Икки қўшни бор эди. Улардан бири фарзандларига қуён олиб берди. Нариги қўшнининг болалари ҳам ўзларига бирор уй ҳайвони олиб беришларини сўрашди. Уларнинг отаси кучук олиб берди.
Шунда биринчи қўшни иккинчисига деди:
– У қуёнимни еб қўяди-ку!
– Йўқ, бу ҳали кучук, қуёнинг ҳам кичкина. Улар бирга катта бўлишади, дўст бўлиб улғайишади. Муаммо бўлмайди.
Кучук эгаси ҳақ бўлиб чиққандек эди. Жониворлар бирга катта бўлди. Улар доимо бирга эди.
Бир куни қуённинг эгаси оиласи билан дам олишга кетди. Жума куни эди. Якшанба куни кечки пайт кучукнинг эгаси оиласи билан айвонда чой ичиб ўтирганди. Катта итга айланган кучук уйга кириб келди. У ғижимланиб кетган, қон ва тупроқ аралашмасидан қорайиб кетган қуённи тишлаб турарди. Бутун оила ит томон ташланди.
– Қўшним тўғри айтган экан. Ит итлигини қилибди. Энди нима қиламиз? Шу етмай турувди. Бирпасдан кейин улар уйига қайтиб келишади.
Ҳамма бир-бирига қарарди. Бечора итнинг эса ғингшиганича кўзидан ёш оқарди.
Шунда болалардан бири деди:
– Қуённи яхшилаб ювиб, фен билан қуритиб, ҳовлисига қўйиб қўямиз.
Қуённинг ҳеч бир жойи йиртилмагани боис улар шундай қилишди. Қуённи инига қўйишиб, худди ухлаётгандек ҳолатга келтириб яна ўз уйларига қайтиб кириб олишди. Бир оздан кейин қўшниларнинг овози эшитилди. Кейин эса болаларнинг чинқириғи янгради. Кўришди! Икки дақиқадан кейин эшик тақиллади. Остонада ранглари оқариб кетган қўшни турарди. У худди арвоҳни кўрган одамдек алпозда эди.
– Нима бўлди? Тинчликми? – сўради итнинг эгаси.
– Қуён... қуён...
– Ўлиб қолибдими? Боя кундузи чопқиллаб юрганди-ку!
– У жума куни ўлганди!
– Нима?
– Дам олишга кетишимиздан олдин болалар уни боғ орқасига кўмиб келишганди! Ҳозир эса у яна ўз уйида ётибди!
Жумадан бери қадрдон дўстини қидирган ит уни ниҳоят топган ва ер бағридан чиқариб олганди. Ва эгаларига уни қутқариш учун олиб келганди.
Хулоса: Аслида нима бўлганини билмасдан туриб ҳаракат қилишнинг оқибати хунук бўлади.
Саид Аброр тайёрлади
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Сабаблари кўп...
Нега эркаклар ўз жонига қасд қилишмоқда? Оила бошлиғининг ҳаётдан тўйишига сабаб нима? Баъзилар уни оилавий можаролар билан боғлайди. Афсуски сабаб фақат шу эмас, унинг омиллари жуда кўп.
Бутун дунёдаги ҳолат шу...
Дунёдаги барча ўз жонига қасд қилишларнинг тўртдан уч қисми эркаклар ўртасида содир бўлмоқда. Афсуски, юртимизда ҳам ўз жонига қасд қилиш ҳолатлари кўпроқ эркаклар билан юз бермоқда, яъни аёлларга нисбатан эркаклар кўпроқ суицидга қўл урмоқда.
Муаммонинг илдизи қаерда?
Асосий сабаб – оиладаги нотўғри тарбияга бориб тақалади. Фарзанд тарбиясига бефарқ, ҳар куни уруш-жанжал, ичкиликбозлик бўладиган оилаларда улғайганлар орасида ўз жонига қасд қилиш ҳолатлари кўпроқ кузатилади.
Бола тарбияси учун фақат Она масъул(ми?)...
Афсуски аксар оилаларда фарзанд тарбияси билан фақат оналар шуғулланади ва шунга масъул саналадилар. Барча машаққатлар ожизалар зиммасига юкланади. Отанинг вазифаси эса пул топиш, рўзғорни бус-бутун қилиш, хуллас оилани фақат моддий тарафдан таъминлаши керак деган нотўғри тушунча кенг тарқалган.
Агар фарзанд ота меҳри ва эътиборисиз улғайса....
Ўғил боланинг эркаклик фазилатларининг шаклланишида отанинг ўрни беқиёс. Чунки ҳар бир ўғил бола ўз отасини қаҳрамон деб билади. Фарзанд учун ҳаётидаги энг мукаммал инсон бу унинг отасидир.
Ҳаётидаги қаҳрамонидан намуна олмаган фарзанд жамиятда ўз ўрнини топишга, мақсад сари интилишга, машаққатларни енгиб ўтишга, синовларда сабрли ва иродали бўлишга қийналади. Бундай вазиятлардан қандай қутилишни, мусибатлани енгишни, кимдан маслаҳат олишни ёки кимга эргашишни билмай қолади.
Оғир кунларда яқинларининг, хусусан, отасининг қўллаб-қувватлашини, далда бўлишини, тасалли беришини, ишончини кутади. Афсуски бу бўшлиқ айрим оталар томонидан тўлдирилмайди.
“Кучли портлаш”га олиб келади
Аксинча жуда кўп оталар фарзандига берадиган ягона тасаллиси: “сен ўғил боласан”, “ўғил бола йиғламайди”, бўлади. Наҳотки, ўғил бола йиғламаса ёки унга йиғлаш мумкинмас бўлса?
Йўқ, асло. Аслида ўғил бола ҳам ўз муаммолари ёки ҳиссиётлари сабабли йиғлаши мумкин. Аксинча кечинмаларни ичга ютиш бир кун келиб “кучли портлаш”ларга сабаб бўлади. Шу тариқа муаммолар бартараф этилишининг ўрнига, фарзанд ўз ёғига янада баттар қовурилади.
“Жонимга тегди”
Эркак киши бир кунда ўз жонига қасд қилиш қарорига келмайди. У ёшликдан муаммолар гирдобидан чиқа олмаган, ўзини ҳатто ота-онасига ҳам керакли деб ҳис қилмаган бўлади. Ҳаётда ўз ўрнини топишга, муаммоларини ечишга ҳаракат қилади. Аммо ҳеч кимдан далда топа олмаганидан кейин шу қарорга келади. Унгача анча босқичларни босиб ўтган, лекин ҳеч ким унга эътибор бермаган бўлади. “Ҳаммаси жонимга тегди”, “Яшагим келмаяпти”, “Эплолмаяпман” деган гапларини эса афсуски яқинлари “эшитмаган” бўлишади.
Тушкунлик – ташвиш келтиради
Шу тариқа эркак киши муаммолар, мусибатлар ёки қийинчиликларининг ечимини топа олмай ичини кемиради. Биров уни эшитмайди ёки тасалли бермайди. Натижада яна бир ташвиш – касалликка чалинади.
Ўлим – сўнгги чора эмас
Оғир вазиятларда муаммолар ечимсиз туюлади. Бундай ҳолатда баъзилар муаммонинг ечимини топишга ҳаракат қилмайди, балки муаммони оғирлаштирни ўйлайди. Масалан, қарзга ботган ёки иши юришмай турган бўлиши мумкин. Айримлар ушбу муаммоларнинг “ечими”ни – ўлим деб билишади.
Мусибатлар ҳеч кимни четлаб ўтмайди, аяб ўтирмайди ҳам...
Ҳамма гап унга муносабатда, уни қандай қабул қилишда. Сиз учун дунё зимзиё, қоронғими? Сабрли бўлинг, тонг отишига оз қолди, қуёш ҳам ҳадемай чарақлаб чиқади!
Қарзга ёки ғамга ботган бўлсангиз
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларидан бирига: “Аллоҳ ғамларингни кетказадиган ва қарзларингни узадиган калималарни ўргатиб қўяйми?” дедилар. “Ҳа, ё Аллоҳнинг Расули!” деди у. Набий алайҳиссалом: “Тонг отганда ва кеч кирганда: Аллоҳим! Сендан ғам босишидан, маҳзунликдан, ожизликдан, дангасаликдан, қўрқоқликдан, бахилликдан, қарзга ботишдан ва одамларнинг ғолиб келишидан паноҳ сўрайман, дегин”, дедилар.
Барча муаммолар ечими, барака калити
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким истиғфор айтишни ўзига лозим тутса, Аллоҳ унинг мушкулини кушойиш қилади, оғирини енгил қилади ва ўзи ўйламаган томондан ризқ беради”, деганлар.
Ҳали ҳаммаси яхши бўлади...
Агар солиҳларнинг амал қилишида беллаша олмасангиз, гуноҳкорларнинг истиғфор айтишида мусобақалашинг! Шунда ҳаммаси яхши бўлади, инша Аллоҳ.
Даврон НУРМУҲАММАД