яна жойига қўйиб қўйишарди. Оталари оиласига юборган ҳамма хатларни шундай қилишди.
Йиллар ўтди. Ота уйга қайтди. Лекин улардан биргина фарзанд қолганди. Ота ундан сўради:
– Онанг қаерда?
Ўғил деди:
– Улар қаттиқ касал бўлдилар. Бизда онамни даволаш учун маблағ топилмади ва вафот этдилар.
Ота деди:
– Биринчи мактубимни очмадингизми?! Мен сизларга катта маблағ юборган эдим-ку!
Ўғил деди:
– Йўқ!
Ота яна сўради:
– Уканг қаерда?
Ўғил деди:
– Сиз унинг баъзи ўртоқларини танирдингиз. Онамнинг ўлимидан кейин унга насиҳат қиладиган ва уни тўғри йўлга соладиган кимса топилмади. У дўстлари билан кетди.
Ота ҳайратланиб деди:
– Нима учун?! Ёмон ўртоқларини тарк қилиб, менинг олдимга келишини ёзган мактубимни ўқимадингизми?
Ўғил жавобан:
– Йўқ, – деди.
Ота деди:
– Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ. Опанг қаерда?
Ўғил деди:
– Турмушга чиқиш учун маслаҳат сўраган ҳалиги йигит билан никоҳланди ва у ҳозир бахтсиз яшаяпти.
Ота дарғазаб бўлиб деди:
– Сизларга бу йигитнинг обрўси, хулқи ёмонлиги ва бу тўйга норозилигим ҳақида ёзган хатимни ўқимадингизми?
Ўғил деди:
– Йўқ! Биз хатларингизни бир чиройли қутида сақладик. Доим уни зийнатладик, пешонамизга суртдик, лекин ўқимадик.
Бу оиланинг аҳволи, унинг бирлиги қандай тарқалиб кетгани, отанинг мактубини ўқимай, ундан манфаат олмай, балки уни муқаддаслаб, унда ёзилганларга амал қилмай, ҳаётларини қийинлаштирганликлари ҳақида тафаккур қилдим. Сўнг стол устидаги чиройли қутига солиб қўйилган Қуръони Каримга назар солдим... Шўрим қурисин!
Албатта, мен Аллоҳнинг Мактубига анави болалар оталарининг хатларига муомала қилганлари каби муносабатда бўляпман. Мен Мусҳафни столим устига қўйганман-у, лекин уни ўқимайман, ундаги нарсалардан фойдаланмайман ҳам. Ахир, у бутун ҳаётимнинг дастури-ку!
Роббимга истиғфор айтдим. Мусҳафни очдим ва ҳеч қачон уни тарк этмасликка қарор қилдим.
Араб тилидан Зиёда Мираҳматова таржимаси