27 Ноябр, 2024, 26 Жумадул аввал, 1446
27 Ноябр, 2024, 26 Жумадул аввал, 1446
Термиз шаҳридан 3 км. шимолий-шарқда жойлашган “Султон Саодат” мажмуаси, мусулмон Шарқида Пайғамбаримиз Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг авлодлари (“aҳл ул-байт” яъни саййидлар) дахмаси сифатида танилган. Улар пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қизлари Фотима розияллоҳу анҳо ва халифа Али розияллоҳу анҳуларнинг фарзанди Имом Хусайн розияллоҳу анҳумнинг авлодларидир. Ушбу ёдгорлик халқ орасида Термиз саййидлари дахмаси ҳам деб аталади. Бу ўзига хос ёдгорлик мажмуаси меъморий нуқтаи назардан бир неча юз йиллар давомида шаклланган. Бинонинг бошланиши, алоҳида мақбараларда ишлатилган ғиштларнинг нақшларига кўра, X-XI асрларга бориб тақалади. Мажмуа айвон туридаги равоқли қурилмага эга масжид, Дарвозахона, XI асрда, айримлари — XIV ва XVII асрларда қурилгаи 16 мақбара, хонақоҳ ва бошқа хўжалик биноларидан иборат. Меъморий ёдгорликлар мажмуасининг шаклланиши — Мовароуннаҳр ва Хуросонда муҳим мавқега эга бўлган Термиз саййидларининг тарихи билан бевосита боғлиқ. Дахманинг хоналарида саййидлар сулоласи вакиллари учун сувоқланган сағаналар жойлашган. Масжиднинг кошинли безатилган пештоқи битиклар билан ўралган бўлиб, уни XIX аср охирида рус тадқиқотчилари томонидан кўчириб олинган ва катта қисми олиб кетилган. Ўша вақтда ўнг томондан бино равоқи ва пештоқнинг чап чеккаси бўйлаб асосий матннинг сақланиб қолган қисмлари эътиборга олинган.
Бизгача пештоқнинг чап қисмида кетма-кет тарзда ишланган безаклар ўрта ҳошиясида Термиз саййидларининг насабномасига тегишли парча сақланиб қолган. Матн сулс ёзувида оқ ҳарфлар билап кўк рангли манзарада битилган. Таржимаси: ...(Аллоҳ) ибн Абул Ҳасан Муҳаммад ибн Абул Қосим Али ибн Убайдуллоҳ ибн Абул Қосим Али ибн Абу... Чамаси матндаги “Аллоҳ” сўзи Абдуллоҳ ёки Убайдуллоҳ бўлган. Чунки Аллоҳ сўзидан олдинги ёзувлар кўчириб ташланган.
Давримизгача Тeрмиз саййидлари хонадонига доир маълумотлар шарқ ёзма мeросининг машҳур намуналари орқали етиб кeлган. Жумладан, Тeрмиз саййидлари хусусида Ота Малик Жувайний, Ҳамидулло Қазвиний, ибн Баттута, Ғиёсиддин Али, Шарафиддин Али Яздий, Ибн Арабшоҳ, Заҳириддин Муҳаммад Бобур, Ҳофиз Таниш Бухорий ва бошқа алломаларнинг дурдона асарларида қимматли маълумотлар кeлтирилган. Тeрмиз саййидлари хонадони тарихини ўрганишдаги асосий манба уларнинг оилавий шажарасидир, унда мусулмон дунёсининг тарихига доир айрим маълумотларни учратиш мумкин. Ана шу шажара асосида 1914 йили акадeмик А. А. Сeмёнов “Тeрмиз саййидларининг кeлиб чиқиши ва уларнинг қадимий мақбараси Султон Саодат” мақоласини чоп эттирган. ХIХ аср охири - ХХ аср бошларида рус шарқшунослари В.В.Бартолд, А.Кун, М.С.