Бир гал шайтон шикоят қилади: “Бу нимаси? Бу не адолатсизлик? Инсонлар қилғиликни қилиб, айбни менга тўнкашади. Менинг гуноҳим нима? Мен гуноҳкор эмасман. Ишонмасангиз, ўзингиз кўриб, хулоса чиқазинг...”
Бир қўчқор қозиққа боғлаб қўйилган эди. Шайтон келиб, қозиқни нари-бери қимирлатиб: “Қилган ишим бор-йўғи шу”, дейди.
Қўчқор у ёқ-бу ёққа силтаниб, қозиқни қўпоради. Хўжайин уйининг эшиги очиқ, даҳлизда қадимий, гўзал тошойна турар эди. Қўчқор ойнада ўз аксини кўриб, бир шох уриб уни чил-чил қилади.
Уй бекаси зинадан шошилинч тушиб, ота-онасидан қолган ойна чил-чил синиб ётганини кўради ва алам ичида хизматкорларига: “Қўчқорни сўйинг! Ҳозироқ!” деб буюради.
Қўчқор хонадон эгасининг арзандаси эди, қўзичоқ эканлигида сотиб олиб, ўз қўли билан боқиб, катта қилган. Хуллас, у кечқурун уйга келиб, севимли қўчқори сўйилганини кўради.
“Қўчқорни ким сўйди? – деб бақиради у. – Қайси аблаҳ бунга журъат этди?”
Хотини унга жавобан дейди: “Қўчқорни мен сўйдирдим. У ота-онамдан қолган ойнани чил-чил синдирди!”
Эр ғазаби қайнаб қичқирди: “Унда мен сен билан ажрашаман!”
Гап-сўз кўпайиб, бир оила бузилиб кетади.
Қиссадан ҳисса: қоққан қозиғингизга эҳтиёт бўлинг...
Жамол КАМОЛ
Таржимаси
Hidoyat jurnali
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: «Кимки Аллоҳнинг ҳузурида унга нима борлигини билишни истаса, ўзида Аллоҳ учун нима борлигига қарасин».
Имом Суютий «Жомеъус соғир»да ривоят қилиб, Дорақутнийга нисбат берганлар.
Шарҳ: Банда ўзини қайси мавқеъга мос кўрса, Аллоҳ таоло ўша мақомга туширади. Банданинг қалбида Аллоҳнинг манзилати, банда қай даража Аллоҳнинг таниши, маърифати, билиши, Уни олий санаши, Уни улуғлаши қадарича бўлади. Шунингдек, банданинг қалбида Аллоҳдан ҳаё қилиши, Ундан қўрқиши, Унинг амрлари ва қайтариқларини қоим қилишдаги ҳурмати, қалбини хотиржам бўлиши, У Зотга жисми билан, руҳи ва қалби билан таслим бўлмоғи, ишларида Унинг муроқабасини ҳис этиши, Унинг зикрини ўзига лозим тутиши, неъматларига эришиш йўлида машаққатларни кўтариши, маишат роҳатини У учун тарк этишида, У ҳақдаги яхши гумони миқдорича бўлади.
Шунингдек, одамларнинг бу ўриндаги даража ва насибалари юқоридагилардан олган насибалари миқдорича бўлиб, бас, уларнинг насибалари улканроқ даража бўлади, унинг акси бўлса акси қадар бўлади.
Имом Муновийнинг «Жомеъус соғийр»га ёзган шарҳи,
«Файзул қодир»дан.