Камтар бошлиқ энг афзал одам саналишидан ташқари, энг кўп фаолиятли киши ҳамдир, зеро, у доим хатоларини эътироф этишга, эргашувчиларига ёруғлик улашишга тайёр бўлади. Бошқалардан таълим олаверади. Бу эса камтарона бошлиқлик сифатларидандир.
Камтар одам нафсни бошқаришга энг қудратли одам ҳисобланади. Нафсни бошқариш айни вақтда муваффақиятли ҳаёт калитларидандир.
Камтар инсон ўзига жуда кам эътибор беради, натижада иғвогарлик қилинадиган ўринларда ҳам ўзини бошқара билади. Бошқаларни қандай бўлса шундайлигича қабул қилади, улар билан боғланиши, мустаҳкам алоқаларни ўрнатиши осон бўлади.
Камтар одам “Бутун олам мендан қарздор”, “Менинг мавқейим бошқаларникидан баланд” каби хаёллардан холи бўлади. У ҳамма нарсани яхши қабул қилшим, кечирувчан бўлишим, шахсий фикрларимни бошқаларникидан Афзал кўриб, ўзимни оқламаслигим керак, деб билади.
Камтар толиби илм, талабалар ичида энг илмлиси бўлади, худди чуқур ерда сув кўп бўлгани каби.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: “Аллоҳ бандани кечиримлилиги туфайли фақат ва фақат қадрини кўтаради. Қайсики банда Аллоҳ олдида ўзини камтар тутса, Аллоҳ уни юқорилатади” (Имом Муслим ривояти).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам камтарлар саййиди эдилар, буюк қадр-қимматлари, олий мақомларидан ташқари у зотда кибр, димоғдорликдан асар ҳам бўлмаган. Мўминларга қанотларини пастлатар, уларга катталик қилмасдилар, улар орасида ўтиганда худди улардан бўлган бир оддий одам сингари ўтирардилар. Ташқаридан келган одам у зотни ажрата билмасди, чунки тўғри келган жойга ўтириб кетаверардилар. Савол сўраб келган бегона одамлар “Муҳаммад ким?” дея сўрагани ҳам бежизга эмас!
Абу Зарр ва Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобалари орасида ўтирар эдилар, бегона одам келса, пайғамбар қайси бирлари экканини ажрата олмай сўрарди. Кейин биз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга алоҳида жой қилишни қасд қилдик, токи бегона одам келса, билиши учун. Тупроқдан минбар қурдик, кейин унга ўтирадиган бўлдилар, биз эса атрофларида ўтирар эдик” (Абу Довуд ривояти).
Камтарлик билимсиз одамниниг билимсизлигини сатр қилади. Кибр эса аксинча, билимли одамнинг фазлини йўққа чиқаради. Оқил одам дарахтнинг шохига ўхшайди, катталашгани сари энкайиб, камтарлашиб боради.
Бир ривоятда айтилишича, Али розияллоҳу анҳу гўшт сотиб олиб, ёпинчиқларига солибдилар. Одамлар: “Эй мўминлар амири, келинг, сиздан олайлик”, дейишибди. Шунда у зот: “Йўқ, бошлиқ одам кўтаришга ҳақлироқ”, деган эканлар.
Доктор Ҳассон Шамси Пошонинг "Метин қоялар" китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Неъматуллоҳ Исомов таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
1. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат эшикларидан бири.
ألا أدلك على باب من أبواب الجنة قال: وما هو؟ قال: لا حول ولا قوة إلا بالله
Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Сени жаннат эшикларидан бир эшикка далолат қилайинми?” дедилар. Мен: “У нима?” деб сўрадим. Набий алайҳиссалом: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”, дедилар" (Имом Табароний ривояти).
2. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат хазиналаридан бири.
قل: لا حول ولا قوة إلا بالله فإنها كنز من كنوز الجنة
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтгин. Албатта, у жаннат хазиналаридан биридир", дедилар" (Имом Термизий ривояти).
3. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат кўчати.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Жаннат кўчатларини кўпайтиринглар”, дедилар. “Ё Аллоҳнинг расули, унинг кўчатлари нима?” дейишди. У зот алайҳиссалом: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”, дедилар (Имом Табароний ривояти).
4. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – 99 дардга шифо бўлади.
مَنْ قَالَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ كَانَتْ دَوَاءٌ مِنْ تِسْعَةٍ وَتِسْعِينَ دَاءٍأَيْسَرُهَا الْهَمُّ
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ким Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтса, тўқсон тўққиз дардга даво бўлади. Энг енгили ғамдир", дедилар (Имом Табароний, Имом Ҳоким ривояти).
5. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – фақирликни даф қилади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ким ҳар куни юз марта “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтса, унга фақирлик етмас", дедилар (Ибн Абу Дунё ривояти).
6. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – неъматларнинг бардавом бўлишига сабаб бўлади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Кимга Аллоҳ неъмат берса-ю, у бу неъматнинг ўзида давомийлигини истаса, “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни кўп айтсин", деганлар (Имом Табароний ривояти).
7. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – бало-мусибатлардан халос этади.
Ҳазрат Али розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: "Эй Али, сенга қийин аҳволга тушиб қолганда айтиладиган калималарни ўргатайми?" дедилар. "Аллоҳ мени сизга фидо қилсин, ўргатинг, ё Расулуллоҳ", дедим. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Қийин аҳволга тушиб қолсанг, “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм. Ва лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳил ъалиййил ъазийм”, деб айт. Чунки мана шу дуо билан Аллоҳ хоҳлаганича ҳар турли балолардан халос қилади», дедилар.
Молик Ашжаъийнинг ўғли асирга тушиб қолганда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга одам юбориб “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илаа биллаҳ”ни кўп айтишни буюрганлар. Натижада ўғли асирликдан халос бўлган.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари ўз тажрибаларида “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илаа биллаҳ”ни айтиш билан мушкуллари осон, бало-офатлари даф бўлишини кўп синаб кўрганлар.
Олимлардан бири айтадилар: “Кимнинг ғам-ташвиш ва мусибатлари кўпайиб кетса: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ” калимасини кўп айтсин”.
Даврон НУРМУҲАММАД