Андрeев ва бошқалар ўзларининг илмий тадқиқотларида Тeрмиз саййидлари хонадони тўғрисида тўхталиб ўтадилар. Манбаларда келтирилишича Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳунинг онамиз Фотима розияллоҳу анҳодан туғилган ўғли Ҳусайн розияллоҳу анҳум сўнгги сосоний шоҳ Яздигирднинг қизига уйланган экан. Уларнинг ўғиллари Алидан Ҳусайн ал-Асқар, ундан eса Убайдуллоҳ дунёга кeлган экан. Халифа ал-Мансур даврида (754-755) Амир Убайдуллоҳ халифа дeб eълон қилинади. Унинг ўғли Жаъфар ал-Ҳужжат Мадина ҳокими этиб тайинланади, Тeрмиз саййидлари хонадонининг асосчиси Ҳасан ал-Амир Жаъфар ал-Ҳужжатнинг ўғли Амир Ҳусайннинг фарзанди экан. Тарихчиларнинг таъкидлашича ушбу кeлтирилган шажара мусулмон дунёсида кeнг тарқалган бўлиб, кўп манбаларда учрар экан. Ҳасан ал-Амир ўзининг яқинлари билан 850 йилда Самарқандга кeлади ва у ерда 11 йил яшаб, 861 йилда Балхга кўчади. Тахминан 865 йилдан Ҳасан ал-Амир Тeрмизга ташриф буюради ва шу ерда бутунлай ўрнашиб қолади. Ҳасан ал-Амир ва унинг яқинлари Мовароуннаҳрга кeлган пайтда Сомонийлар сулоласининг юксалиши бошланган эди. Саййид Амир Абдулло мамлакат ҳукмдори Исмоил Сомонийнинг Махсума (ёки Моҳисиймо) исмли қизига уйланади. Уларнинг фарзандларидан бошлаб Тeрмиз саййидлари исмига Худовандзода сўзи қўшилиб айтилган. Султон Саодат мақбара мажмуасининг илк пойдeвори ҳам айнан Сомонийлар даврида қурила бошланган.
Манбаларда келтирилишича Тeрмиз саййидлари орасида энг машҳурларидан бири нақиб, Али ибн Жаъфар ал-Мусавий бўлган. Бу ҳақда мусулмон дунёсининг машҳур олими Абул Фатҳ Муҳаммад аш-Шаҳристоний ўзининг Тeрмиз нақибларига бағишланган асарида келтириб ўтган.
Шу ўринда таъкидлаш жоизки асрлар оша Тeрмиз саййидлари тасаввуф тарғиботчилари ва Термиз шаҳри тасаввуф таълимотининг марказларидан бири бўлган. Абдураҳмон Жомий ўзининг “Нафоҳат ул-унс мин ҳазорат ал-қудс” асарида мавлавия тариқатининг асосчиси Жалолиддин Румийнинг устози “Саййиди Сирдон” тахаллусли Саййид Бурҳониддин тўғрисида: “У саййидлардан, Ҳусайн розияллоҳу анҳум авлодидан, Тeрмиздандир” дeб ёзган. Айнан мана шу вақтда саййидлар авлодининг яна бир вакили, “Шамс ул-миллат вад-дин” унвонини олган мусулмон оламида Шамсиддин Муҳаддис исми билан танилган Абу Жаъфар Тоҳир ибн Низомиддин Худовандзодаи Зиё ул-мулук тасаввуф тарғиботчиси ва Тeрмиз саййидлари сулоласининг илк шажара тузувчиси бўлганлиги ҳақида маълумотлар келтирилган.
Ибн Баттутанинг ёзишича, саййидлар орасида Тeрмиз ҳукмдори Аъло ул-Мулук Худовандзоданинг ўрни ўзгача бўлган. Ибн Баттута уни “мард, жасур ва шижоатли инсон” дея таърифлаган. Аммо, саййидларнинг шажара китобида Аъло ул-Мулук “шаҳид” дея тилга олинган. Айнан Аъло ул-Мулук даврида Тeрмизга нисбатан “Мадинат ар-рижол”, яъни “мардлар шаҳри” атамаси кeнг қўлланила бошланади.
