23 Май, 2025, 25 Зулқаъда, 1446
23 Май, 2025, 25 Зулқаъда, 1446
Тўй никоҳни эълон қилиш учун, одамлар фалон йигит фалон қизга уйланганини билишлари, шубҳа-гумон бартараф бўлиши учун йўлга қўйилган. Пайғамбаримиз алайҳиссалом никоҳни эълон қилишни, одамлар орасида ёйишни буюрганлар.
Сўнгги пайтларда тўйларда камхарж, камчиқим, ихчам тарзда ўтказиш бўйича кўп баҳс-мунозалар кечмоқда. Бироқ айрим ҳудудларда тўйларнинг ўтказилиши борасида чегарадан чиқиш ҳолатлари кўзга ташланмоқда.
Андижон вилоятида, хусусан Бўз туманида муқаддам тўйларга кетадиган харажатлар қандай эди?
Келин ва куёв томондан кетадиган харажатлар:
— Куёв томонидан келин томон учун ўртача 15 турда сарполар берилар эди. Улар асосан 8 та турли материал, унинг ичида қимматбаҳо атлас ва адрас, бегойим материаллари албатта бўлиши шарт эди. Битта материал учун 150 мингдан кетса, жами 1 миллион сўмдан ошарди.
— Келин томонидан куёв учун 4 турдаги мавсумий кийим-кечаклар, жумладан базм куни кийиладиган костюм-шим, тоза оқ кўйлак, тиниқ туфли, тўн ва дўппи қилинар эди. Бунга ҳам ўртача 1 миллион сўм сарфланарди.
— Катта тўйдан олдин бўладиган маслаҳат кунида иккала томоннинг оила аъзоларига ўзаро оддий сарполар алмашинарди. Ҳар бир томондан 400 минг сўмдан, жами 800 минг сўм харжланарди.
— Куёв томонидан келин томонига фотиҳа тўйи учун 1 та қўй, 300 та нон, 1 қоп ун, 10 литр ўсимлик ёғи, 1 қоп пиёз, 1 қоп картошка, 1 қоп сабзи, сархил мевалар, турли ичимликлар ва ширинликлар берилар эди. Жами 1,7 миллион сўмдан кетарди.
— Келин томонидан катта тўйдан бир кун олдин бўладиган “Кичик мазар” маросими учун куёвга атаб бош-оёқ енгил сарпо — битта кўйлак, битта яхши шим тақдим қилинар эди. Бундан ташқари, озиқ-овқат маҳсулотлари (сомса, қатлама, патир, ширинликлар, ичимликлар, мева-чевалар, торт), куёвнинг 10-15 та ошна-оғайнилари учун (рўмолча, туфли тозалаш воситалари, шоколад) совға қилинар эди. Жами 600 минг сўм кетади.
— Келин томонидан тўй куни келин-куёв столи безатилар эди. Буни “Катта мазар” маросими дейишади. Унга 300 минг сўм кетар эди.
— Тўйдан бир кун олдин йигит томонда “Сабзи артди” маросими ўтказилар эди. Унда яқин қариндош-уруғлари, маҳалладошлари иштирок этишар эди. Ушбу маросимда шовла таоми тайёрланиб, меҳмонларга улашилади. Камида 100 минг ҳавога учарди.
— Тўй куни наҳорги ошни (“Нонушта” маросими) ҳар икки томон ҳам берар эди. Камида 100-150 та одам қатнашар ва 15-20 килограмм ош дамланар эди. Маросимида маҳалладаги ёши улуғ кекса, нуроний отахонлар иштирокида “Хатми қуръон” ҳам ўқитиларди. Бунга 300 минг кетилади.
— Тўй куни куёв томонидан 5 та енгил автомашинада келин томонга куёв ошна-оғайнилари келар, улар шарафига қиз томони яхши зиёфат берар эди. “Куёв ўтирмаяпти” маросими ўтказиларди. Шундан сўнг диний никоҳ ўқитиш маросими расмий имом иштирокида ўтказиларди. Чиқим 200 минг бўларди.
— Автомобил ва битта автобусда келин, унинг амма-холалари, қариндош-уруғлари, дугоналари иштирокида куёв уйига олиб кетиларди. Бу куёв томони ҳамёнига 100 минг сўмга тушарди.
