Усмонхон АЛИМОВ – 1950 йили Самарқанд вилоятининг Иштихон туманида туғилган. Бухородаги “Мир Араб” мадрасасида, Имом Бухорий номидаги Тошкент Ислом олий маъҳадида таҳсил олди. Кўп йиллар Самарқанд вилоятидаги “Имом Бухорий” жоме масжидида имом-хатиб бўлиб ишлади. 1989–1990 йиллари Марокашдаги Қаравиййин дорилфунунида ўқиди. 2000–2006 йиллари Ўзбекистон мусулмонлари идорасининг Самарқанд вилоятидаги вакили бўлиб хизмат қилди. 2006 йил 8 августда Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий этиб сайланди. Усмонхон Алимовнинг “Орлотда акс этган тарих”, “Долзарб саволларга ҳақзарб жавоблар”, “Ҳаётбахш маънавий мерос”, “Имом Бухорий – муҳаддислар султони”, “Имом Бухорий баракоти”, “IX–XI асрларда Самарқандда калом илмининг ривожланиши”, “Ёшлар – келажагимиз”, “Ҳазрати Имом (Ҳастимом)”, “Расулуллоҳ (алайҳиссалом)нинг муборак васиятлари” (9 та китоб), “Сўраган эдингиз” туркумидаги рисолалари, “Оилада фарзанд тарбияси” (3 та китоб), “Илмнинг фазилати”, “Истиқлол шарофати”, “Хайр-эҳсон фазилатлари”, “Гўзал одоб – фарзанд камоли” каби асарлари нашрдан чиққан. Нажмуддин Насафийнинг “Ал-Қанд фи зикри уламои Самарқанд” номли машҳур асарини араб тилидан ўзбекчага таржима қилган. Муфтий ҳазрат Қуръони карим маъноларини таржима ва тафсир қилиб, “Тафсири ирфон” номида чоп эттирмоқда.
Тошкент Ислом университетининг фахрий фан доктори Усмонхон Алимов 2012 йили нуфузли халқаро ташкилот – Ислом олами уюшмаси (Робита) Таъсис мажлисининг аъзоси бўлди.
Бир инсонни дунёда (кўп қаватли) уй орзу қилаётганини кўрасан.
Агар унга эга бўлса, энди уни ҳовли-жой орзулаётганини кўрасан.
Ҳовли жойли бўлса, энди уни ҳашаматли қасрни орзулаётганини кўрасан.
Ва шу тарз давом этаверади. Яъни, орзу-ҳаваснинг чеки йўқ.
Лекин жаннат аҳли ...
Жаннатда истиқомат қилувчилар ўзлари бўлиб турган шароит, ҳолатдан бошқасига ўзгаришини истамаслар.
Жаннат аҳли ҳақида Аллоҳнинг ушбу сўзи бор: “Унда мангу қолувчидирлар ва ундан кўчишни истамаслар” (Каҳф сураси, 108-оят).
Аллоҳим бизни жаннат аҳлидан қилгин!
Изоҳ: Жаннатнинг даражалари ўртасида улкан тафовут борлигига қарамай, у ерга кириш насиб бўлган ҳар бир инсон ўзига ато этилган манзилатга рози бўлади ва бошқа ўринга кўчишни, ўзгаришини асло истамайди.