«Ўзбекистон – муқаддас Ватан, ота-боболаримиз ётган ер, ўзимиз ётадиган ер. Фарзандларимизни шу заминга садоқат руҳида тарбиялаш, уларнинг қалбларида шу муборак заминнинг ҳар қаричига меҳру муҳаббат уйғотиш бугунги куннинг энг устивор фазилатларидан бирига айланаётгани ҳаммамизни қувонтиради».
Ислом Каримов
Ўзбекистон мустақиллигининг 25 йили мобайнида барча соҳалар қатори диний соҳада ҳам улкан муваффақиятларга эришилди. Бу даврда Ўзбекистон мусулмонлари идораси тизимида эришилган энг катта ютуқларимизнинг асосийларини эсласак, қуйидагиларни айтиш мумкин:
Ўзбекистон мусулмонлари идораси тизимида эришилган энг катта йўналишдаги ютуқлардан бири - бу диний соҳадаги матбуот, даврий нашр ва миллий доменда юртимиз мусулмонлари учун фаолият олиб бораётган электрон интернет сайтларидир.
Ҳақ субҳонаҳу ва таоло Каломи шарифида марҳамат қилиб, Ўзи бандалари учун берган неъматлари ҳақида одамларга етказиш ва бу неъматлар шукронасини билдириш кераклиги ҳақида шундай баён қилади:
Раббингизнинг (Сизга ато этган барча) неъмати ҳақида эса (одамларга)
сўзланг! (Зуҳо сураси, 11 – оят).
Нўъмон ибн Башир (розияллоҳу анҳу) ривоят қилади. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) дедилар: “Ким озга шукр қилмаса, кўпга шукр қила олмайди. Ким инсонларга шукр қилмаса, Аллоҳга шукр қила олмайди. Неъматларни гапириш шукрдир.”
Яратган Зот Ўзи биз бандаларига неъматлари ҳақида сўзлашимизни буюргани ва Пайғамбаримиз с.а.в. “неъматлар ҳақида гапириш шукрдир”,- деб марҳамат қилганлари айнан матбуот ва нашриёт соҳасида фидойилик билан меҳнат қилаётган қаламкаш ижод аҳлига ҳам тааллуқлидир. Зеро барчага, хусусан юртимиз мусулмонларига мустақилликдек буюк неъмат шарофати билан эришилаётган ютуқлар ҳақида ёзиш, гапириш ва улар ҳақида етказиш ижод аҳлининг тўғридан-тўғри бажарадиган шарафли вазифасидир.
Дарҳақиқат, мустақиллик шарофати билан диний ижод аҳлига эркинлик берилиб, тинчлик ва эзгулик дини бўлган муқаддас Ислом динининг ва мамлакатимиз мусулмонлари ҳаётининг барча жабҳалари ҳақида ижод қилишга илҳом берди.
Жалолиддин Нуриддинов
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу ривоят қиладилар: Расулуллоҳ ﷺ айтдилар:
"Албатта, Мусо (алайҳиссалом) ниҳоятда кучли ҳаё эгаси бўлиб, баданини доимо ёпиб юрадиган киши эди. У ҳаё қилгани учун ўз танасидан бирор жойини очиб юрмас эди. Бану Исроил орасида баъзи кимсалар уни камситиб: ‘У доимо ўз танасини яширади, бу – унинг бадани нуқсонли бўлгани учун шундай қилар. Балки у абрас (пес), ёки мояксиз (одар), ёки яна бирор балога учраганидандиръ, дейишди.
Аллоҳ таоло эса уларнинг бу гап-сўзларидан Мусони поклашни ирода қилди.
Бир куни Мусо алайҳиссалом чўмилгани борди. Кийимларини тош устига қўйиб, чўмилишга киришди. Сувдан чиқиб, кийимларини олиш учун тош олдига қайтганида, тош унинг кийимларини олиб қочди.
Мусо алайҳиссалом ҳассасини олди-да, тош ортидан қувди ва: "Эй тош, кийимимни қайтар! Эй тош, кийимимни қайтар!", дер эди.
У шу ҳолатда Бану Исроилнинг бир гуруҳига дуч келди. Улар Мусони кийимсиз ҳолда кўришди – Аллоҳ яратганлар ичида энг чиройли, энг соғлом бадан эгаси эканига гувоҳ бўлишди.
Аллоҳ таоло Мусони уларнинг гап-сўзларидан поклаб қўйди.
Тош тўхташи билан Мусо алайҳиссалом кийимларини олиб кийди-да, асоси билан тошни ура бошлади.
Пайғамбаримиз ﷺ айтдилар: "Аллоҳга қасамки, Мусо урган тошда уч, тўрт ёки бешта из қолди (яъни, урилган зарбалар изи қолди)."
Бу борада Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло бундай деди: "Эй мўминлар! Мусога озор берганлар каби бўлманглар. Бас, Аллоҳ уни айбларидан поклади. Ва у Аллоҳнинг ҳузурида обрўли зот эди" (Аҳзоб сураси, 69-оят).