Шайх Мутавалли Шаъровий раҳимаҳуллоҳ масжидда одамларга дарс ўтиб берибдилар, дарс асносида ҳамма у кишини олқишлабди, натижада ўзларида кибрни ва ужубни сезибдилар.
Дарс тугагач ҳайдовчилари машинани уйлари томон ҳайдабди. Йўлда бир масжидни кўриб, ҳайдовчиларига “Шу ерда тўхтат”, дебдилар.
Ҳайдовчи: “Шайх жаноблари, ҳали намоз вақти бўлмади-ку”, дебди.
Шайх масжидга кириб, таҳоратхонани яхшилаб тозалаб чиқибдилар. Кейин машинага қайтганларида ҳайдовчилари: “Нега бундай қилдингиз”, деб сўрабди.
Шунда Шайх Шаъровий: “Мен ўзимдан ғурурланиб қолдим, шу сабаб уни хорлаб қўйгим келди!” деган эканлар.
Бирор ишда муваффақият қозонсангиз, ошиғингиз олча бўлса, ғурур қалбингизга сизиб киришига қўйиб берманг!
Зеро Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: “Аллоҳ менга камтар бўлишингизни ваҳий қилди, токи ҳеч ким бошқалар устидан фахрланмасин, катта кетмасин ва зулм қилиб қўймасин” (Имом Муслим ривояти).
Аллоҳ таоло Қуръони каримда бундай марҳамат қилади: “Ўзингизни покламангиз (оқламангиз), У тақводорларни жуда яхши билади” (Нажм сураси, 32-оят).
Тоғнинг чўққисига яқинлашганингизда эҳтиёт бўлинг, ғурурга берилиб тўғри йўлингиздан адашиб, тоғдан қулаб тушманг! Қияликда турган одамларни паст кўрманг, ахир Аллоҳ таоло ояти каримада айтган-ку: “Одамлардан такаббурла юз ўгирма ва ер юзида кибр-ҳаво ила юрма. Албатта, Аллоҳ ҳеч бир мутакаббир ва мақтанчоқни севмас”. (Луқмон сураси, 18-оят).
Мағрур одам борлиқнинг бошқарувчисини унутиб қўяди, Аллоҳ азза ва жалла ёрдам ва тавфиқ эгаси эканини ёдидан чиқаради. Бажараётган ишлари аслида Аллоҳ хоҳлагани учун бўлганини, агар хоҳласа ундан ҳамма неъматларини олиб қўйишга ҳам қодир эканини, лекин раҳм қилиб муҳлат бераётганини мутлақо унутиб қўяди.
Ҳурматли оталар, шу ўринда бир нарсани сизга эслатиб ўтмоқчимиз. Фарзандларингизнинг одоби, салоҳияти сизнинг илмингиз ва чиройли тарбия этишингиз билан ҳосил бўлиб қолмайди. Уларнинг солиҳ инсон бўлиб етишиши Аллоҳнинг фазлидан ўзга нарса эмас! Шундай экан, қалбингиз билан оламлар Робби Аллоҳга юзланинг. Аллоҳдан фарзандларингизни ислоҳ қилишини, уларга гўзал тарбия беришини сўраб дуо қилинг! “Эй иймон келтирганлар, ўзингиз ва аҳлингизни дўзахдан сақлангиз” (Таҳрим сураси, 6-оят).
Умар ибн Абдулазиз раҳимаҳуллоҳ айтади: “Одоб оталарнинг қўлида, фарзанднинг солиҳ бўлиши эса Аллоҳнинг қўлида”.
Ҳурматли аёллар! Эрингиз сизни яхши кўриши, қалби сизга боғланиши – фақатгина гўзаллигингиз, у билан муомала қилиш маҳоратингиз орқали бўлади деб ўйламанг! Эрингизнинг қалби Аллоҳнинг қўлида, хоҳласа уни сизга беради, хоҳласа сиздан буриб юборади. Шундоқ экан, қалбингизни қалблар Подшоҳи – Аллоҳга боғланг ва Ундан истаган кишингизнинг қалбини сўранг!
Азиз ёшлар! Тўғри йўлда юришингиз Аллоҳнинг метин арқонини маҳкам тутишингиз шахсий ютуқларингиздан бири деб ўйламанг, аслида ҳидоятда бўлишингиз, унда собит туришингиз Аллоҳ талонинг раҳматидир! Агар хоҳласа сизни кетма-кет фитналарга гирифтор этган бўларди. Аллоҳ таоло Пайғамбаримиз алайҳиссаломга нидо қилиб: “Агар Биз сени собит қилмаганимизда, батаҳқиқ, уларга бироз бўлса-да, мойил бўлишингга оз қолар эди”, дея марҳамат қилди ва ҳидоятида собит қилиш ҳатто икки олам сарвари Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳақларида ҳам фақат Ўзи томонидан бўлишини ўргатди.
