Одамлар, ҳо одамлар!
Боғда битган бодомлар.
Эшитмадим, -деманглар,
Келди ҳавасли дамлар.
Шаҳримиз Ғиждувонда,
Шул Хожаи Жаҳонда,
Беллашурлар қорилар,
Синов – илми Қуръонда.
Мужаввидми, мураттаб,
Ҳар бири бизга мактаб.
Беш туман вакилига
Бугун дастлабки этап.
Тинглаймиз барин бир-бир,
Ким билимдон, ким абжир.
Қироат кимда гўзал,
Кимда хос тажвид, тафсир.
Кураш бўлар басма-бас,
Ўнгимиз бу, - туш эмас.
Майдонга етаклаган,
Ҳаққ Каломига ҳавас.
Сараланар ғолиблар,
Қори, илм толиблар,
Вилоятга йўл олар,
Пешволикка хотиблар.
Оққан дарё, - оқади,
Омад кимга боқади.
Мўминлар кўз олдида,-
Ғолиблар тож тоқади.
Барчасига тасанно!
Мағлубликда йўқ маъно.
Ажрда барча тенгдур,
Асосий ҳакам – Мавло.
Ким бу кун ташаббускор,
Ҳомий, ё яловбардор,
Раҳмат ила сийласин,
Буюк Зот Парвардигор!
Минглаб қориларга кон,
Эди азал бу макон.
Шукрона сўйлар тиллар,
Яна тикланди имкон.
Белни боғла мард ўғлон,
Бўлмаган шундай замон.
Ҳақ Каломин улуғла,-
Курашавер бегумон.
Изидан қайтмас йўлбарс,
Ҳар беллашув бўлсин дарс.
Мутлоқ ғолибликкача,-
Масофа олис эмас.
Довон ошсанг пешма-кеш,
Натижалар бўлади беш.
Омад тилар ғолибга
Тошканду, Самарқанд, Кеш.
Сенга қилишар ҳавас,
Мардларча келгансан бас.
Қуръонни ёд ол буткул,
У табаррук, муқаддас.
Давлатхон ҳожи.
Бухоро.
20. 01. 2018
Ўтган солиҳлардан бири Аллоҳ таолонинг ушбу: “...Маст ҳолингизда, то айтаётган гапингизни биладиган бўлмагунингизча, намозга яқинлашманг...” (Нисо сураси, 43-оят) оятини эшитиб, бундай деди: “Қанчадан-қанча намозхонлар борки, улар хамр ичмаганлар, лекин дунёнинг машғулотлари уларни маст қилиб қўйганидан намозида нима деяётганини билмайди”.
Изоҳ: Демак, инсон нафақат ароқ ёки бошқа маст қилувчи ичимликлардан, балки дунёнинг кўплаб чалғитувчи, ўзига тортувчи ишлари, ташвишлари ва уларни ҳал қилишга бўлган ҳаракатлар натижасида ҳам “маст” бўлиши мумкин экан.
Яъни, инсон шунчалик кўп дунёвий ишларга шўнғиб кетадики, улар унинг фикри-ёдини эгаллаб олади ва оқибатда у Аллоҳга ибодат қилаётганида ҳам дунёни ўйлайверади, намозида нима деяётганини тушунмай қолади.
Шунингдек, дунёга бўлган ҳаддан ташқари муҳаббат ва у билан банд бўлиш инсоннинг руҳий ҳолатига салбий таъсир кўрсатишини, натижада ибодатларнинг қадри ва моҳияти ҳам йўқолиб қолади.
Худди маст инсон каби, бундай киши ҳам ўзининг ҳолатини тўлиқ англаб етмайди ва ибодатнинг ҳақиқий ҳузуридан маҳрум бўлади.
Эслатма: Қуръони каримдаги: “Маст ҳолингизда, то айтаётган гапингизни биладиган бўлмагунингизча, намозга яқинлашманг..” ояти ичкилик хусусида нозил бўлган иккинчи оятдир.
Агар биринчи оятда (Бақара сураси, 219-оят) ичкиликда кўп фойда ва зарарлар бор, аммо унинг зарари фойдасидан кўпроқ, дейилган бўлса, бу ерда мусулмонлар учун энг улуғ мақом бўлган намоз ўқиш пайтида маст ҳолда бўлмасликка буюриш билан Қуръон унинг ҳаром нарса эканлигига ишора қилиб, унга нисбатан мўминларда нафрат уйғотмоқда.
Навбатдаги ичкилик тўғрисида келадиган оятда уни ҳаром, деб эълон қилинади. Шариатнинг барча ҳукмлари ана ўша сўнгги оятга асосланади.