Жаннат ҳиди ҳам насиб этмайди
Барака – жамоатдадир. Яъни ҳамжиҳат бўлиб, бирлашиб, ўзаро аҳиллик билан яшашда барака, файз бўлади. Доноларимиз: “Бир марта жанжал бўлган хонадондан қирқ кунлик барака қочади”, дейдилар. Дарҳақиқат, жанжал бўлган хонадондан барака, файз кетади.
Мана шу жанжални келиб чиқишига энг катта воситалардан бири, инсонларнинг бир-бирларига нисбатан бўлган ишончи, аҳилликни йўқолишининг сабаблари нимада? Бунинг энг катта сабабларидан бири – фирибгарлик иллатининг жамият орасида кўпайиб бораётганидир. Мана шу иллатнинг сабабидан инсонлар бир-бирига ишонмай қўяди. Жамиятда бирдамликнинг бузилишига, ўзаро ҳамжиҳатлик ва ишонч сингари туйғуларнинг камайиб кетишига сабаб бўлади.
Ислом дини мана шундай иллатларга берилган кимсаларни ва уларнинг ишини қаттиқ қоралайди. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Фирибгар ва ёмон хусусиятли кимса жаннатга кира олмайди”, деганлар (Имом Термизий ривояти).
Инсон ҳаёти мобайнида жаннатга киришга, Аллоҳни дийдорини кўришга сабаб бўладиган хайрли амаллар қилишга интилади. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг шафоатидан умидвор бўлади. Аммо фирибгарлик сингари ёмон хулқни ўзида акс эттирган, табиатига айлантириб юборган кимсалар юқорида айтилган энг улуғ бахтлардан мосуво қоладилар.
Мўмин кимса фирибгар бўлмайди. Қалбида имони бўлган кимсалар ўзгаларни алдамайди, турли фитна-фасодларни чиқармайди. Бировни ҳаққини турли хил хурофот, маккорликлар-у, фириблар билан ўзлаштирмайди.
Зотан мўмин киши ўзига раво кўрганни ўзгага ҳам раво кўриши, раво кўрмаганини эса, ўзгага ҳам раво кўрмайдиган бўлади. Мана шундагина комил мусулмон бўлади. Демак, ўзимизга жаннатни, Аллоҳнинг дийдори, Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг шафоатларини хоҳлаймизми демакки, дўстларимиз, фарзандларимиз, ака-ука, ёр-биродарларимиз, барча яқинларимизга ҳам шуни истамоғимиз лозим бўлади.
Бир яқинимизни вафот этиши ёки бирор бир дўстимизни йўқотишимиз ҳақиқий айрилиқ эмас. Бу дунё фоний дунё, Яратгандан ўзга барчанинг тарк этиши муқаррар. Аммо ўзингиз жаннатга кирсангиз-у яқинингизни топа олмасангиз, Ўзи асрасин дўзахда бўладиган бўлса, мана бу ҳақиқий айрилиқдир.
Абдутолиб ИСАҚОВ
Фарғона вилояти Олтиариқ тумани
“Оқ масжид” жоме масжиди имом-хатиби
“Гуруҳбозлик қилманг!”
Сабрсизлик мусулмонлар орасида турли ихтилофлар, уруш-жанжаллар келиб чиқишига сабаб бўлади. Аллоҳ Таоло сабр қилувчилар билан бўлади. Уларни турли ёмонликлардан асрайди. Сабр қилмай, чидамсиз бўлганлар эса, ихтилоф гирдобига дучор бўладилар.
Ояти кариманинг охирида Аллоҳ таоло: “Ва сабр қилинг. Албатта, Аллоҳ сабр қилувчилар биландир”, деб марҳамат қилган.
Шунингдек, Аллоҳ таоло “Рум” сураси 31-32 оятларда мўмин-мусулмонларга қуйидаги хитобни қилади: “...Ва мушриклардан бўлманг. Динларида тафриқага тушган, гуруҳ-гуруҳ бўлиб олиб, ҳар бир жамоа ўз олдидаги нарсадан шод бўлганлардан бўлманг”.
Демак, динда тафриқага тушиш мушрикларнинг иши бўлиб танилган экан. Гуруҳ-гуруҳ бўлиб олиб, ихтилоф чиқариш, талашиб-тортишиш ҳам мушрикларнинг иши экан. Ҳар бир жамоа ўз олдидаги нарсадан шод бўлиб, бошқаларни паст санаши ҳам мушрикларнинг иши экан.
Аллоҳ таоло “Анъом” сураси 109-оятда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга хитоб қилиб: “Динларини тафриқа қилиб, ўзлари гуруҳбозлик қилганлар билан ҳеч бир алоқанг йўқ. Албатта, уларнинг иши Аллоҳнинг Ўзига ҳавола. Сўнгра қилган ишларининг хабарини берур”, деган.
Ушбу ояти каримада Аллоҳ таоло тафриқа ва гуруҳбозликка олиб борадиган низо ҳамда ихтилофларни Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг йўлларидан бошқа, ул ҳидоят йўлига тескари йўл ҳисобламоқда. Аллоҳ таоло бу оятда тафриқа ва гуруҳбозлик Пайғамбаримизнинг умматларига муносиб эмаслигини қаттиқ таъкидламоқда.
Аллоҳ таоло “Оли Имрон” сурасида сиз билан биз мусулмонларга хитоб қилиб: “Ўзларига очиқ баёнотлар келганидан кейин бўлиниб, тафриқага тушганларга ўхшаш бўлманглар! Ана ўшаларга улуғ азоб бордир”, деган.
Тафриқага тушиб бир-биримиз ила тортишиш низолар урчиб, файзу барака кўтарилишига сабаб бўлади.
Янгиқўрғон тумани "Сайид бобо Термизий" жоме масжиди
имом-хатиби Абдували Маҳмудхонов
@SOFTALIMOTLAR
