Кейинги йилларда айрим хорижий юртларда бузғунчи кимсалар ўртасида масжидларни портлатиш, ибодат қилаётган одамларни ўққа тутиш ёки уларнинг устига бульдозер билан бостириб бориш ҳолатлари кузатилаётгани мўмин-мусулмонларнинг нафратини қўзғамоқда. Айниқса, масжиднинг ичида одамлар намоз ўқиб турган пайтда намозхонларни ўққа тутиш, масжидга зарар етказиш ҳамда уни бузиш, инсонлар умрига хавф туғдириш инсонийликка мутлақо тўғри келмайдиган иш.
Масжид – Аллоҳ таолога ибодат қилинадиган покиза маскан. Асри саодатдан бери масжидлар Ислом динининг ўзига хос маърифий марказлари сифатида инсоният ҳаётида муҳим ўрин тутади.
Масжид – инсонларнинг Аллоҳ таолога тоат-ибодат қиладиган табаррук жойи бўлгани боис “Байтуллоҳ” – “Аллоҳнинг уйи” дейилади. Шунинг учун масжидга бирор зарар етказиш Аллоҳ таолонинг уйига зарар етказиш билан баробардир. Демак, бу Аллоҳ таолога қарши бориш деганидир. Ҳақ таолога қарши борувчиларнинг ҳоли нима кечиши ҳаммага аён.
Абу Саъид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган қудсий ҳадисда Аллоҳ таоло айтади: “Еримдаги уйларим масжидлардир. Ундаги Менинг зиёратчиларим масжидларни обод қилувчилардир” (Абу Нуайм ривояти, заиф ҳадис).
Масжидни обод қилиш деганда, Аллоҳ таолога холис ибодат қилиш, амру маъруф, наҳйи мункар қилиш каби амаллар тушунилади. Булар масжидларни маънавий обод қилиш саналса, озода ва бус-бутун сақлаш зоҳирий обод қилишдир. Масжидларнинг қадрини пасайтирувчи ҳар қандай иш ёки хатти-ҳаракат макруҳ.
Халқаро инсон ҳуқуқлари меъёрларида ҳам инсоннинг дин ва эътиқод эркинлигига дахл қилиш, ҳаётига хавф солиш тақиқланади. Ислом динида ҳатто бошқа дин вакилларининг ибодатхоналарига зарар етказиш, уларни бузиш ёки ибодат қилувчиларнинг ҳаётини хавф остида қолдириш мумкин эмаслиги айтилган.
Қуръони каримда:
“Улар ноҳақдан, фақатгина «Роббимиз Аллоҳ» деганлари учун ўз диёрларидан чиқарилгандирлар. Агар Аллоҳ одамларнинг баъзиларини баъзилари билан даф қилиб турмаса, узлатгоҳлар, канисалар, ҳавралар ва Аллоҳнинг номи кўплаб зикр қилинадиган масжидлар вайрон қилинган бўлур эди. Албатта, Аллоҳ Ўзига ёрдам берганларга ёрдам берур. Албатта, Аллоҳ кучли ва ғолибдир.”
Ушбу ояти каримада бошқа диндаги кишиларнинг ибодатхоналари ҳам мўмин-мусулмонларнинг масжидлари қаторида зикр этилиши диққатга сазовордир. Динимиз кўрсатмасига амал қилган мусулмонлар ҳеч қачон бошқа диний ибодатхоналарга тажовуз қилмайди. Шунингдек, бошқа динларда ҳам ўзга динларга ибодат қилувчиларнинг ибодатига халақит қилиш катта гуноҳ экани таъкидланган. Барча динларда диний шиорларга, ибодатхоналарга, шунингдек, масжидларга тажовуз қилиш улкан жиноят саналган ҳамда бундай ишдан қаттиқ қайтарилган.
Жаҳоннинг айрим ҳудудларида мўмин-мусулмонларнинг энг нозик ҳис туйғуларига зарба бериш орқали қарама-қаршиликлар келтириб чиқаришга хатти-ҳаракатлар бўлмоқда. Мана шундай вазиятда мўмин киши кескинлик билан қарор қилиш ўрнига, обдон ўйлаб кейин бир хулосага келиш керак. Ҳазрати Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Мўмин киши зийрак, ҳушёр ва оқил бўлади”, деган ҳадислари моҳиятини чуқур тушуниш лозим (Имом Дайламий ривояти, заиф ҳадис).
Шу ўринда Ислом тарихидаги Фил воқеасини бир эсга олайлик... Абраҳа бошчилигидаги фил эгаларидан Каъбатуллоҳни Аллоҳ таоло қандай ҳимоя қилган бўлса, бугунги кунда ҳам ибодат қилиш жойлари, масжидларни ҳам шундай ҳимоя қилади.
Аллоҳ таоло мусибатларга учраган мўмин-мусулмонларга сабру жамийл берсин, мусибатларининг ўрнини гўзал мукофотлар билан тўлдирсин!
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Har bir inson o’zining atrofidagi zamon va muhitning ta’siri ostida ulg’ayadi. Abu Abdulloh yashagan davr hamda muhit olimning hayotiga va ilmiy faoliyatiga katta ta’sir ko’rsatdi. Olim tug’ilgan Jurjon shahri tarixda iqtisodiy markazlardan biri bo’lib, shahar o’rtasidan yuk tashuvchi kemalar harakatlanadigan keng daryo o’tgan. Geografik qulay vodiyda joyda joylashgan Jurjon shahri tarixiy ipak yo’li savdosining quruqlik va daryo transporti uchun muhim o’tish nuqtasi hisoblangan.