Аллоҳ сизга ташқи ёки ички бирор неъмат берса, Унга муҳтож эканингизни изҳор этинг, Унга қалбингиз ва тилингиз ила ҳамд айтинг, тана аъзоларингиз билан шукрини адо этинг. Аллоҳ таоло айтади: “Ва Роббингиз сизга: «Қасамки, агар шукр қилсангиз, албатта, сизга зиёда қилурман. Агар куфр келтирсангиз, албатта, азобим шиддатлидир», деб билдирганини эсланг” (Иброҳим сураси, 7-оят).
“Менга у фақат ўзимдаги илм туфайлигина берилгандир” (Қасас сураси, 78-оят) дейишдан эҳтиёт бўлинг! Бу гапни Қорун айтган эди, натижаси мана бундай бўлди: “Бас, Биз уни ва унинг ҳовли-жойини ерга ютдирдик” (Қасас сураси 81-оят).
Ғурурланишдан ҳазир бўлинг, Роббингиз олдида камтарлик қилинг, Унга хорлигингизни, муҳтожлигингизни изҳор этинг!
Доктор Ҳассон Шамси Пошонинг "Метин қоялар" китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Неъматуллоҳ Исомов таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
1. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат эшикларидан бири.
ألا أدلك على باب من أبواب الجنة قال: وما هو؟ قال: لا حول ولا قوة إلا بالله
Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Сени жаннат эшикларидан бир эшикка далолат қилайинми?” дедилар. Мен: “У нима?” деб сўрадим. Набий алайҳиссалом: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”, дедилар" (Имом Табароний ривояти).
2. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат хазиналаридан бири.
قل: لا حول ولا قوة إلا بالله فإنها كنز من كنوز الجنة
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтгин. Албатта, у жаннат хазиналаридан биридир", дедилар" (Имом Термизий ривояти).
3. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат кўчати.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Жаннат кўчатларини кўпайтиринглар”, дедилар. “Ё Аллоҳнинг расули, унинг кўчатлари нима?” дейишди. У зот алайҳиссалом: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”, дедилар (Имом Табароний ривояти).
4. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – 99 дардга шифо бўлади.
مَنْ قَالَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ كَانَتْ دَوَاءٌ مِنْ تِسْعَةٍ وَتِسْعِينَ دَاءٍأَيْسَرُهَا الْهَمُّ
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ким Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтса, тўқсон тўққиз дардга даво бўлади. Энг енгили ғамдир", дедилар (Имом Табароний, Имом Ҳоким ривояти).
5. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – фақирликни даф қилади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ким ҳар куни юз марта “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтса, унга фақирлик етмас", дедилар (Ибн Абу Дунё ривояти).
6. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – неъматларнинг бардавом бўлишига сабаб бўлади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Кимга Аллоҳ неъмат берса-ю, у бу неъматнинг ўзида давомийлигини истаса, “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни кўп айтсин", деганлар (Имом Табароний ривояти).
7. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – бало-мусибатлардан халос этади.
Ҳазрат Али розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: "Эй Али, сенга қийин аҳволга тушиб қолганда айтиладиган калималарни ўргатайми?" дедилар. "Аллоҳ мени сизга фидо қилсин, ўргатинг, ё Расулуллоҳ", дедим. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Қийин аҳволга тушиб қолсанг, “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм. Ва лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳил ъалиййил ъазийм”, деб айт. Чунки мана шу дуо билан Аллоҳ хоҳлаганича ҳар турли балолардан халос қилади», дедилар.
Молик Ашжаъийнинг ўғли асирга тушиб қолганда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга одам юбориб “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илаа биллаҳ”ни кўп айтишни буюрганлар. Натижада ўғли асирликдан халос бўлган.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари ўз тажрибаларида “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илаа биллаҳ”ни айтиш билан мушкуллари осон, бало-офатлари даф бўлишини кўп синаб кўрганлар.
Олимлардан бири айтадилар: “Кимнинг ғам-ташвиш ва мусибатлари кўпайиб кетса: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ” калимасини кўп айтсин”.
Даврон НУРМУҲАММАД