Италияда ислом. Ана шу иборанинг ўзиёқ эшитган кишини ҳушёрликка чорлайди. Ахир, тасаввур қилинг: бу давлат пойтахтида Рим-Католик Черковининг маркази Ватикан – шаҳар-давлат бор.
Бироқ, келинг, асрлар қаъридаги тарихга назар ташлаймиз. Аён бўлишича, минг йиллардан ҳам олдинроқ ғарбий европадаги бошқа давлатларга қараганда ислом Италияда кенг ёйилган экан. Ўрта асрлардаги араб истилоси даврида Жанубий Италияда ислом дини кенг тарқалган эди. Борий амирлиги жанубий ярим оролда 847 йилдан 871 йилгача мавжуд бўлган. Бундан ташқари, 700 йилдан 1091 йилгача, 400 йил давомида Пантеллерия, Сицилия, Мальта ва бошқа ороллар мусулмонлар назорати остида бўлган ва бу маконлар, гарчанд, кейинчалик аососий аҳолиси насронийлар бўлган бир неча мусулмон князликларига бўлиниб кетган бўлса-да, шартли равишда Сицилия амирлиги деб аталган. Жанубий Италияни норманлар босиб олганидан сўнг мусулмонларнинг бу ердаги давлати барҳам топган. Шундай бўлса ҳам мусулмонларнинг кўплаб жамоалари Сицилияда ХIV асргача сақланиб қолган.
Айнан ўша даврда Сицилия оролида мусулмон Испанияси билан бирга ушбу минтақада ҳозиргача маданияти ва санъатининг изи қолган ислом тараққиёти ташкил топган.
Гўёки тарих саҳифаларига сингиб кетгандек тилсиз гувоҳлар – Палермодаги ажойиб меъморий ёдгорликлар ва оролдаги бошқа шаҳар ва қишлоқлар, уларнинг номлари, манзарали ва амалий санъат асарларининг ёрқин намуналари, Сицилия музейидаги ноёб экспозициялар, араб тилидаги китоблар ва қўлёзмалар, оролдаги энг муҳташам кутубхонада сақланаётган Қуръони каримнинг қадимий нусхасидир.
IX асрнинг биринчи ярмида мусулмонлар Корсика ва Сардиниянинг бир қисмини босиб олди. Унинг ортидан Мальтани ҳам ишғол қилди. Шундан кейин Ўрта ер денгизи мусулмон давлатининг ичкарисидаги денгиз бўлиб қолди.
Ислом тамаддуни бир неча юз йил давомида Италияда барқ уриб, ҳозирги кунимизгача сақланиб қолган бебаҳо меъморий обидалар барпо этди. XIV юзйиллик сўнггига қадар араб тили сицилияликларнинг муомаладаги тилларидан бири бўлган. Ҳозирги вақтда сицилияликлар тилида арабчадан ўша вақтларда ўзлашган кўп сўзлар мавжуд. Минтақада араблар ва турклар билан боғлиқ қатор ҳайкаллар ҳам сақланиб қолган. Кейинчалик, Уйғониш даврида ислом ўрта асрлар Италиясининг маданий анъаналарида ўз аксини топди. Норманлар истилосидан сўнг Сицилияда мусулмонлар давлатчилиги барҳам топди. Аммо ХIV аср бошларига қадар бу ерда кўплаб мусулмон жамоалари сақланиб қолган. Ислом маданияти ва меъморчилиги таъсири Италияда ҳозирги кунларда ҳам сезилиб туради. Бугунги кунда ислом дини Италияда Ғарбий Европанинг бошқа давлатларига ўхшаб икки кўринишда тарқалмоқда. Бир тарафдан, улар турли вақтларда ислом динига кирган италянлар. Уларнинг сони 10-15 минг атрофида деб айтилса-да, баъзида 30-50 минг киши дейишади. Аммо Италиядаги мусулмонларнинг аксари эса Осиё ва Африканинг ўттиз мамлакатидан келган 560 минг муҳожирдир. Уларнинг ҳаммаси Италия фуқаролигини олган ёки яшашга ва ишлашга рухсатномаси бор шахслардир. Баъзи манбаларга кўра, муҳожир-мусулмонларнинг сони бир миллиондан баланд бўлиши ҳам мумкин. Италияга мусулмон муҳожирларнинг оммавий равишда оқиб келиши ўтган асрнинг 80-йилларига тўғри келади. Лекин ундан олдин ҳам мамлакатда мусулмонларнинг жамоаси мавжуд эди. Уларнинг кўпчилиги Африка давлатлари, бир замонлар Италиянинг мустамлакаси бўлган – Сомали ва Ливия давлатлари фуқароларидир. Кўпайиш босқичидаги италиялик мусулмонларнинг иккинчи авлоди, биринчи муҳожирлар тўлқинининг фарзандларидир. Италиялик мусулмонлар босқичма-босқич италия жамиятига сингишди ва бу жамият муҳожирларни этник ва диний эътиқодидан ажратиб ололмади.
