Ўн тўрт йилдирки, марокколик насроний Мишел Аюб мусулмонларни саҳарликка уйғотади. У ўз хоҳиши билан Рамазоннинг ҳар тунида барабан чалиб одамларни уйғотишга чиқади.
Унинг айтишига қараганда, илгари бундай кўнгилли барабанчилар кўп бўлган. Аммо вақт ўтиши билан бу анъана ўтмишда қолиб кетди. Ҳозирги вақтда Акка шаҳрида ёлғиз унинг ўзи бу иш билан шуғулланади.
Аюб тунги соат бирда кўчага чиқади ва тонгги тўртга қадар барабан чалиб айланиб юради. Ундан мамнун бўлган шаҳар аҳолиси уни саҳарликка таклиф этади ва унинг ҳаққига дуолар қилади.
Диндан узоқлашар эканмиз, асл мақсаддан, рисолатдан ва инсоний қадриятлардан йироқлашган бўламиз. Натижада жамиятда ёмонлик, зулм ҳукм суради, ёвузликка, маст қилувчи ичкиликларга қизиқиш ортади, оилага, соғлом турмуш тарзига рағбат йўқолади, ота-она билан фарзанд ўртасидаги муносабатларга ҳам футур етади, иқтисодий ҳаёт эса рибо ва қимор билан тўлиб-тошади. Оқибатда гуноҳлар кескин кўпайиб кетади.
Шу боис инсон доимо динга эҳтиёж сезади ва ундан ҳеч қачон беҳожат бўлмайди!
«Ҳанафий мазҳабига теран нигоҳ» китобидан