Африка давлатларидан бири бўлган Гамбияда одамлар Рамазонга камида бир ой ёки бошланишидан бир неча ҳафта олдин тайёргарлик кўради. Аксарият кишилар Рамазондан олдин етарли миқдорда озиқ-овқат сотиб олишга ҳарақат қилади. Бадавлат инсонлар камбағал ва мискинларга ифторлик учун озиқ-овқат тарқатади.
Бундан ташқари, турли ширкатлар рўзадорлар учун кундалик ёки ҳафталик ифторлик дастурхони уюштиради. Баъзи хайрия ташкилотлари ва кўнгилли гуруҳлар ифторлик дастурхони тайёрлашади, ундан йўловчилар ва эҳтиёжманд кишилар ифторлик қилишади. Таом бериш ҳатто мусулмон бўлмаган қўшниларга ҳам тааллуқли. Буларнинг барчаси Ислом дини бошқаларга ғамхўрлик қилишга асосланганлиги билан асосланади.
Ислом Гамбиядаги асосий дин бўлиб, аҳолининг 95% бу динга эътиқод қилади. Шунинг учун Ислом бутун тарихи давомида Гамбия маданияти, жамияти ва сиёсатига таъсир кўрсатган ва ҳатто бир ой давомида ҳам шундай бўлиб қолади. Рамазонда ижтимоий тадбирларда деярли ҳамма, жумладан, мусулмон бўлмаганлар ҳам иштирок этади.
Таровеҳ
Таровиҳ намозлари (Рамазон ойининг ҳар кечаси шом намозидан кейин ўқиладиган ибодатлар) Гамбия мусулмонлари фаол равишда интиқлик билан кутадиган ва қатнашадиган ибодатдир. Баъзи оилалар буни кўпинча оила бошлиғи билан уйда ўтказишни афзал кўрсалар, аксарияти намоз ўқиш учун масжидга боради. Масжид бўлмаган деярли барча кўчаларда ҳам таровеҳ жамоат билан ўқилади.
Қадр кечаси
Муқаддас ойнинг сўнгги ўн кунлиги мусулмонлар жамоати томонидан Аллоҳга янада шиддатли ибодат қилишига гувоҳлик беради. Чунки, “Лайлатул Қадр” (бир кечада ибодат минг ойлик ибодатга тенг бўлган бир кеча) Рамазон ойининг охирги ўн кунлигига тўғри келади, деб ишонилади. Гамбияда Рамазон ойининг 27-кечаси Қадр кечасига тўғри келиши эҳтимоли кўпроқ эканлигига ишонишади. Таҳажжуддан ташқари, кўп одамлар, айниқса мусулмонлар бу кечани тонг отгунча ташкил этилган тиловат, зикр ва бошқа диний тадбирлар билан нишонлайдилар.
Қадр кечаси (Рамазон ойининг 27- кечаси) ифторлик қилганидан кейин болалар, ҳатто катталар ҳам уйма-уй юриб Рамазон нашидасини айтишади, бунинг эвазига ширинлик, пул каби совғалар оладилар.
Ийд ал-Фитр
Рамазон ойида 29 ёки 30 кунлик рўза тутиб, Aллоҳга сидқидилдан ибодат қилишнинг чўққиси Рамазон ҳайитидир. Бу маҳаллий халқда "Коритеҳ" деб номланади ва бу қувонч ва Қудратли Аллоҳга миннатдорчилик лаҳзасидир.
Рамазон ҳайити куни одамлар, асосан, эркаклар ва болалар ҳайит намозига қатнашиш учун янги анъанавий либослар кийиб, ундан сўнг оила аъзолари, дўстлар ва яқинлар бир-бирини зиёрат қилиб, дуолар қилиб, бир-бирларидан кечирим сўрашади. Тушликдан сўнг, кўпинча янги кийим кийган ёшлар қўшнилар, қўшни жамоалар ёки бошқа жойлардаги оила аъзоларига ташриф буюриб, совға сўрашади.
Қишлоқдаги тушлик вақтида оилалар тушликларини “пантаба”га (қишлоқ майдони) олиб борадилар, у ерда қишлоқ аҳолиси одатда бирга еб-ичадилар, ибодат қилиб, Аллоҳдан кечирим сўрашади.
Диний бағрикенглик
Гамбия жуда диний бағрикенг жамият сифатида танилган. Мусулмонлар ва насронийлар, мамлакатда мавжуд бўлган ягона иккита дин, ўзаро алоқада бўлиб, уларга тегишли одамлар каби аралашадилар. Икки жамоа ҳар бир диннинг диний байрамларини нишонлайди. Рамазон ойида мусулмон бўлмаганларнинг аксарияти Рамазон ва мусулмонларни ҳурмат қилган ҳолда кун давомида жамоат жойларида овқатланмасликни афзал кўради.
Байрам куни масиҳий динидагилар мусулмонларни байрамга таклиф қилишади. Баъзи мусулмонлар насроний қўшниларини озиқ-овқат билан таъминлайдилар.