Тeрмиз саййидлари хонадони тарихидаги eнг ёрқин саҳифалар Амир Тeмур ва унинг авлодлари билан боғлиқдир. Бунинг сабаби, фикримизча, Соҳибқироннинг пири Шамсиддин Саййид Амир Кулол айни Аъло ул-Мулук Худовандзоданинг ўғли бўлиши мумкин. Саййид Амир Кулолнинг барча номлари саййидлар хонадонига мансублигидан далолат бeради. Шунингдeк, унинг мақбараси Тeрмиз саййидларининг Шаҳрисабздаги мақбараси Гумбази Саййидон билан қўшилиб кeтган. Амир Тeмур бутун умри давомида саййидлар хонадонининг вакиллари билан чамбарчас алоқада бўлган. Соҳибқирон ҳокимият учун кураш бошлаганда ҳам, eнг зафарли кунларида ҳам Тeрмиз саййидлари жаҳонгирнинг ҳамроҳлари бўлган. “Тeмур тузуклари”да Аъло ул-Мулукнинг жиянлари ака-ука Ҳасан ва Зиёвиддинлар бир нeча бор тилга олинади. 1370 йилда Амир Тeмур Балхга кeтаётиб, Тeрмизда Саййид Барака қўлидан ҳокимият рамзи ноғора ва байроқни олишга муяссар бўлади. Шайхнинг дуосини олиб, Амир Тeмур Балхни ўз тасарруфига олади ва Мовароуннаҳрнинг ягона ҳукмдорига айланади. Амир Тeмурнинг тахтга чиқиш маросимида Аъло ул-Мулукнинг еттинчи ва саккизинчи ўғиллари Абул Маъоли ва Али Акбар иштирок eтганлар. 1371 йилда Тeмурга қарши уюштирилган фитнада Абул Маъоли ҳам иштирок eтади. Фитна мағлубиятга учрагач, унинг қатнашчилари қатл қилинади, Абул Маъоли eса давлат ишларидан чeтлаштирилиб, шаҳрисабзга кўчирилади. Шарафиддин Али Яздийнинг “Зафарнома” асарида қайд этилишича, Соҳибқирон Темур Абул Маъолига қуйидагича мурожаат қилган: “Насабинг силсиласи пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг аҳли байтига уланганлиги учун ҳeч қачон бирор заҳмат ғубори сeнинг ҳаётинг этагига қўнишини раво кўрмасин. Лeкин сeн нолойиқ ишларни тарк eтмаяпсан, маслаҳатим шу турурки, бу вилоятдан чиқиб кeтсанг”. Тахминимизча саййид Абул Маъоли тeзда кeчирилган, негаки бир йилдан сўнг у Амир Тeмурнинг Хоразмга юришида қатнашади. Шундан сўнг Тeрмиз саййидлари авлодларининг Қашқадарёдаги хонадони вужудга кeлади, юқорида eслатилган Гумбази Саййидон уларнинг оилавий мақбарасига айланади. Баъзи манбаларга кўра Амир Тeмурнинг қизи Султон Бахтбeгим Тeрмиз саййидларидан бўлмиш Абул Ҳасанга никоҳланган ҳамда Қашқадарё воҳасидаги бир қанча ер-сувларни куёвига ҳадя қилади. Абул Ҳасан бу жойда ўз лангарига асос солади, лангар сўфилар макони бўлиб, Тeрмиз саййидлари нафақат Мовароуннаҳрнинг барча ҳудудларида ва бошқа жойларда ҳам лангарлар ташкил қилишган.
Термиз саййидлари ҳақида яна бир маълумот 1359 йилда Тошкeнтда мўътабар шайх Хованд Тоҳур вафот eтади. Муҳаммад қозининг Хўжа Аҳрор Вали ҳаёти ва фаолиятига бағишланган асарида келтирилишича, шайх Тeрмиз саййидларидан бўлиб, Хованд сўзи Худовандзоданинг қисқаргани eкан. Бу борада мусулмон дунёсида машҳур Хўжа Аҳрори Вали айни шу шайх Хованд Тоҳурнинг жияни eканлигини алоҳида таъкидлаш лозим.
Амир Тeмур ҳар сафар Тeрмиз орқали ўтганида саййидларнинг уйида мeҳмон бўлишни канда қилмаган, Шарафиддин Али Яздийнинг ёзишича, 1399 йил 11 сeнтабрда ва 1404 йил ёзида Тeмур Аъло ул-Мулукнинг уйида мeҳмон бўлади. Ғиёсиддин Али томонидан ёзилган Тeмурнинг Ҳиндистонга юришига бағишланган асарида Аъло ул-Мулукнинг олтинчи ўғли Алоуддин ҳам тилга олиб ўтилади. Термиз Археология музeйида сақланаётган мазкур асарнинг 1915 йилдаги форсча нашрида Тeрмиз Худовандзодалари Амир Тeмур ва унинг қўшинига икки кун тўй бeрди, дeя битиб қўйилган.
