Танишинг: Талҳа ибн Убайдуллоҳ (розияллоҳу анҳу)
Исмлари Талҳа ибн Убайдуллоҳ ибн Усмон ибн Умар ибн Каъб ибн Саъад Тайим ибн Муррадир. Жаннат башоратини олган ўн саҳобанинг бирлари, милодий 595 йилда таваллуд топганлар. Кунялари: “Абу Абдуллоҳ”. “Абу Муҳаммад”, деганлар ҳам бор. “Талҳатул-хайр” (хайр-саховатли Талҳа) номи билан машҳур эдилар. Талҳа розияллоҳу анҳу қизғиш оқ юзли, ўрта бўйли, кенг елкали инсон эдилар. Талҳа розияллоҳу анҳу Жамал воқеаси куни 58 ёшида вафот этдилар. У зотнинг жанозаларини Али розияллоҳу анҳу ўқидилар.
Ориф АҲМЕДОВ
тайёрлади
ЎМИ Матбуот хизмати
Қиёмат куни улар учун даҳшатли эмас!
Қиёмат куни баъзилар ўйлаганидек даҳшатли эмас, балки у Кун аҳдига содиқ бўлган ва ўша Кун учун амал қилганлар учун ажойиб ва гўзал кун бўлади: “Уларни буюк даҳшат маҳзун қилмас” (Анбиё сураси, 103-оят).
Улар қайта тирилганларида ва фаришталар уларни кутиб турганини кўрганларида, у Кун ажойиб кун бўлади: “Фаришталар уларни: «Бу сизларга ваъда қилинган кунингиздир», – дея кутиб олурлар” (Анбиё сураси, 103-оят).
Улар шодликдан бутун оламга жар солганда у Кун ажойиб кун бўлади: “Мана, менинг китобимни ўқиб кўринглар!” (Ҳааққо сураси, 19-оят).