Италияда исломнинг ўрни ҳақида гапирадиган бўлсак, худди қўшниси Франция каби католикликдан кейин иккинчи ўринда туради. Кейинги ўн беш йил ичида муҳожирлар оқимининг кўпайиши сабабли италиялик мусулмонлар ташкилотлари тобора ортиб бормоқда. Дастлаб жамоалар пайдо бўлди, ибодатхоналар очилди, кейин эса турли-туман ислом маданият марказлари ташкил топа бошлади. Миланда чоп этиладиган «Ил журнал» нашри ёзишича, 2002 йил Италияда 350 масжид ва ибодатхоналар бўлган ва уларнинг учдан бир қисмининг минора ва гумбазлари бор бўлиб, ана ўшаларнигина масжид деб аташ мумкин бўлган.
Этник ва диний жамоаларнинг фарқли жиҳатларига қарамасдан Италияда келиб чиқиши турли миллатлардан бўлган, шунингдек, ислом динига кирган маҳаллий мусулмонларни ҳам ўзига жалб этадиган ислом марказлари бор. Бундай марказлар мамлакатда 30га яқин. Уларнинг энг машҳурлари Милан ва Римда, мамлакат жанубида эса Неапол ва қисман Палермода.
Миландаги Ислом маркази масжидларга ўхшаб барпо этилган – Ислом маданияти институтидир. Уларнинг биринчисини 1977 йилда италиялик сунний мусулмонлар барпо этган. Бу марказ исломий мавзуларда турли тадбирлар ўтказади, италян ва араб тилларида хабарнома чиқаради, адабиётлар тарқатади, турли ўқув курслари ташкил қилади ва шаръан ҳалол бўлган гўшт етиштиради. Миланлик дастлабки мусулмон италияда машҳур саналган сулолалардан бирининг вакили Абдул Воҳид Паллавич ҳисобланади. Ислом маданияти институти ва унинг масжидлари беш вақт намоз вақтида игна тушадиган жой топилмай қоладиган, ҳатто одамлар кўчаларгача чиқиб кетадиган, кўплаб мусулмонлар билан боғлиқ. Шунингдек, институт имон келтирганлар ўртасида тарғибот ишларини ҳам олиб боради. Мусулмонларнинг яна бир муҳим маркази – Рим. Ғарбий Европадаги энг катта саналувчи ҳашаматли масжид 1995 йил Римда барпо этилган.
Масжиднинг фаолияти Италия ислом маданияти институти ҳамда Римда аккредитация қилинган мусулмон давлатлари элчхоналари билан боғлиқ. Ушбу мамлакатларнинг дипломатик корпуслари вакиллари институт кенгаши раҳбарлари ҳисобланади. Италияда мусулмонларни умуммиллат даражасида бирлаштиришга кўп бора ҳаракат қилинган. Чунки Италияда ҳам бошқа давлатлардагига ўхшаб мусулмонларнинг манфаатини ҳимоя қиладиган, зарурат туғилганда давлат ҳокимияти билан мунозара қилишга қодир бўлган марказлашган бирлашмага эҳтиёж бор. Италиялик мусулмонларнинг Қуръони каримни мактабда ўргатиш ёки муқобил тарзда барпо этилган мусулмон мактаблари ҳуқуқини давлат мактаблари билан тенглаштириш, янги масжидлар қуриш учун рухсат олиш тартибини соддалаштириш, ислом шариати асосида ўқилган никоҳни расмий тарзда қайд этиш ва бошқа масалаларга доир ечимини топиши зарур бўлган муаммолари ҳам бор. Руйхатдан ўтган ибодатхоналар ва масжидлар қошида ҳалол гўшт дўконлари мавжуд. Мусулмонлар учун алоҳида қабристонга ҳам жой ажратилган.
Италия мактабларида “дин соати” дарси кўзда тутилган. Аммо қайси динни ўрганиш ёки даҳрийлик йўлини тутиб мазкур дарсга қатнашмаслик ўқувчи ва ота-онанинг ихтиёрига қараб бўлади. Бироқ ҳозирча баъзи жойда бунга кадр етишмаслиги, баъзи жойда хона етишмаслиги, гоҳида исломобофия тизими ишга тушаётгани сабабли мусулмон болалар ислом дини дарсларига етарлича қатнаша олмаяпти. Шунинг учун италиялик мусулмонларнинг учдан бир қисми фарзандларига исломнинг асосларини пухта ўргата олмаётганини асосий муаммолардан бир деб ҳисоблайди. Шунингдек, шифохоналардаги мусулмон беморларга руҳий-маънавий ёрдам кўрсатиш масаласи ҳам шундай муаммолар сирасига киради. Улар бу каби муаммолар вақтнинг оқими билан барҳам топиб бораверади, деб ишонадилар.
Дамин ЖУМАҚУЛ таржима қилди.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
1. Али ибн Ҳасан ибн Абу Исо Ҳилолий (ёшлари имом Муслимдан катта)
2. Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб Фарро (шайхларидан). Аммо Фарродан «Саҳиҳ»ларида ҳадис ривоят қилмаганлар.
