Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
05 Март, 2025   |   5 Рамазон, 1446

Тошкент шаҳри
Бомдод
05:33
Қуёш
06:51
Пешин
12:39
Аср
16:33
Шом
18:21
Хуфтон
19:34
Bismillah
05 Март, 2025, 5 Рамазон, 1446

Савдонинг тартиби қандай?

3.08.2018   9800   7 min.
Савдонинг тартиби қандай?

Ҳар бир инсон турмуш тақозоси ила молиявий муомалалар иштирокчиси бўлади Айни шу муомалалар одамларнинг кўп вақтини ва фаолиятини ўз ичига олади. Молиявий муомалалар тартибга солинмаса, уларнинг қоидалари бўлмаса, кишилар орасида келишмовчиликлар кўпаяди. Аллоҳ таоло бу ишни Ўз зиммасига олган ва умумий таълимотларни Қуръони каримда баён қилиб берган. Сўнгра Пайғамбаримиз алайҳиссалом орқали бу ишларнинг тафсилотини йўлга қўйган. Шу тариқа, исломий ҳукмлар мусулмонлар ҳаётига татбиқ қилинган. Исломдан олдинги даврдаги нотўғри ҳукмлар бирин-кетин бекор бўла бошлаган. Кейинчалик фуқаҳоларимиз ушбу мавзуда келган оят ва ҳадислардан чиқадиган ҳукмларни тартибга солиб, ижтиҳод даражасига етмаган мусулмонлар учун уларга ёрдам тариқасида осонлаштириб тушунтириб беришган. Молиявий муомалаларда, асосан, ҳалол ва ҳаром масаласи жуда зарур ҳисобланиб, у ёки бу иш ҳалол ёки ҳаром экани суриштирилади. Шунинг учун ҳам бу мавзуга оид ояти карималарни ўрганганимиздан кейин бевосита «Ҳалол касб талаби ҳақида» ва «Ростгўйлик ва карамли бўлиш ҳақида» алоҳида ҳадиси шарифларнинг шарҳи билан танишамиз. Албатта, мусулмон одам нима кўринса сотавермайди ва сотиб ҳам олавермайди. Савдога қўйиладиган нарса шариатимиз шартларига мос бўлиши лозим.

Ҳозирги кунимизда молиявий муомалалардан турли келишмовчиликлар, уруш-жанжаллар ва маҳкамабозликлар чиқаётгани ҳеч кимга сир эмас. Бу каби нохуш ҳолатларни камайтириш учун нима қилиш лозим?

Бизнингча, шариатимизда кўрсатилган таълимотларни яхшилаб ўрганиб, уларга амал қилиш зарур. Келажак саҳифаларда Аллоҳ таолонинг мадади ила мазкур таълимотларни ўрганишни бошлаймиз. Айтайлик, сотиб олинган нарсанинг айби бор. Бу ҳолатда харидор нима қилади? Албатта, ҳолатга қараб сотиб олинган нарсани айб туфайли қайтаришнинг ҳукмларини билмаган одам қийин аҳволга тушади. Бу ҳолатдан чиқишнинг бирдан-бир йўли – диний ҳукмларни ўрганишдир. Нархни чегаралаб қўйиш мумкинми? Қайси нарсаларни сотиш ман қилинган? Албатта, буларни билиб олиш ҳам ҳар бир мусулмон учун муҳим. Кимошди савдоси ҳақидаги динимиз ҳукмларини ҳам баён қилиб ўтамиз. Нархни кейин белгилаш, гаров ва ижара каби молиявий муомалалар ҳақидаги тушунча ва маълумотлар бор. Иқтисодий фаолиятда шерикчиликнинг ўрни қандай бўлади? Ширкат тузишнинг турлари ва шартлари нималардан иборат? Шериклар бир-бирлари билан бўладиган алоқаларни қай тарзда олиб боришлари керак?

Қарз масаласи ҳам доимий равишда кишиларнинг бошини қотириб келиши сир эмас. «Савдо, зироат ва вақф китоби»да ҳозирги кунимизда кўпчиликни қизиқтириб турган қатор масалаларни иложи борича тушунарли равишда баён қилинган. Аллоҳ таолодан бу камтарона хизматни фойдали қилишини, камчиликларини кечиришини сўраймиз. Аллоҳ таоло: «Аллоҳ савдони ҳалол ва рибони ҳаром қилди», деган (Бақара, 275).

الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَنْ جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهَى فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ

Судхўрлар (қиёмат куни қабрларидан) жин чалиб кетган одам каби (ҳолатда) қўпадилар. Бунинг сабаби – уларнинг: «Байъ (савдо-сотиқ) ҳам судхўрликнинг худди ўзи» деган гаплари (ақидалари)дир. Ҳолбуки, Аллоҳ байъни ҳалол, судхўрликни (эса) ҳаром қилган**.

Бас, ким Раббидан насиҳат етгач, (судхўрликдан) тўхтаса, у ҳолда аввалги ўтгани – ўзига ва унинг иши Аллоҳга (ҳавола). Ким яна (судхўрликка) қайтса, ўшалар дўзах аҳлидирлар ва улар унда абадий қолувчилардир.

Рибо (устама, фоиз) шуки, унда савдолашаётган томонларнинг бири ўзи берган нарсаси баробарига худди шу нарсанинг ўзидан ортиқроғи билан қайтариб олишни шарт қилишидир. Масалан, бир тонна буғдой баробарига биру чорак тонна буғдой беришни шарт қилса, бу рибо ҳисобланиб, у шаръан ҳаромдир. Бу иш билан шуғулланувчи кишини форс-тожик ва ўзбек тилларида судхўр дейилади.

Рибо бир неча хил бўлиб, унинг тақиқланишига қатор сабаблар бор. Масалан, ўзганинг молини эвазсиз ўзлаштиргани, меҳнатсиз осон йўл билан бойлик орттиргани, савоб саналган эвазсиз қарз бериш одатини тарк этгани ва ҳоказо.

Қарз беришда ортиғи билан қайтариш шарт қилинса бу ҳам рибодир.

Ҳанафий мазҳаби бўйича рибога буғдой, арпа, хурмо, туз, олтин, кумуш каби ўлчов ва вазн билан қилинадиган савдо муомалалари киради. Жинси бир хил нарсаларнинг савдосида миқдорнинг бир хил бўлиши шартдир.

«Савдо» деб таржима қилган сўз арабчада «байъ» дейилиб, луғатда «ўзаро бир нарсани алмаштириш»ни англатади. Шариатда эса бир молни иккинчи бир мол муқобилига рози бўлиб қабул қилиб олишга «байъ» деб айтилади. Қисқа қилиб айтганда, «савдо» сўзи «тижорат» сўзидан умумийроқ бўлиб, бугунги куннинг истилоҳида «бозор иқтисоди» маъносига яқинроқ келади. «Аллоҳ савдо (тижорат)ни ҳалол ва рибони ҳаром қилди».

Чунки тижоратда фойда кўришнинг ҳам, куйиб қолишнинг ҳам эҳтимоли бор. Тижоратда инсоннинг меҳнати, маҳорати, атрофдаги табиий ҳолатларнинг фойда кўриш ёки зарар топишга таъсири бор. Савдогар фойда кўришга умид қилгани ҳолда куйиб қолишни ҳам бўйнига олиб иш бошлайди. Харажат қилиб, одамларга керакли молларни олиб келади, сақлайди ва бошқа хизматларни қилади. Судхўр-чи? У ҳеч нарса қилмай жойида ўтиради. Нима бўлишидан қатъи назар, фойда олиши муқаррар. Куйиб қолиш хавфи йўқ. Мазкур сабабларга ва яна зикр қилинмаган бошқа сабабларга кўра, тижорат билан шуғулланиш инсон учун ҳалол, судхўрлик эса ҳаром қилинган.