— Тўй базмида 15.00дан 18.00гача давом этар, базм билан муқобил равишда келин томонидан келган қудаларга алоҳида хонада зиёфат берилар эди ва у тўйдан кейинги “Юз очар” маросимига уланиб кетарди. Базм куёв томонига 3 миллион сўмга тушарди.
— Тўйдан кейин кичик чилласи чиққунича яъни 20 кун мобайнида биринчи ҳафтада 3 маротадан, иккинчи ҳафтада 2 маҳалдан, 3-ҳафтада 1 бора келин томони куёв уйига егулик етказиб берар эди. Эрталаб нонуштага қаймоқ, иссиқ нон, пишлоқ, тушликда сомса, патир, кечки пайтга ош, қовурма, гўштли ва қувватли овқатлар келтириларди. 20 кун давомида келиннинг ота-онасига камида 700 минг сўм сарфлашга тўғри келарди.
— Келин томон қизга мебел ва гилам, парда, маиший техника воситаларини қилиб беради. Бунга ўртача 5 миллион чиқиб бўларди.
Бу сарфларнинг барчаси энг камида 2 минг долларга тушарди. Бу Андижон вилоятининг олис туманларидаги оддий кишининг харажатлари. Андижон шаҳрида эса ресторан ва тўйхоналарда ўтадиган тадбирлар янада кўпроққа тушади Кимдир янада қимматбаҳо “импортний” мебел берса, яна кимдир тўйни кўп миллион кетқазиб, кошона ва ресторанларда ўтказмоқда. Айрим қайнона ва қайноталар 40 кунлар келин томондан мазар яъни тўйимли таомлар олишдан ор қилмаяпти. Таксига ўтириб қолиб бир гапни эшитиб очиғи лол қолдим. Тўйга кўп пул сарфлаб қўйган йигитлар бир ҳафтадан кейин Россияга ишлашга кетишар экан. Энг ёмони, у ердан қайтгач, “куни тўлмай қолган” мазарни тўлиқ қилишларини талаб қилишаркан. Ҳомиладор келин эса туғруқхонадан қўлида чақалоғи билан чиққач, қайнона хонадонига эмас, ўз отаси уйида 40 кунлик чиллани чиқариб бериши номаъқул урфга айланиб бормоқда. Бу ҳам етмагандай, чилладан кейин бош оёқ сарпо, бешик, болалар кийимлари, тўй вақтида қила олмаган бошқа маиший техникаларни чақалоқ билан бирга олиб келиши шарт экан.
Хўш, бу каби ортиқча маросиму кераксиз “урф”ларга, келин томонга солиқ солишларга, қудалар ўртасида моддий муносабатларнинг кучайиб, турли тушунмовчиликлар туғдиришига қачон барҳам берилади?
Муққадас динимизда ушбу масалада қуйидагилар айтиб ўтилган.
Муовия ал-Қурайший розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Эй Аллоҳнинг Расули, бизнинг биримизда хотинининг нима ҳақи бор?” дедим.
“Қачон таомлансанг, уни ҳам таомлантирасан. Қачон кийим кийсанг, уни ҳам кийинтирасан. Юзга урмайсан. Қаттиқ сўкмайсан ва уйдан бошқа жойда ҳижрон қилмайсан”, дедилар у Зот”.
Абу Довуд ва Насаий ривоят қилишган.
Шарҳ: Ушбу ҳадисда хотин кишининг эрдаги ҳақи ҳақида очиқ жавоб берилмоқда.
Ушбу маъноларни мусулмон эр-аёллар жуда яхши билиб олмоқлари лозим. Кўплаб эрлар ўз масъулиятларини билмай хотинларига зулм ўтказадилар. Кўплаб аёллар эса, ўз ҳақларини танимай қийналадилар. Ҳамма нарса шариатимизда кўрсатилганидек бўлса, оила бахтли бўлиши турган гап.
Тўйга асосан қариндош-уруғ, қўни-қўшни, маҳалла камбағаллари чақирилади. Ҳозирги айрим бойваччаларга ўхшаб етти маҳаллага жар солинмайди, кимўзарга ўйналмайди, исрофгарчилик қилинмайди. Фақат бойлар чақирилиб, ҳақдорлар эътиборсиз қолдириладиган маросимлар энг ёмон йиғин саналади. Зеро, тўйдан кўзланган асосий мақсад камбағаллар қорнини тўйдириш, уларни хушнуд этиш, дуоларини олиш. Камбағаллар қаторида бойлар ҳам чақирилса, дуруст бўлади. Аммо фақат бойлар таклиф этилса, у тўй ҳақиқий тўй эмас, хўжакўрсинга қилинган маросимга айланиб қолади. Бундай тўйларда бойлар: “Мен фалончи бойдан ошираман”, деб дастурхонни турли ноз-неъматлар билан тўлдириб ташлайди, исрофгарчилик қилади.