3. Ҳусайн ибн Муҳаммад Қаббоний
4. Абу Бакр Муҳаммад ибн Назр ибн Салама Жорудий
5. Али ибн Ҳусайн ибн Жунайд Розий
6. Солиҳ ибн Муҳаммад Жазара
7. Абу Исо Термизий («Жомеъи Термизий»да)
8. Аҳмад ибн Муборак Мустамлий
9. Қози Абдуллоҳ ибн Яҳё Сарахсий
10. Абу Саъид Ҳотим ибн Аҳмад ибн Маҳмуд Киндий Бухорий
11. Иброҳим ибн Исҳоқ Сайрафий
12. Сабоқдош дўстлари Иброҳим ибн Абу Толиб
13. Иброҳим ибн Муҳаммад ибн Ҳамза
14. Фақиҳ Иброҳим ибн Муҳаммад ибн Суфён («Саҳиҳи Муслим»нинг ровийларидан)
15. Абу Амр Аҳмад ибн Наср Хаффоф
16. Закариё ибн Довуд Хаффоф
17. Абдуллоҳ ибн Аҳмад ибн Абдусалом Хаффоф
18. Ҳофиз Абу Али Абдуллоҳ ибн Маҳаммад ибн Али Балхий
19. Абдурраҳмон ибн Абу Ҳотим
20. Али ибн Исмоил Саффор
21. Абу Ҳомид Аҳмад ибн Ҳамдун Аъмаший
22. Абу Ҳомид Аҳмад ибн Муҳаммад ибн Шарқий
23. Абу Ҳомид Аҳмад ибн Али ибн Ҳаснавайҳ Муқрий (заиф ровийлардан)
24. Ҳофиз Аҳмад ибн Салама
25. Саъид ибн Амр Барзаъий
26. Абу Муҳаммад Абдуллоҳ ибн Муҳаммад ибн Шарқий
27. Фазл ибн Муҳаммад Балхий
28. Абу Бакр ибн Хузайма
29. Абул Аббос Саррож
30. Муҳаммад ибн Абд ибн Ҳумайд
31. Муҳаммад ибн Махлад Аттор
32. Маккий ибн Абдон
33. Яҳё ибн Муҳаммад ибн Соъид
34. Ҳофиз Абу Авона
35. Ҳофиз Наср ибн Аҳмад ибн Наср.
Абу Амр Мустамлий айтганлар: «Бизга Исҳоқ Кавсаж 251 йилда ҳадис ёздирдилар. Муслим танлаб ёзардилар, мен эса айтганларини ёзардим ва давом этаверишларини сўрардим. Шунда Исҳоқ Кавсаж Муслимга: «Сиз мусулмонлар орасида экансиз, яхшилик доим биз билан бирга», – дедилар».
Термизий «Жомеъ»ларида имом Муслимдан биттагина ҳадис ривоят қилганлар («Рамазон бошланишини билиш учун шаъбонда ойни кузатинглар»).[1]
Абул Қосим ибн Асокирга Абу Наср Юнортий шундай деганлар: «Менга Солиҳ ибн Абу Солиҳ дарахт пўстлоғига ёзилган бир варақни бердилар. Унда имом Муслим дастхатлари билан Валид ибн Муслимдан эшитиб ёзиб олган ҳадислар битилган экан».
Бу санади узилган, ишончиз маълумот.
Аҳмад ибн Салама айтганлар: «Абу Зуръа ва Абу Ҳотимнинг саҳиҳ ҳадисларни билишда имом Муслимни замоналарининг шайхларидан устун қўйишларини кўрдим. Ҳусайн ибн Мансурдан эшитишимча, у киши Исҳоқ ибн Роҳавайҳнинг имом Муслим тўғриларида гапира туриб, форсча бир сўз айтганларини эшитганлар. Унинг маъноси – шу қадар улуғ инсон бўлар экан-да?!».
Аҳмад ибн Салама айтганлар: «Муслим бир илм мажлисига таклиф этилдилар. Унда бу киши билмайдиган бир ҳадис зикр қилинди. Уйларига бориб, чироқни ёқдилар-да, оила аҳлига: «Ҳузуримга ҳеч ким кирмасин», – дедилар. Бир пайт: «Бизга бир сават хурмо ҳадя қилинди», – дейишди. «Олиб киринглар», – дедилар. Хурмони киритишди. Тонг отгунча ундан битта-биттадан олиб, ўша ҳадисни қидиришга тушдилар. Хурмо ҳам тугади, ҳадис ҳам топилди».
Бу воқеани Абу Абдуллоҳ Ҳоким ҳам ривоят қилиб: «Ишончли дўстларимиздан бирининг айтишича, ўшандан кейин имом Муслим вафот этибдилар», – деганлар.
«Машҳур даҳолар сийрати» китобидан
[1] 687-ҳадис.