Отам оддий деҳқон бўлганлари учун оиламиз ўта фиқирлик билан кун кечирган. Лекин ота-онам узоқ йил фарзанд қўришмагани учун деҳқонлик қилиб топган пуллари эр-хотиннинг тирикчилигига кифоя қилган, икковлон борига қаноат қилиб яшашган экан. Кейин мен туғилдим. Онам мени дунёга келтирганларида ёшлари 40 дан ошган экан.
Узоқ кутилган фарзанд ўғилми, қизми одатда фарқи бўлмайди. Инсон тирноққа зор бўлганда, одамларнинг гап-сўзларидан кўз очолмай қолганда ҳатто ўлик бўлса ҳам фарзанд кўргиси келади, Аллоҳдан ёлвориб шуни сўрайди. Лекин кексаликка қараб кета бошлаган отамга ёнларида турадиган, деҳкончилик ишларида белларига мадор бўладиган фарзанднинг ўғил бўлиши ҳар жиҳатдан яхши эди. Шунинг учун қалбларининг бир четида кутилаётган гўдак ўғил бўлишини сўраган бўлсалар ҳам ажаб эмас. Доя аёл ҳам буни сезган шекилли, менинг қиз бола эканимни дадамга бир оз маҳзунлик ила билдирган экан. Одатда оталар ўғил фарзанднинг суюнчи пулини кўпроқ қилиб беришар экан. Аммо дадам менинг туғилганим хабарини эшитганарида доя аёлга ўғил болаларга бериладиган пулдан кўпроқ пул берган эканлар. Доя аёл буни сира кутмабди. Отам мени бағриларига босиб “Ўғил бола бўлганда бунчалик хурсанд бўлмасдим” деганларида доя аёл ҳайратдан карахт бўлаёзган экан.
Бу ҳикояни мен дадамдан кўп эшитганман. Ҳар гал айтиб берганларида ўзгача ҳаяжон билан ҳикоя қилардилар. Менга бу ҳикояни эшитиш жуда ёқарди. Айниқса “Сени бағримга босиб доя аёлга шундай шундай дедим” деган жойларида бир кўз ёши қилиб олардилар. Онам ҳам бу ҳикояни кўзларида ёш, лекин нимтабассум билан эшитардилар. Туғилиш қиссам мени доимо яхши ишларга, яхши инсон бўлишга, ота-онамнинг хизматларини қилишга, уларнинг қадрига етишга, айниқса дадамнинг белларига қувват бўлишимга илҳомлантирарди.
Бу истаклар менинг бутун ҳаётим мазмунига, мақсадига айланган эди. Аллоҳга шукрлар бўлсинки, мен ҳаётим давомида отамга кўп раҳматлар эшиттирдим. Мен билан фахрланишларига, инсонлар олдида бошларини баланд тутишларига сабабчи бўладиган кўп ишлар қилдим. Отам вафот этгунларича “Бу қизимни мингта ўғилга алишмайман” дея яшадилар.
Мени ўқиш ва ишларимда муваффақиятга эришишимга отамнинг меҳрларига, ҳали туғилмасимдан илгари тўла бўлган муҳаббат қучоқларига тўйиб ўсганим сабаб бўлди. Тўғри, отам мени маликалардек моддий таъминламадилар, лекин менга маликалар ҳам кўрмайдиган икром, ғамхўрлик ва севгини кўрсатдилар. Аллоҳ отамнинг гуноҳларини кечириб, жаннатлари ила сийласин!
Доктор Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътининг
"Фарзанд тарбиясида 700 та сабоқ" китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Камронбек Ислом таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
1. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат эшикларидан бири.
ألا أدلك على باب من أبواب الجنة قال: وما هو؟ قال: لا حول ولا قوة إلا بالله
Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Сени жаннат эшикларидан бир эшикка далолат қилайинми?” дедилар. Мен: “У нима?” деб сўрадим. Набий алайҳиссалом: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”, дедилар" (Имом Табароний ривояти).
2. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат хазиналаридан бири.
قل: لا حول ولا قوة إلا بالله فإنها كنز من كنوز الجنة
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтгин. Албатта, у жаннат хазиналаридан биридир", дедилар" (Имом Термизий ривояти).
3. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – жаннат кўчати.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Жаннат кўчатларини кўпайтиринглар”, дедилар. “Ё Аллоҳнинг расули, унинг кўчатлари нима?” дейишди. У зот алайҳиссалом: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”, дедилар (Имом Табароний ривояти).
4. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – 99 дардга шифо бўлади.
مَنْ قَالَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ كَانَتْ دَوَاءٌ مِنْ تِسْعَةٍ وَتِسْعِينَ دَاءٍأَيْسَرُهَا الْهَمُّ
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ким Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтса, тўқсон тўққиз дардга даво бўлади. Энг енгили ғамдир", дедилар (Имом Табароний, Имом Ҳоким ривояти).
5. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – фақирликни даф қилади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ким ҳар куни юз марта “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни айтса, унга фақирлик етмас", дедилар (Ибн Абу Дунё ривояти).
6. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – неъматларнинг бардавом бўлишига сабаб бўлади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Кимга Аллоҳ неъмат берса-ю, у бу неъматнинг ўзида давомийлигини истаса, “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ”ни кўп айтсин", деганлар (Имом Табароний ривояти).
7. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ – бало-мусибатлардан халос этади.
Ҳазрат Али розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: "Эй Али, сенга қийин аҳволга тушиб қолганда айтиладиган калималарни ўргатайми?" дедилар. "Аллоҳ мени сизга фидо қилсин, ўргатинг, ё Расулуллоҳ", дедим. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Қийин аҳволга тушиб қолсанг, “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм. Ва лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳил ъалиййил ъазийм”, деб айт. Чунки мана шу дуо билан Аллоҳ хоҳлаганича ҳар турли балолардан халос қилади», дедилар.
Молик Ашжаъийнинг ўғли асирга тушиб қолганда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга одам юбориб “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илаа биллаҳ”ни кўп айтишни буюрганлар. Натижада ўғли асирликдан халос бўлган.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари ўз тажрибаларида “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илаа биллаҳ”ни айтиш билан мушкуллари осон, бало-офатлари даф бўлишини кўп синаб кўрганлар.
Олимлардан бири айтадилар: “Кимнинг ғам-ташвиш ва мусибатлари кўпайиб кетса: “Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ” калимасини кўп айтсин”.
Даврон НУРМУҲАММАД