Аллоҳ таолонинг савдони шариатга киритиши, Қуръонда унинг ҳукмини баён қилиб, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам уни ҳаётга татбиқ қилишлари ва кўплаб ҳадислар айтиб йўл-йўриқлар кўрсатишлари бежиз эмас. Чунки савдо инсонларнинг бир-бирлари билан муомалаларининг бу дунёдаги асосий жабҳаларидан бири ҳисобланади. У тўғри низомга солинмаса, жамият ҳаётини тартибга солиб бўлмайди. Чиндан ҳам инсон ёлғиз ўзи яшай олмайди. У ўзига ўхшаш бошқа инсонлар билан яшайди. Бошқалар билан яшагач, улар билан муомалада бўлиши, нарсаларини айирбошлаши, олди-берди қилиши керак. Агар бу муомалалар тартибга солинмай одамларнинг ўзларига ташлаб қўйилса, кучли кучсизни, айёр соддани алдаши, ҳақини поймол қилиши турган гап.

Мўминларнинг барчаси учун мазкур иқтисодий муомалалар одоби уларнинг барчаларини яратган, уларга ризқ бераётган ва охиратда ҳар бирларини ҳисоб-китоб қилиб, қилмишига яраша жазо ёки мукофот берадиган Зот – Аллоҳ таоло томонидан жорий қилингандагина айни адолат бўлади, бировга заррача зулм қилинмайди. Ана ўша илоҳий кўрсатмаларга амал қилиш орқали тинчлик ва осонлик билан муродга етилади. Энг муҳими, бу муомалалар ибодатга айланади, бу дунёда топилган ризқнинг ҳалол ва баракали бўлиши таъминланади. У дунёда эса шунга яраша ажру савоб, мақому мартабага эришилади, иншоаллоҳ.

Хадичаи Кубро аёл-қизлар ўрта махсус
ислом билим юрти ахборот хизмати

xadicha.uz

Бошқа мақолалар
Мақолалар

ТАОМЛАНИШ СИРЛАРИ (6-қисм)

4.03.2025   2303   7 min.
ТАОМЛАНИШ СИРЛАРИ (6-қисм)

ТАОМЛАНИШ  СИРЛАРИ (7 қисмдан иборат)ни

УЛУҒ  УСТОЗ  УЛАМОЛАРИМИЗ  баён  қилиб  берганлар: 

     (6-қисм)

