Руҳ танани тарк этгач, Барзах ҳаёти бошланади. Бу ҳаёт то қиёматгача давом этади. Барзах ҳаёти қабрда бўлиб, у ё жаннат боғларидан бир боғча ёки дўзах ўраларидан бир ўрадир. Унда одамлар уч ҳолатдан бирида бўлади:
Биринчиси: тақводор мўминнинг ҳолати. Унинг олдига иккита фаришта (Мункар ва Накир) келиб, уни ўтказади ва савол бера бошлайдилар: Раббинг ким, дининг нима ва мана бу сизларга юборилган киши ким? Мўмин жавоб беради: Раббим Аллоҳ, диним Ислом, у киши пайғамбаримиз Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи васалламдир.
Шундан сўнг унга дўзах томонга бир эшик очилади ва: агар кофир бўлганингда мана бу жой сенинг дўзахдаги ўрнинг бўлар эди, дейилади. Сўнгра у эшик ёпилади ва абадул абад очилмайди. Сўнгра унга жаннат томондан бир эшик очилади, ундан жаннатнинг хиди келиб туради. E жаннатдаги ўрнини кўриши билан: Эй Раббим, қиёмат қоимни тезлат, қиёмат қоимни тезлат! -дейди. Шу тарзда то қиёматгача неъмат ичида қолади ва охир-оқибат жаннатга дохил бўлади.
Иккинчиси: кофир ёки мунофиқнинг ҳолати. Қабрида ўтказилади ва: Раббинг ким, дининг нима, муна бу сизларга юборилган киши ким? -деб сўралади. У эса: аа, ааа, билмайман, дейди. Шунда унга: билмайсан ҳам, ўқимагансан ҳам, дейилади ва: бошига гурзи билан бир урилади, оғриғидан қаттиқ қичқиради, унинг қичқириғини сақалайн (инсонлар ва жинлар)дан бошқа ҳамма мавжудот эшитади.
Шундан кейин унга жаннатдан бир эшик очилади ва: агар мўмин бўлганингда мана бу ер сен учун эди, дейилади. Сўнгра у эшик абадул абад очилмайдиган қилиб беркитилади. Ундан кейин дўзахдан бир эшик очилади ва ундан дўзахнинг сассиқ хиди ва қайноқ нафаси келиб туради. У эса: эй Раббим, қиёматни қоим қилма, қиёматни қоим қилма, деб ёлворади.
Учинчиси: осий ва кабира гуноҳлар қилган мўминнинг ҳолати. Уларнинг ҳолатлари турлича бўлади. Қайсиларидир оғир гуноҳларга ботган ва қайсиларидир унчалик оғир гуноҳлар қилмаган. Шунга қараб улар Аллоҳнинг машиати (хоҳишида) бўладилар. Хоҳласа азоблайди, хоҳласа мағфират қилади. Баъзилари қабрда гуноҳларига яраша маълум вақт азоблангач, сўнгра то қиёматгача қабрда роҳатда бўладилар. Баъзилари эса қабр азобидан ташқари қиёматдан кейин ҳам дўзахда азобланадилар. Гуноҳларига яраша азобланиб бўлгач, сўнгра жаннатга киритиладилар.
Аллоҳим сендан жаннатингни сўраймиз, дўзахингдан паноҳ тиламиз.
https://t.me/tuhur
Устоз – жамиятни олға бошловчи ва унинг эртанги кунини таъминловчи, таъбир жоиз бўлса, бир йўлчи юлдузлардир. Устозсиз ҳеч бир жамият камолга етмаган. Шунинг учун ҳам халқимизда “Устоз отангдек улуғ” деган чиройли иборалар бор. Шундай экан, устознинг ҳам ота-онадек ҳақлари бор.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам мураббийларга олимларни ҳурматлаш, муаллим ва устозларни улуғлаш борасида кўпгина қимматли кўрсатмалар берганлар.
Имом Аҳмад, Имом Табароний ва Ҳоким Убода ибн Сомитдан розийаллоҳу анҳу ривоят қилади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Кексаларимизни улуғламаган, кичикларимизга меҳрибон бўлмаган ва олимларимизни (ҳақини) билмаган менинг умматимдан эмас”, дедилар.
1-октябрь – ўқитувчи ва мураббийлар куни муносабати билан қорақалпоғистонлик диний соҳа ходимларимиз Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти тизимидаги масжидларда кўп йиллар давомида хизмат қилган, бугунги кунда нафақада бўлган нуроний имом домлалар ҳолидан хабар олиб, байрам билан қутлади.
Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти
Матбуот хизмати