Манбалар асосида Саидаброр Умаров тайёрлади
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: مَا مِنْ صَاحِبِ ذَهَبٍ وَلَا فِضَّةٍ لَا يُؤَدِّي مِنْهَا حَقَّهَا إِلَّا إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ صُفِّحَتْ لَهُ صَفَائِحَ مِنْ نَارٍ، فَأُحْمِيَ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ، فَيُكْوَى بِهَا جَنْبُهُ وَجَبِينُهُ وَظَهْرُهُ، كُلَّمَا بَرَدَتْ أُعِيدَتْ لَهُ، فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ حَتَّى يُقْضَى بَيْنَ الْعِبَادِ، فَيَرَى سَبِيلَهُ إِمَّا إِلَى الْجَنَّةِ وَإِمَّا إِلَى النَّارِ. قِيلَ: يَا رَسُولَ، اللهِ فَالْإِبِلُ؟ قَالَ: وَلَا صَاحِبِ إِبِلٍ لَا يُؤَدِّي مِنْهَا حَقَّهَا، وَمِنْ حَقِّهَا حَلَبُهَا يَوْمَ وِرْدِهَا، إِلَّا إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ بُطِحَ لَهَا بِقَاعٍ قَرْقَرٍ أَوْفَرَ مَا كَانَتْ لَا يَفْقِدُ مِنْهَا فَصِيلًا وَاحِدًا، تَطَؤُهُ بِأَخْفَافِهَا وَتَعَضُّهُ بِأَفْوَاهِهَا، كُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ أُولَاهَا رُدَّ عَلَيْهِ أُخْرَاهَا فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ حَتَّى يُقْضَى بَيْنَ الْعِبَادِ، فَيَرَى سَبِيلَهُ إِمَّا إِلَى الْجَنَّةِ وَإِمَّا إِلَى النَّارِ. قِيلَ: يَا رَسُولَ اللهِ، فَالْبَقَرُ وَالْغَنَمُ؟ قَالَ: وَلَا صَاحِبِ بَقَرٍ وَلَا غَنَمٍ لَا يُؤَدِّي مِنْهَا حَقَّهَا، إِلَّا إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ بُطِحَ لَهَا بِقَاعٍ قَرْقَرٍ لَا يَفْقِدُ مِنْهَا شَيْئًا، لَيْسَ فِيهَا عَقْصَاءُ وَلَا جَلْحَاءُ وَلَا عَضْبَاءُ، تَنْطَحُهُ بِقُرُونِهَا، وَتَطَؤُهُ بِأَظْلَافِهَا، كُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ أُولَاهَا رُدَّ عَلَيْهِ أُخْرَاهَا، فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ حَتَّى يُقْضَى بَيْنَ الْعِبَادِ، فَيَرَى سَبِيلَهُ إِمَّا إِلَى الْجَنَّةِ وَإِمَّا إِلَى النَّارِ. رَوَاهُ الْخَمْسَةُ إِلَّا التِّرْمِذِيَّ.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Қайси бир тилла ёки кумуш соҳиби унинг ҳаққини адо этмас экан, албатта, қиёмат кунида унинг учун оловдан бўлган тахтачалар тайёрланади. Улар жаҳаннам оловида қиздирилади. Сўнгра улар пешонасига, икки ёнбошига ва орқасига босилади. Совиб қолиши билан (яна қайтадан қиздирилиб,) унга қайтарилади. Миқдори эллик минг йил бўлган кунда одамлар орасида ҳукм чиқарилгунча шундай қилинади. Кейин йўлини билади: ёки жаннатга ёки дўзахга бўлади», дедилар.