ДАСТУРХОН  АТРОФИДА

  1. олижаноб тарбия кўрган, ўзининг ҳурматини ва ўз қадр-қимматини билган ақлли ёшлар улуғлар (ота-она, устоз, раҳбар, ўзидан ёши катта, улуғ инсон, табаррук одам)га меҳр билан, зийраклик билан, илтифот ила хизмат қиладилар;
  2. олижаноб тарбия кўрган, ўзининг ҳурматини ва ўз қадр-қимматини билган ақлли фарзандлар ҳам ота-оналарига алоҳида меҳр билан, зийраклик билан, илтифот ила хизмат қиладилар;
  3. ота-она, устоз, раҳбар, ўзидан ёши катта, улуғ инсон, табаррук одамлардан олдин дастурхондаги таомга, овқатга қўл узатилмайди;
  4. ота-она, устоз, раҳбар, ўзидан ёши катта, улуғ инсон, табаррук одамлар дастурхондаги таомга қўл узатмагунча, бошқалар кутиб туришади;
  5. кўпчилик бўлиб овқатланганда таомга катталардан олдин қўл узатмаслик;
  6. улар ҳам ўз навбатида бошқаларни маҳтал қилиб қўймасликлари зарур;
  7. еб-ичишни «Бисмиллоҳир раҳмонир раҳим» билан бошлаш;
  8. бошқаларнинг ҳам эсига тушиши учун сал баландроқ овоз билан айтилади;
  9. бош кийим билан овқатланиш;
  10. дастурхонга келтирилган таомнинг айби изланмайди;
  11. овқатни туриб, ётиб, бирор нарсага суяниб ёки юриб ейилмайди;
  12. ёнидаги овқатланаётган кишиларга назар солмаслик;
  13. ён-атрофдагиларнинг овқатланишларини кузатмаслик;
  14. дастурхонга узоқ ҳам, яқин ҳам ўтирмаслик;
  15. умумий сочиқча билан ўз олдини тўсмаслик;
  16. оби-таомларни исроф қилмаслик;
  17. нонни эъзозлаш лозим;
  18. нон увол қилинмайди;
  19. зарурат бўлмаса, нон синдирилавермайди;
  20. нонни хизматга қўймаслик (масалан, устида гўшт майдалаш, идиш-товоқларни артиш ва ҳоказо);
  21. одобли одам дастурхонга тортилган таомнинг айбини топиб, камситмайди;
  22. дастурхон атрофида жим, хомуш ўтириш чиройли эмас;
  23. оғизда таом билан сўзлаш мумкин эмас;
  24. луқма еб турган одамга савол бериш жоиз эмас;
  25. мабодо дастурхон атрофида турли хил бемор одамлар шерик бўлиб қолса, улардан ҳазар қилинмайди;
  26. таомнинг яхши, сархил, лаззатли жойини ёши улуғларга ёки ёндаги шерикларга тутилса, инъом-эҳсон қилинган бўлади;
  27. дастурхон атрофида ота-она, устоз, раҳбар, ўзидан ёши катта, улуғ инсон, табаррук одамларга таомнинг яхши, сархил, лаззатли жойларини инъом-эҳсон қилиш лозим;
  28. дастурхон атрофида эҳсонни олдин ота-она, устоз, раҳбар, ўзидан ёши катта, улуғ инсон, табаррук одамлар, ёши улуғларга, кейин ўнг томон, ундан кейин чап томондаги одамга илтифот этилади;
  29. агар мабодо ота-она, устоз, раҳбар, ўзидан ёши катта, улуғ инсон, табаррук одамлар ўз таомларини ё бошқа бирор оби-таом илинсалар, дарҳол миннатдорчилик изҳор этиб, уларнинг қўлларини қайтармай, сўзларини икки қилмай, гапларини ерда қолдирмасдан, ўз хурсандчилигини ифода этилади;
  30. сўнгра ота-она, устоз, раҳбар, ўзидан ёши катта, улуғ инсон, табаррук одамлар ўз таомларини ё илинган бошқа бирор оби-таомларини мамнуният билан, бошқа ҳеч кимга бермасдан “Катта раҳмат!”, “Уялиб, сўраолмай турган эдим...”, “Сизники – табаррук!”, “Биз ҳам Сизга ўхшаб юрайлик!”, “Сизнинг йўлингизни берсин бизга ҳам!”, “Биз ҳам Сизнинг ёшингизга етайлик!” деган ёқимли гаплар билан ҳурмат билан қабул қилиб, тановул қилиши чиройли одоб ва катта эҳтиром саналади. Борди-ю учинчи одам ўзи илтимос қилиб сўраса, илтимоси рад этилмайди;
  31. қорин очгандагина овқат емоқ;
  32. агар луқма тушиб кетса, тозаланиб кейин ейилади;
  33. дастурхоннинг ҳамма томонига узанавермасдан, таомни олдидан, луқмани кичик олиш одобдандир;
  34. оғизда луқма бўлса, гапирмаган яхши;
  35. бошқаларнинг луқмаларига қарамаслик;
  36. кўнгилни қолдирадиган ҳаракатлар қилмаслик;
  37. қаҳқаҳа отиб кулмаслик;
  38. овқатланиш пайтида оғизни чапиллатмаслик;
  39. оғизни тўлдириб овқатланмаслик;
  40. дастурхон атрофида бурун қоқмаслик керак;
  41. овқатни хотиржам ҳолда ўтириб истеъмол қилиш лозим;
  42. овқатни яхшилаб чайнаб, сўнгра ютиш;
  43. оғизга солинган бир бўлак таомни ютмасдан туриб, иккинчи бўлакни оғизга солмаслик;
  44. нонни тишлаб эмас, балки қўлда майда бўлакларга бўлиб истеъмол қилиш;
  45. овқатланиш вақтида атрофдагиларнинг идишига назар ташламаслик;
  46. тортилган таомни имкон қадар охиригача истеъмол қилиш;
  47. ким биландир сўзлашмоқчи бўлса ҳам, ёнидаги одамга орқа ўгирмаслик. Мабодо шундай қилиш ўта зарур бўлиб қолса, у одамдан кечирим сўраш лозим;
  48. аксиргиси келганида ё йўтал тутганида, тезлик билан орқасига ўгирилмоғи;
  49. одамга, дастурхонга, ундаги нон ва овқатга қараб зинҳор аксирмаслик, йўталмаслик;
  50. агар бирор нарсани оғиздан чиқариш зарурияти бўлса, дастурхондан тескари ўгирилиб, чап қўлда уни олиб ташлаш;
  51. акса уриш, йўталиш ёки оғиздан бирор нарсани олиш учун ўгирилганда чап томондан орқага ўгирилади. Агар чап томонида ота-она, устоз, раҳбар, ўзидан ёши катта, улуғ инсон, табаррук одамлар, ёши улуғ инсонлар бўлишса, ўнг томондан ўгирилиш мумкин;
  52. дастурхон атрофида ўзгаларнинг нафратини ва ижирғанишини қўзғовчи қилиқларни қилишдан тийилиш керак;
  53. таомни оз-оздан олиш ҳам одобдан саналади;
  54. кўнгилни айнитадиган таомлар ва ишлар ҳақида гапирмаслик;
  55. нонни икки қўли билан бўлишлик, ушатишлик. Бир қўл билан бўлиш, ушатишдан сақланиш лозим, чунки бу кибрлилик аломати ҳисобланади;
  56. нон истеъмол қилишда синдирилган нонни олиб, катта-кичиклигига қараб, ундан ўзига ярмини ё камроғини синдириб олади. Сўнг ўзининг бўлагидан ҳам синдириб олиб истеъмол қилинади;
  57. нон устига туздон, коса, товоқ, қошиқ, пичоқ каби нарсаларни қўймаслик;
  58. ноннинг ҳеч бир бўлагини отмаслик;
  59. шошмасдан овқатланишлик;
  60. дастурхон атрофида баланд овоз билан гаплашмаслик;
  61. агар киши келтирилган таомда ўз соғлигига зарар қиладиган ё ўзи унча ёқтирмайдиган бир нарса бор бўлса, гапни кўпайтирмасдан, ширин тил ва очиқ чеҳра билан «мени озгина узурим бор эди-да... Парҳез қилмай иложим йўқ. Узр сўрайман! Сизларга ош бўлсин! Тортинмасдан бемалол олинглар! Ош бўлсин!» демоғи лозим;
  62. овқатланаётганда сукут қилмасдан, овқат маҳали солиҳ ва олим зотларнинг пурмаъно, ибратли сўзларидан гаплашиш лозим;
  63. дастурхон атрофида ўз хасталарини сўзламаслик;
  64. дастурхон атрофида ястаниб, ялпайиб ўтирмаслик;
  65. кириб келган одамни бирга таом емоқликка чорлашлик керак;
  66. таом еяётганда ўз олдидан олиб емоқлик;
  67. борди-ю, мева, туз, сув бўлса, унда ихтиёрлидир;
  68. таомни ҳар доим бир четидан ўз олдидан олиб ейиш, зинҳор ўртасидан бошлаб емаслик;
  69. агар пўстли ёки данакли мевалар истеъмол қилинса, уларнинг пўстлоғи ва данаги дастурхоннинг бир четига қўйилади ёки махсус идишга ташланади. Агар давра танг бўлиб, меванинг пўстлоқ ёки данакларини ташлаш имкони бўлмаса, салфетка ёки латтага ўраб, кишилар кўзига тушмайдиган жойга, бир четга қўйилади. Агар ўрашга нарса тополмаса, чап қўлида сақлайди;
  70. овқат еяётганда барча таомланаётган дўсту ёрларнинг юзларига ҳадеб қарайвермаслик;
  71. мабодо тез тўйиб қолгудек бўлса, бошқалар уялиб қолиб емай қўймасликлари учун кам-кам еб туриш ва ё еяётгандай бўлиб ўтиришлик;
  72. ҳамма овқатланиб бўлмасидан ўрнидан туриб кетмаслик;
  73. дўст, биродарларга, меҳмонларга уч марта «Қани, марҳамат!.. Марҳамат!.. Олсинлар!.. Дастурхонга марҳамат!..» дейилгандан кейин ҳам ейишмаса, уларни мажбурламаслик.

(6 – қисм тугади. Давоми бор...). 

Иброҳимжон домла Иномов

Мақолалар