Севикли аёлларини хотирлаб, вафо тариқасида унинг яқинларига ҳадялар юбориб турардилар.
Муҳаббатларини изҳор қилиш учун аёллари оғизларини қўйган жойига муборак оғизларини қўйиб сув ичардилар, таом ердилар.
Аёллари билан кечалари сайр қилиб гаплашиб юрардилар.
Муборак сочларини тараш шарафини аёлларига қолдирардилар.
Ўта сабрли, ўта ҳалим эр эдилар. Ҳатто бир сафар покиза жуфтларидан бирлари кундоши юборган, ичида таоми бор лаганни рашк сабабли бир уриб синдирганларида ҳам ул зоти бобаракот индамаганлар. Аксинча, ерга тўкилган таомни синган лаганга йиғиб, воқеани кузатиб турган меҳмонларга «Онангиз рашк қилди, таомдан олинглар» дея табассум қилганлар.
Ул зот жуфтларининг нозу карашмаларига чидар, эркаликларини кўтарар, улар билан мутойиба қилишар, уларга лутфий муомала қилиб, ўйнашар эдилар.
Идишдаги таомдан бир неча луқма аёлларининг оғизларига солиб қўярдилар.
Уйда аёлларига гўзал муомала қилиб, уларнинг кўнгилларини кўтарар, шодликларига шодлик қўшар, қалб бисотларидаги ширин сўзларини уларга илинар, уй ишларида қарашардилар.
Ул зот нафақат одамларнинг, балки Пайғамбарларнинг энг улуғи, одамларга ҳам, оила аъзоларига ҳам энг яхши муомала қилувчи, уларга энг кўп манфаат келтирувчи эдилар.
Ул зоти бобаракот энг меҳрибон ота, энг гўзал эр, энг буюк мураббий эдилар.
Аллоҳ таолонинг ул зотга кўплаб саловот ва саломлари бўлсин!
Нозимжон Ҳошимжон таржимаси
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Имом Молик Саъид ибн Мусаййибдан ривоят қилади:
«Бир мусулмон ва бир яҳудий хусуматлашиб, Умар розияллоҳу анҳунинг ҳузурига келишди. Яҳудий ҳақ бўлиб чиқди. Умар унинг фойдасига ҳукм чиқарди. Шунда яҳудий унга:
«Аллоҳга қасамки, ҳақ ила ҳукм чиқардинг», деди.
«Сен қаердан билдинг?» деди Умар, уни дарра ила уриб.
«Биз Тавротда: «Қайси қози ҳақ ила ҳукм чиқарса, албатта, ўнг томонида битта, чап томонида битта фаришта уни қувватлаб туради. Модомики, у ҳақда экан, ишини тўғрилаб ҳам турадилар. Қачон ҳақни тарк қилса, улар ҳам уни тарк қилиб, кўтариладилар», дейилганлигини топамиз», деди».
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳунинг илоҳий адолат уммонидан сув ичган адолатларини кўргандан кейин, ундан баҳраманд бўлгандан кейин яҳудий ҳам эриб кетиб, мусулмонлар халифасини алқашга ўтган. У яҳудийларнинг бошқалардан беркитиб юрадиган китоблари, яъни Тавротдаги ҳақиқатни Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳунинг ҳукмида кўрганлигини эътироф этган.
Ҳа, ҳазрати Умар розияллоҳу анҳунинг Ислом жамияти раҳбари сифатида олиб борган ишларига бутун дунё қойил қолган ва ҳалигача қойил қолиб келмоқда.
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу бунга ўхшаш адолатли ишларни ташвиқот учун қилмас эдилар. Балки буни вазифа, Аллоҳ таоло олдидаги бурч, деб ҳис этганларидан қилар эдилар. Ким бўлишидан қатъи назар, ҳар бир одам у киши учун Аллоҳ таоло нозил қилган шариат ҳукми олдида баробар эди. Мусулмонми, зиммийми ёки бошқами, ҳазрати Умар учун барибир эди. Ҳақ ким тарафда бўлса, ҳукм ўшанинг фойдасига чиқарилар эди.
«Ҳадис ва ҳаёт» китобининг 23-жузидан олинди