Манба: xabar.uz
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Ҳажга кетаётганларга ёки ҳаждан қайтганлар ҳаққига «Ҳажингиз мабрур ҳаж бўсин!» дея дуо қилинади. Умуман, ҳожиларнинг ўзлари ҳам ўз ҳажларининг мабрур бўлишини истаб, дуои хайрлар қиладилар. Нима учун бундай дуо қилинади? Чунки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мана бу ҳадиси шарифлари бор: “Мабрур ҳажнинг мукофоти фақат жаннат бўлади!” (Имом Бухорий, 3/1773; Имом Муслим, 2/1349).
Бошқа бир ўринда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан инсоният учун энг афзал амаллар қайсилигини сўралганида, ул зоти шариф томонларидан бундай амаллар қаторида ҳажжи мабрур ҳам санаб ўтилган эди (Имом Бухорий, 2/1519; Имом Муслим, 1/83).
Шундай экан, ҳажнинг қай тариқада мабрур бўлишини билиб олиш жуда зарур экан. Аввало «мабрур» сўзининг луғавий маъноси қандай?
«Мабрур» сўзи луғатда яхшилик қилинган, қабул қилинган деган маънодадир. Унинг «холис» деган маъноси ҳам бор. Демак, «мабрур» сўзи «мақбул» сўзига маънодош бўлади.
Мабрур ҳаж бўлиши учун қуйидагилар бўлиши лозим:
1) Имом Бухорийнинг “Тарихи кабир” асарида бир ривоят бор. Унда машҳур олим Ҳасан Басрий раҳимаҳуллоҳнинг бундай дегани нақл қилинади: “Мабрур ҳаж шуки, ҳаждан дунёда зоҳид ҳолда, охиратга рағбатли бўлган ҳолатда қайтмоқликдир” (Имом Бухорий, «Тарихи кабир», 3/808).
Демак, ҳожилар юртга қайтар эканлар дунё борасида зоҳид, зуҳду тақвога берилган, охират борасида эса унга рағбат қўйган, ҳаром ва шубҳали нарсаларга парҳезгор бўлиб, ҳар дам ва ҳар қадамда охиратини ўйлайдиган бўлишлари керак экан. Агар ана шундай ҳожилар бўлса, уларнинг ҳажларининг мабрур бўлганининг аломати ана шудир.
2) Ҳаж вақтида гуноҳ иш ва қилиқлар аралашмаган ҳаж мабрур бўлади. Бу ҳақида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қуйидаги ҳадислари бор: «Кимки ҳаж қилса, ёмон гап ва ёмон иш қилмаса, ўтган гуноҳлари кечирилади» (Имом Термизий, 2/808).
Ҳадиси шарифда тилга олинган “рафас” сўзи луғатда шаллақилик қилиш, беҳаё гапларни гапириш, бузуқ, ифлос ишларни қилиш маъносида экани айтилади. Қуръони каримда у «хотини билан жинсий яқинлик қилиш» маъносида келган. Бу ерда эса у умумий бўлиб, ёмон гап-сўз, қабиҳ ишлар маъносида қўлланган. Демак, ҳажда бу хилдаги ишлар мутлақо мумкин эмас.
3) Ҳаждан кўзланган мақсад фақат Аллоҳнинг фарз қилган ҳажини адо қилиш бўлиши керак. Шундагина ҳаж мабрур бўлади. Бу тўғридаги Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳунинг мана бу гапига эътибор беринг:
“Ким мана бу Уйни бошқа нарсани ирода қилмасдан ҳаж қиладиган бўлса, гуноҳлардан худди онаси туққан кундагидек бўлиб чиқади” (Ибн Абу Шайба, 3/12785).
Инсон ҳажга борар экан, тижорат, савдо-сотиқ ва бошқа шунга ўхшаш дунёвий ва ҳаждан ўзга диний ишлар ҳажнинг баҳонаси ила сафарнинг биринчи мақсадига айланиб қолмаслиги керак.
Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу бир хотиннинг ҳаждан қайтаётганини кўриб, «Сайру саёҳат қилиб, дўконларни айланиб юрибсанми?» дебдилар. Хотин тасдиқ жавобини берганида, унга Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу: «Ундай бўлса, қайтадан ҳаж қилгин!» деган экан.
