Ўзбекистон ҳудудида кўплаб тарихий обидалар мавжуд, мамлакатда охирги йилларда туризмни ривожлантириш учун чоралар кўрилмоқда, уларнинг сони йилдан-йилга ошиб бормоқда, деб хабар бермоқда «Анадолу» агентлиги.
Ўзбекистонда қадимги мадрасалар, масжидлар, карвонсаройлар, диний мажмуалар, Имом Бухорий ва Имом Мотуридий каби машҳур ислом уламоларининг мақбаралари бор.
Тошкентда ҳам замонавий, ҳам тарихий биноларни учратасиз.
Туристлар Тошкентда, албатта, Ҳазрати Усмон Мусҳафи сақланадиган «Хасти-Имом» мажмуасига ташриф буюришлари керак. Бу муборак Қуръон учинчи халифа Усмон ибн Аффон (розияллоҳу анҳу) буйруқларига асосан VII асрда (644-648 йй.) кийик терисига кўчиртирилган. Мовароуннаҳрга Соҳибқирон Амир Темур даврида — 1375 йили Ироқдан олиб келинган. Мусҳаф узоқ йиллар Самарқанддаги Нодир Девонбеги Тоғо мадрасасида сақланади. Ўрта Осиёни Русия босиб олганидан сўнг, у Санкт-Петербург императори кутубхонасига бериб юборилади. 1917 йил октябрь инқилобидан сўнг Мусҳаф Русия мусулмонлари идорасига берилган. Ўшанда Русия мусулмонлари идораси Уфа шаҳрида жойлашган эди. Шундан сўнг Тошкент, Сирдарё уламолари талабига мувофиқ, «Мусҳафи Усмонни Ўзбекистонга қайтариб бериш тўғрисида»ги ҳужжатга асосан 1924 йили махсус поезд билан Тошкентга юборилган. Мусҳаф бир оз муддат Тошкент шаҳридаги "Хожа Аҳрор Валий" масжидида, кейинчалик "Ўзбекистон тарихи" давлат музейида сақланди. 1989 йили Ўзбекистон Республикаси Вазирлар Маҳкамаси қарорига биноан "Мусҳафи Шариф" Ўзбекистон мусулмонлари идорасига тақдим қилинди.
«Хасти-Имом» мажмуаси таркибига Бароқхон мадрасаси, Имом Бухорий номли Тошкент ислом институти, "Тилла Шайх" масжиди, Мўйи Муборак мадрасаси ва "Ҳазрати Имом" масжиди каби меъморчиликнинг ажойиб намуналари киради, дейилади агентлик хабарида.
Ўзбекистон мусулмонлар идораси Матбуот хизмати
Эр-хотин тез-тез уришиб қолаверди. Шунда аёли эрига:
– Дадаси, қўшниларимиз бирор марта уришганини эшитмадим. Биз эса тез-тез жанжаллашиб қоляпмиз. Қарши бўлмасангиз, қўшни аёлдан бунинг сирини билиб келаман, – деди.
Эри рози бўлди. Аёл қўшни аёл билан суҳбатлашгани чиқиб, ундан оилада осойишталикни сақлаш сири ҳақида сўради.
Бу пайтда қўшни аёл ошхонада овқат қилаётган, унинг эри эса столда бир нималарни ёзиб ўтирганди. Шунда бирдан телефон жиринглади. Эри телефон олдига борар экан, бехос стол устида турган вазани туртиб юборди. Ваза ерга тушиб, синди. Бу ҳолни кўрган аёли дарров келиб вазани синиқларини тера бошлади. Эри аёлига айбдорона қараб, узр сўради. Аёли эса: “Аслида мен сиздан узр сўрайман. Чунки вазани стол устига – ноқулай жойга қўйган эканман”, деди.
Бу ҳолни кузатган қўшни аёл уйига қайтиб келди ва нималар кўрганини айтиб берди. Сўзи якунида: “Оддий бир ишда улар иккаласи ҳам ўзини айбдор ҳисобларкан. Биз эса ҳар ишда ўзимизни ҳақ, деймиз. Жанжалимиз сабаби шундан экан”, деди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: «Ҳақ бўла туриб жанжални тарк этган кишига жаннат ёнидаги бир уйга кафилман. Ҳазилдан бўлса ҳам, ёлғонни тарк этган кишига жаннат ўртасидаги бир уйга кафилман. Чиройли хулқли кишига жаннатнинг энг юқорисидаги бир уйга кафилман» (Имом Абу Довуд ривояти).
Мана, осойишталик сири нимада экан!
Акбаршоҳ Расулов