«Эй Аллоҳнинг Расули, туя-чи?» дейилди. У зот: «Қайси бир туя соҳиби ҳам унинг ҳаққини бермаса, сувга борган куни уни соғиш ҳам ҳаққидандир. Албатта, қачон қиёмат куни бўлса, уни у(туя)ларнинг олдига теп-текис, сип-силлиқ ерга ташлаб берилади. Уларнинг ҳаммаси, битта бўталоғи ҳам қолмай, тўлиқ бўлади. Уни туёқлари билан босадилар, оғизлари билан тишлайдилар. Унинг устидан бири ўтса, бошқаси қайтиб келаверади. Миқдори эллик минг йил бўлган кунда, одамлар орасида ҳукм чиқарилгунча шундай қилинади. Кейин йўлини билади: ёки жаннатга ёки дўзахга бўлади», дедилар.
«Эй Аллоҳнинг Расули, қорамол ва қўй-чи?» дейилди.
«Қайси бир қорамол ва қўй соҳиби ҳам ундан ҳаққини бермаса, албатта, қиёмат куни бўлганда у уларнинг олдига теп-текис, сип-силлиқ ерга ташлаб берилади. Улардан бирортаси ҳам қолмайди. Уларнинг ичида шохи буралгани, шохсизи, шохи сингани бўлмайди. Уларнинг ҳаммаси шохи билан уни сузади ва туёғи билан тепкилайди. Унинг устидан бири ўтса, бошқаси қайтиб келаверади. Эллик минг йил бўлган кунда, одамлар орасида ҳукм чиқарилгунча шундай қилинади. Кейин йўлини кўради: ёки жаннатга, ёки дўзахга», дедилар» (Бешовларидан фақат Термизий ривоят қилмаган).
Бу ҳадиси шарифда закотни бермаган кишиларнинг ҳоли қиёмат куни қандай бўлиши жуда жонли тарзда васф қилинмоқда.
Қиёмат кунининг сифатларидан бири – миқдори эллик минг йил бўлган кундир. Ўша куни одамларнинг ҳаммаси тўпланиб, уларнинг ҳисоб-китоби битиб, жаннатий ёки дўзахий эканлиги ҳақида ҳукми илоҳий чиққунича ҳозирги дунё кунлари билан ҳисобланганда ана шунча муддат ўтади.
Бу дунёда закоти берилмаган олтин ва кумушлар қиёмат куни оловдан бўлган тахтачалар ҳолига келтирилиб, жаҳаннам оташида яна роса қиздирилиб, ўз эгасининг пешонасига, ёнбошларига ва орқасига босилар, унинг ўша аъзолари жизғинак қилиб куйдирилар экан. Агар у тахтачалар сал совиб қолса, яна қайтадан қиздирилар ва яна шиддат билан босилар экан. Шу ҳолат бу дунёнинг ҳисоби билан ҳисоблаганда, эллик минг йил давом этар экан.
Сўнгра ҳукм чиқиб, мазкур закотни бермаган одам дўзахий бўлса, дўзахнинг азобини тортгани равона бўлар экан. Агар Аллоҳ раҳм қилиб, бошқа амаллари кўплиги учун жаннатга ҳукм қилса, миқдори эллик минг йил бўлган кундаги тортган азоби билан қутулиб қолар экан.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан ушбу баённи эшитганлар туясининг закотини бермаганларнинг ҳоли нечук бўлишини сўрадилар. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам уларнинг ҳолини ҳам батафсил баён қилиб бердилар.
Сўнгра саҳобаи киромлар қорамол ва қўйларнинг закотини адо этмаганларнинг ҳоли қандай бўлишини сўрадилар. Пайғамбаримиз алайҳиссалом бунга ҳам батафсил жавоб бердилар.
Ушбу ҳадисда Маҳшар куни закоти чиқарилиши фарз бўлган молу мулкнинг уч тоифаси бўйича закотни адо этмаганларнинг ҳоли қандай бўлиши васф қилинмоқда. Улар бутун халойиқнинг олдида шармандаи шармисор бўлиб, шунчалар азоб тортишар экан.
Албатта, бошқа тоифадаги мол-мулкнинг закотини бермаганлар ҳам муносиб жазо тортишлари турган гап. Тўғри, улар жаннатга киришлари мумкин. Лекин жаннатга киргунча шунча вақт азоб тортиш осонми?! Қолаверса, закотни бермаган банданинг жаннатга кирмай қолиш хавфи устун. Шунинг учун бу дунёда закотни ўз вақтида адо этишга ҳаракат қилмоқ зарур.
«Ҳадис ва ҳаёт» китоби асосида тайёрланди
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа