Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
08 Январ, 2025   |   8 Ражаб, 1446

Тошкент шаҳри
Бомдод
06:24
Қуёш
07:49
Пешин
12:35
Аср
15:30
Шом
17:14
Хуфтон
18:33
Bismillah
08 Январ, 2025, 8 Ражаб, 1446

Юз йиллик мазмунли умр

2.01.2019   2995   1 min.
Юз йиллик мазмунли умр

Аллоҳ таоло инсонга умр беради. Инсон бу берилган умрни ғанимат билиб, ҳаётини хайрли ишлар билан мазмунли қилиши учун савоб ишларни амалга оширади. Каримов Абдулҳаким ҳожи ота ўз умрини фидойилик ва халқ хизматига бағишлаган, 100 ёш билан юзлашган мана шундай инсонлардан биридир. Абдулҳаким ҳожи ота 1919 йил 1 январь куни Тошкент шаҳрининг Яккасарой тумани Қушбеги маҳалласида туғилган. У киши йигирма ёшга кирганда иккинчи жаҳон урушига кетиб, 1945 йили ғалаба нашидасини суриб, соғ-омон қайтиб келганлар.

Абдулҳаким ҳожи отанинг илмга бўлган муҳаббатлари сабаб, 1948 – 1951 йиллар орасида Низомий номидаги Тошкент давлат педагогика университетида таълим олади. Шундан кейин 50 йил ёшларга таълим бериш соҳасида ишлаб, эндиликда кексалик гаштини сурмоқда.

Абдулҳаким ҳожи ота Каримова Роҳатой ҳожи она билан турмуш қуришган. Мана 73 йилдирки, ҳожи ота ва ҳожи она тинч ва тотув яшаб келмоқда. Бу табаррук оиланинг 7 нафар фарзанди бор, 4 нафар ўғил ва 3 нафар қиз. Шунингдек, 33 невара, 89 эвара ва 5 чевара бор. Бу аҳил оила сабабчилари бўлмиш Абдулҳаким ҳожи ота ва Роҳатой ҳожи она бир гуруҳ фахрийлар билан 2017 йил муҳтарам Президентимиз раҳнамоликларида муборак ҳаж зиёратини адо этдилар.

Куни кеча фарзанду аржумандлар томонидан Абдулҳаким ҳожи отанинг табаррук 100 ёшга тўлганлари муносабати билан эҳсон дастурхони ёзилди, ҳожи ота ва ҳожи онага соғлик-саломатлик тиланди.


Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати

Ўзбекистон янгиликлари
Бошқа мақолалар

Фарзанд зинҳор ота-онаси билан хусуматлашмаслиги керак

6.01.2025   2635   4 min.
Фарзанд зинҳор ота-онаси билан хусуматлашмаслиги керак

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

 

عَنْ مَنْصُورِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ: أَنَّ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ اخْتَصَمَ إِلَيْهِ رَجُلٌ وَابْنُهُ، فَقَالَ عُمَرُ حِينَ جَلَسَا بَيْنَ يَدَيْهِ: أَمَا لِهَذَا أَحَدٌ؟ أَيْ لِلْاِبْنِ يَجْلِسُ مَعَ أَبِيهِ، فَقَامَ عَمُّهُ فَجَلَسَ مَكَانَ أَبِيهِ، فَخَاصَمَ عَنِ ابْنِهِ. قَالَ الْحُسَيْنُ: تَعْظِيمًا لِأَبِيهِ.

Мансур ибн Абдурраҳмондан ривоят қилинади:

«Умар ибн Абдулазизнинг олдига бир киши ўғли билан хусуматлашиб келди. Иккиси унинг ҳузурига ўтиргач, Умар: «Мана бунинг ўрнига бирор киши йўқми?» деди. Яъни, ўғилнинг ўрнига отаси билан ўтирадиган одам. Шунда амакиси турди ва отасининг ёнига ўтирди. Сўнг ўғилнинг номидан хусуматлашди».

Ҳусайн айтади: «Бу иш отани улуғлаш учун қилинди».

Шарҳ: Умар ибн Абдулазиз бешинчи рошид халифа ҳам дейилади. Ўзлари ҳижрий 100 санада халифа бўлганлар. Лекин халифа бўлиш муддати қисқа бўлса ҳам, шу қисқа муддат ичида машҳур чориёр халифаларнинг ишини қайта тиклашга, улар каби адолатли бўлишга ҳаракат қилганлар, Ислом оламининг барча тарафларига хайр-барака ёйилишига сабаб бўлганлар. У киши мусулмонларнинг буюк халифаси ҳисобланар эдилар. Бир куни Умар ибн Абдулазизнинг ҳузурларига бир одам ўғли билан хусуматлашиб келибди. Яъни талашиб-тортишиб, ораларида ҳукм чиқаришни талаб қилиб келишибди.

Иккиси халифанинг қаршисига ёнма-ён ўтириб, маҳкамани кута бошлашибди. Умар ибн Абдулазиз улардан савол сўраб, ҳукм чиқаришлари керак. Аммо отанинг ҳурматидан ўғилнинг ўрнига бошқа бир киши хусуматлашишини истадилар. Шунда ўғилнинг ўрнига амакиси келиб ўтирди ва маҳкамада унинг номидан иштирок этди. Бу нарса отанинг эҳтироми учун, бола у билан тортишмасин, дея қилинди.

Шунинг учун фарзанд зинҳор ота-онаси билан хусуматлашмаслиги керак. Мабодо иложсиз ҳолга тушиб қолса ҳам, бошқа бировлар орқали одоб билан арзини етказиши лозим.

عَنِ الْحَسَنِ قَالَ: انْتَهَتِ الْقَطِيعَةُ إِلَى أَنْ يُجَالِسَ الرَّجُلُ أَبَاهُ عِنْدَ السُّلْطَانِ.

Ҳасандан ривоят қилинади:

«Қариндошлик алоқасини узиш шу даражага етдики, ҳатто бола отаси билан тортишиб, қозининг олдига борадиган бўлди».

Шарҳ: Яъни, ота-бола орасидаги беҳурматлик шу даражага етди.

Отаси билан бир нарса талашиб-тортишиш, унинг устидан қозига арз қилиш, қозининг олдига судраб бориб, «Менинг ҳақимни олиб бер», дейиш мусулмонлар учун обрў бўлмаганлигидан, яхши эмаслигидан мана шу гаплар айтилган экан.

Шу билан бирга, мусулмонларнинг дастлабки авлодларида бу каби ишлар бўлмагани ҳам ушбу ривоятдан англаб олинади. Вақт ўтиши билан, одамлар диний таълимотлардан узоқлашиши оқибатида шу каби салбий ҳолатлар пайдо бўлган.

عَنِ الْحَسَنِ قَالَ: انْتَهَتِ الْقَطِيعَةُ إِلَى أَنْ يُجَاثِيَ الرَّجُلُ أَبَاهُ عِنْدَ السُّلْطَانِ.

Ҳасандан ривоят қилинади:

«Қариндошлик алоқасини узиш шу даражага етдики, ҳатто бола отасини қозининг олдига олиб борадиган бўлди».

Шарҳ: Бу ривоят аввалгисининг такрори экан.

Мусулмон умматига хос бўлмаган бу каби оқпадарлик ишларидан сақланишимиз лозим. Бунинг учун эса аввал ҳам таъкидлаб ўтганимиздек, диний таълимотларни тўғри йўлга қўйишимиз, саҳобалар авлодининг ота-оналарига бўлган ҳурмат-эътиборидан ёшларимизга таълим беришимиз керак.

«Яхшилик ва силаи раҳм» китоби 1-жуз.