Imomning to’liq ismi Imom, hofiz, faqih Abu Abdulloh Husayn ibn Hasan ibn Muhammad ibn Halimiy, Jurjoniy Shofeiy bo’lib, hijriy 338-390-yilda (milodiy 949-950) Kaspiy[1] dengizining janubi-sharqida joylashgan Jurjon shahrida tug’ilgan. Ba’zi manbalarda Buxoroda tug’ilgan deyiladi. Katta bobosiga nisbatan Halimiy, tug’ilgan joyiga nisbatan Jurjoniy deb ataladi. Buxoroda o’sib, mashhur bo’lgani uchun Buxoriy nisbati ham beriladi. Uning otasi mashhur faqih, muhaddis Abu Muhammad ibn Halim ibn Ibrohim ibn Maymun Halimiy, Marvaziy bo’lgan.
Abu Abdulloh bolaligini Jurjonda o’tkazdi. Ammo u bu yerda biroz vaqt turgandan keyin Buxoroga yo’l oladi va u yerda ta’limni davom ettiradi. Yosh olim bu yerda, Asha’riy va Shofeiy ulamolarining suhbatida bo’lib, ulardan tahsil olgan. Halimiy tug’ilgan uy ilm-fan, adabiyot va fiqhning markazi sifatida tanilgan. Faqat otasi emas, balki ukasi Abul-Fazl Hasan ibn Hasan ibn Muhammad ibn Halimiy ham ilm bilan band edi. Otasi bir paytlar Sulton Sanjar saroyida fatvo berish (muftiylik) vazifasini bajargan. Oxirgi paytlarda otasi uyini Qur’on va xayr ahillarining yig’ilish maskani qilgan.
Yoshlik chog’ida Halimiyning otasi uni zamonasining yirik ilm-fan markazlaridan biri bo’lgan Buxoroga olib keladi. O’sha paytda, Buxoro shahri insonlarni o’ziga rom etadigan go’zal tabiati va manzarasi bilan ajralib turardi. Bundan tashqari ko’plab olimlar va adabiyot ahillari, faylasuf va kalomchilar, muhaddis va faqihlarni o’zida jamlagandi. Savdo-sotiq rivojlangan, davlat amirlari olimlar bilan uchrashadigan ilm o’chog’i edi. Shahar masjidlarida mutafakkir olimlar uzoq davom etadigan ilmiy bahs va munozaralar qilishar, ba’zida buunday bahs va munozaralarga ko’chalarda ham duch kelish mumkin edi. Halimiy ham shunday ilmiy muhitda o’sdi.
Movarounnahr mintaqasining katta olimlaridan dars olgan Halimiy, Ash’ariyya muhim olimlaridan Abu Bakr al-Qaffol Shoshiy va Abu Bakr al-Uvdaniy darslariga qatnashib kalom va fiqh ilmlarini o’rgangan. Halimiy hadis ilmiga oid dars olgan yana bir ustozi Sayrafiy bo’lgan. U zot Abu Bakr Muhammad ibn Ahmad ibn Hanbal va Abu Ahmad Bakr ibn Muhammad as-Sayrafiydan hadis eshitib, ularni rivoyat qilgan.
Mashhur muhaddis Hakim an-Naysaburiy va Abu Zakariya Abdurrahim ibn Muhammad al-Buxoriy u zotdan hadis rivoyat qilganlar.
Halimiy tahsilni tugatgach, dastlab Buxoroda, so’ng boshqa joylarda qozilik qildi. Hukmdorlar va viloyat rahbarlarining oldidagi olimning nufuzi baland bo’lgan, shu sababli, vaqti-vaqti bilan elchilik vazifasini unga topshirishgan. Samoniylar hukmdori Nasr ibn Nasr tomonidan Nishopurga (385/995) va Xuroson hukmdorining iltimosi bilan Jurjon amirligiga elchi qilib (389/999) yuborilgan.
Halimiyning hayotini va ilmiy merosini o‘rganilgan manbalarda uning ko‘plab asarlari mavjudligi qayd etilgan bo‘lsa-da, bizgacha yetib kelgan, ma’lum bo‘lgan yagona asari – “al-Minhaj fi shu’abil iymon” hisoblanadi. Bu yirik asar aqoid (e’tiqod), fiqh (islom huquqi) va axloq masalalarini o‘z ichiga oladi va Hilmi Muhammad Fuda tomonidan tahqiq qilinib, uch jildda nashr etilgan (Bayrut, 1399/1979). Ibn Imod “Shajaratu az-Zahab"da, Hoji Xalifa “Kashfuz-zunun”da “Ayatus-sa’a va Ahvalul-qiyama” asari Halimiyga nisbat berganlar, lekin Halimiyning hayotini tadqiq qilgan Metin Yurdagur esa, bu asarlarni “al-Minhaj”ning bo’limlarni ifoda qiluvchi tushunchalar deb aytgan.
Halimiy hijriy 403-yil Robi’ul-avval (1012-yil oktyabr) yoki Jumadil-avval (1012-yil dekabr) oyida Buxoroda vafot etgan.
TII 4-kurs talabasi Luqmonjonov Absulbosit
[1] Jurjon dengizi ham deyiladi.