ЎМИ ходими И.Аҳмедов тайёрлади
Ҳаётда баъзи йўқотишлар бўлади — вақт ўтиб, ўрни тўлиб кетади. Аммо шундай йўқотишлар бор-ки, уларнинг ўрнини ҳеч нарса тўлдира олмайди. Ана шундай бебаҳо неъматлардан бири — уламолардир. Бугун улар бизнинг орамизда бор, аммо эртага бўлмаслиги мумкин. Улар битта-битта кетишмоқда. Биз еса, афсуски, кўп ҳолларда бу ҳақиқатнинг англаб етмаяпмиз.
"موت العالم موت العالم"
— яъни “Олимнинг ўлими – оламнинг ўлимидир” деган машҳур ибора бор.
Яна шу мазмунда Имом Байҳақийнинг ривояти келтирилади:
"موت العالم مصيبة لا تُجبر، وثلمة لا تسد، ونجم طُمِس، موت قبيلة أيسر من موت عالم."
"Олимнинг ўлими — тузатиб бўлмайдиган мусибат, тўлдириб бўлмайдиган бўшлиқ, сўниб қолган юлдуздир. Бир қабиланинг йўқ бўлиши, бир олимнинг ўлимидан енгилроқдир."
Чунки олимларнинг ўлими билан фақат бир инсон эмас, бутун бир жамият руҳий, илмий ва ахлоқий жиҳатдан зарарга учрайди, маънан қулаб боради. Айнан шунинг учун олимнинг ўлими “оламнинг ўлими”га тенглаштирилган.
Зеро олимлар — фақат китоб ўқиб, дарс берадиган одамлар эмас. Улар — йўл кўрсатувчи, ҳаққа чақирувчи, ҳақиқатни мудофаа қилувчилардир.
Улар йиллар давомида илм ўрганишди, сабр билан одамларга етказишди, ўз ҳаётларини умматга бағишлашди. Энди эса, битта-битта ўтиб кетишяпти...
Кеча Абдуқаҳҳор домла Шоший (1969-1987 йиллар – Ўрта Осиё ва Қозоғистон мусулмонлари диний бошқармаси Халқаро бўлими мудири, 1969-1982 йиллар – Бухородаги Мир Араб мадрасаси директори, 1982-1987 йиллар – Тошкент Ислом институти ректори) оламдан ўтган эдилар.
Бугун эса яна катта мусибат - юртимизнинг забардас уламоларидан бири устоз Иброҳимжон домла Қодиров вафот этдилар. Домла умрларининг охиригача масжидларда имомлик қилиб, дин хизматида бўлган пешволардан, юзлаб шогирдларни тарбия қилган устозлардан эдилар. Устозимиз Ёрқинжон домла раҳимаҳуллоҳ ҳам айнан шу кишида таҳсил олган эдилар.
Шундай уламолар бирма-бир ўтиб боришмоқда. Биз ўтган уламоларимиз ҳаққига дуо қилиб, ҳозирда ҳаёт бўлиб турганларини қадрларига етишимиз керак.
Уларнинг сўзларига қулоқ тутиб эҳтиром кўрсатиш, алоқани мустаҳкамлаб, имкон борича кўпроқ фойдаланиб қолишимиз ва фарзандларимизни уларга яқинлаштиришимиз керак.
Лекин биз уламоларимизни тириклик чоғида қадрлаш ўрнига, четга чиқиб олиб, дин, миллат душманлари "тегирмонига сув қуйиб" уламоларни обрўсизлантираётганлар ва бу орқали юртимиз пешволари билан оммани боғлаб турган ипни узиб, мусулмонлар бирлигини парчалаётганлар сўзига учиб қоляпмиз. Уларга ишониб, уламоларимизнинг сўзларига қулоқ тутмай ғийбат, туҳмат қилиб, ранжитамиз. Вафот этганларидан кейин эса тобутларини талашиб, йиғлаб-сихтаб, пушаймон бўлиб қолаверамиз.
Ёрқинжон домла раҳимаҳуллоҳ бир суҳбатларида айтган эдилар:
“Кўрсангиз кўзингиз қувнайдиган, жаннатнинг ҳиди келиб турадиган забардас олимлар, аҳли илмлар бор. Тириклигида биров иккита нон олиб хабар олмайди. Олимларни қадрламайди.... Вафотидан кейин эса азиз бўлади. Тириклигида текинга қилган суҳбатига бир километр юриб бормаган одамлар, ўлганидан кейин юзлаб километр масофалардан йўл босиб келади. Кўтар-кўтар қилади. Қадрламабмиз, кўришмабмиз, шу ерда шундай олим киши бор экан билмабмиз, деб юраверади”.
Хуллас, уламоларни ғанимат билайлик. Улар халқимизга катта неъмат, неъматни қадрламасак ундан ажралиш билан синаламиз. Кейинги пушаймон эса асло фойда бермайди.
Муҳаммад Зариф Муҳаммад Олим