Бир куни Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу Каъбага суяниб ўтирганида, Ироқдан келган ҳожилар у ёқдан бу ёққа ўта бошлабдилар. Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу уларни олдига чақирибди. «Сизлар ҳажга келдингларми? Тавоф қилдингларми, Сафо ва Марва орасини саъй қилдингларми?» дебдилар. Улар тасдиқ жавобини қилибдилар. «Ҳозир нима қилаяпсизлар? Ҳаж мавсумидан фойдаланиб қоляпсизларми?» дебди.
Ҳожилар фурсатдан фойдаланиб, у ер бу ерларни кўриб юришганини, у ёққа бу томонга ўтиб, бориб-келиб юрганларини, бошқа хайрли амаллар, кўпроқ зикр, кўпроқ нафл ибодатлар қилмаётганларини айтишибди. Шунда Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу уларга ҳажни қайта қилишларини буюрибдилар (Ибн Абу Шайба, 3/12787).
Саҳоба Абу Зарр розияллоҳу анҳу ҳаж кунларида Рабза деган жойни айланиб юрган ҳожиларни кўриб, уларга ҳажларини қайта қилишни бурган экан.
Демак, инсон ҳаж кунларини ғанимат билиши, бошқа нарсаларга, совға-саломларга чалғиб кетиб, ибодатлардан, зикрлардан қолиб кетмаслиги керак. Шунда унинг ҳажи мабрур бўлади.
4) Ҳажи мабрур бўлганининг аломати ҳожи ҳаж қилиб қайтганидан сўнг унинг ҳоли яхши тарафга ўзгаришидир. Ҳар бир ҳожи ўз ҳолига қараб кўрсин: кўпроқ ибодатлар қилаяптими, ўқиётган нафллари аввалгидан кўпайдими, одамларга қилаётган хайрли амаллари ортдими, оғзидан чиққан ёмон гаплар энди йўқолдими, ёмон амаллари йўқолдими, ҳеч кимга айтиб бўлмайдиган гуноҳлари, айбу нуқсонлари озайдими?
5) Имом Қуртубий раҳимаҳуллоҳ айтган: “Ҳаж мабрур бўлиши учун ҳаж арконлари, маносиклари, амаллари, фарзу, вожибу суннат ва мустаҳабларининг барчаси мукаммал ва тўлиқ адо қилиниши керак”. Бу жуда муҳим гап! Ҳожилар бунга эътибор қаратишлари керак бўлади. Ҳажнинг амалиётларининг бирортаси қолиб кетмаслиги, амалларнинг кетма-кетлиги, тартиби ўзгармаслиги, шошма-шошарликка йўл қўймаслиги, бировлар гапига кириб осон ва қулай йўлга ўтиб олмаслиги керак.
6) Муҳаммад Юсуф Баннурий раҳимаҳуллоҳ ҳажнинг мабрур бўлиши учун у риёдан холи бўлмоғи керак, деб таъкидлаган. Зотан, риё савоблар кушандасидир. Хўжакўрсинга, одамлар ҳожи десин, ҳамманинг эътибори ва обрў-ҳурматига сазовор бўлиш мақсадида ҳажга борса; ҳамма ҳажга бораяпти-ку, деб одамлар кўзи учун ҳажга кетса, унинг ҳажи мабрур бўлмаслиги мумкин.
7) Умуман, мабрур ҳаж деганда гуноҳ, маъсият аралашмаган ҳажга айтилади. Чунки унинг «холис ҳаж» деган маъноси бор. Бу гуноҳлардан холи, деганидир. Тавоф асносида, одамлар тиқилинчида бировга туртилмасликка, бировнинг оёғини босиб олмасликка ҳам эътибор қаратиш керак бўлади. Бировнинг кўнглига оғир келадиган гапларни гапирмаслик керак. Бунинг учун зикрга зўр бериш керак. Ҳажга бориб, меҳмонхонада оёқ узатиб ётиб, умрида бир марта бўладиган, атиги ўн беш кунлик муборак сафарида бу ёқдаги, юртидаги дунёвий ишларини муҳокама қилишнинг ҳеч кераги йўқ.
Барча ҳожиларнинг ҳажлари мабрур, саъйлари машкур бўлсин!
Ҳамидуллоҳ БЕРУНИЙ
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа