Бир одам бир аёлни ёқтириб қолди.
Бир куни кечаси аёл ўз юмуши билан ташқарига чиққан эди, эркак уни кўриб қолди ва ортидан эргашиб, аёлнинг манзилигача борди. Унинг яшайдиган жойи бир кенг саҳрода эди. Эркак аёл билан холи қолганда, унга тегажоқлик қилмоқчи бўлди. Шунда аёл:
“Қарачи, одамлар ухладимикин?” деди. Эркак ўзича: “Аёл истагимга рози бўлади шекилли” деб қувонди ва атрофни кузатиб, текишириб чиқди. Қараса, ҳамма одамлар ухлаб бўлган экан.
Хурсанд бўлиб аёлнинг ёнига қайтди, ҳамма ухлаётганининг хабарини берди. Шу пайт аёл:
“Аллоҳ таоло ҳақида нима деб ўйлайсан?! Ҳозир У ҳам ухлаяптимикин?!” деди. Эркак:
“Аллоҳ таоло ухламайдиган, Уни мудроқ олмайдиган Зотдир!” деди. Аёл эркакка:
“Ҳозир ухламаётган Зот олдин ҳам ухламаган ва кейин ҳам ҳеч қачон ухламайди! Бизни одамлар кўрмаётган бўлса ҳам У кўриб турибди! Ундан қўрқишимиз муҳимдир!” деб таъкидлади.
Бу гапларни эшитган эркак ўзига келди, аёлнинг гапларидан таъсирланди, қилмоқчи бўлган ишини Аллоҳ таолодан қўрқиб тарк этди ва тавба қилди. Кейинчалик ўша киши вафот этганда, айрим одамлар уни тушларида кўришди. Ундан:
“Аллоҳ таоло сенга қандай муомала қилди?” деб сўралганда, у:
“Аллоҳ таолодан қўрққаним ва Унга тавба қилганим учун У мени мағфират қилди” деб жавоб берди.
Ҳоний Ҳожининг “Солиҳлар ва солиҳалар, зоҳидлар ва зоҳидалар
ҳаётидан минг бир қисса” китобидан Нозимжон Иминжонов таржимаси
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: «Мен ва мендан олдинги пайғамбарларнинг Арафот майдонида қилган энг кўп дуолари:
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
Ўқилиши: "Лаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу. Лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду биядиҳил хойру ва ҳува ъалаа кулли шайин қодийр".
Маъноси: "Ягона Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ. Унинг шериги йўқ. Мулк ҳам, барча мақтовлар ҳам Унга хосдир. Барча яхшиликлар Унинг қўлидадир. У ҳар бир нарсага қодирдир".
اللَّهُمَّ اجْعَل فى قَلبى نُوراً وفى صَدْرى نُوراً وفى سَمْعى نُوراً وفى بَصَرى نُوراً اللَّهُمَّ اشْرَحْ لى صَدْرِى ويَسِّرْ لى أَمْرى وأعُوذُ بِكَ مِنْ وَسْاوسِ الصَّدْرِ وشَتَات الأمْر وفِتْنةِ القَبْرِ اللَّهُمَّ إنى أعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ ما يَلِجُ فى اللَّيْل وشَرِّ ما يَلِجُ فى النَّهارِ وشَرِّ مَا تَهُبُّ بِهِ الرِّياحُ وشَرِّ بَوائِق الدَّهْر.
Ўқилиши: "Аллоҳумма, ижъал фии қолбий нурон ва фий содрий нурон ва фий самъий нурон ва фий басорий нурон. Аллоҳумма, ишроҳ лий содрий ва йассир лий амрий ва аъуузу бика мин васваасис-содри ва шатаатил-амри ва фитнатил-қобри. Аллоҳумма, инний аъуузу бика мин шарри маа йалижу фил-лайли ва шарри маа йалижу фин-наҳаари ва шарри маа таҳуббу биҳир-рийаааҳу ва шарри бавоиқид-даҳр" (Ғуниятун носик).
Маъноси: "Аллоҳим қалбимни, кўксимни, қулоқларимни ва кўзларимни нурга тўлдир. Аллоҳим! Қалбимни очгин, ҳар ишимни осон қилгин.Аллоҳим! Сендан кўксимдаги васвасалардан, ишларимнинг парокандалигидан, қабр фитнасидан паноҳ сўрайман.
Аллоҳим, тунда ва кундузи бўладиган нарсаларнинг ёмонлигидан, устидан шамол эсган нарсаларнинг ёмонлигидан, замона ҳалокатининг ёмонлигидан Ўзингдан паноҳ сўрайман".
“Роббана атина фид-дуня ҳасанатан ва фил ахироти ҳасанатан ва қина ъазабан-нар”.
“Аллоҳумма аслиҳ ли динийаллазий ҳува ъисмати амри ва аслиҳ ли дунйаяллати фиҳа маъаший ва аслиҳ лий ахиротияллати фиҳа маъадий, важъалил ҳайата зийадаталли мин кулли хойрин, важаълил мавта роҳаталли мин кулли шаррин”.
“Аъузу биллаҳи мин жаҳдил балаи ва даркиш-шақои ва суъил қазои ва шатаматил аъдаи”.
“Субҳаналлоҳи ва биҳамдиҳи. Субҳаналлоҳил ъазийм”.
“Лаа илаҳа илла анта. Субҳанака инни кунту миназ-золимийн”.
“Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳил ъалийил ъазийм”.
Даврон НУРМУҲАММАД