Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Ҳа, айнан 21 кун... Ишонмайсизми? Келинг, синаб кўрамиз. Бунинг учун ўзингизга энг осон ва қулай бўлган бирор ибодат турини танланг. Масалан, зикр қилиш, нафл намоз ўқиш, Қуръон тиловат қилиш ёки эҳсон-садақа қилиш.
Қандай ибодат турини танлашингиз муҳим эмас. Энг муҳими – ўзингиз танлаган солиҳ амални 21 кун давомида қолдирмай бажаришингиздир. Ҳар куни мунтазам равишда бажаришни унутманг! Агар унутиб қўйишингиз хавфи бўлса, телефонингизга эслатма ўрнатиб олинг. Бордию, уйингизга бирор вараққа ёзиб, ҳар кунлик бажарганингизни белгилаб борсангиз жуда яхши бўлади.
Агар сиз 21 кун давомида ўзингиз танлаган ибодатни қолдирмай бажаришга муваффақ бўлган бўлсангиз сизни табриклаймиз. Сиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг: “Аллоҳ таолога амалларнинг энг севимлиси оз бўлса-да, бардавом бўлаганидир”, деган ҳадисларига амал қилдингиз. Аллоҳ таоло яхши кўрган амални бажариб, Аллоҳга маҳбуб бандалардан бўлдингиз.
Нега айнан 21 кун? Илмий тадқиқотларга кўра, инсоннинг айнан 21 кун давомида бажарган амали одатга айланар экан. Икки дунёда ҳам бандага фойда ва яхшиликлар олиб келадиган амалларнинг одатга айланиши қандай ҳам яхши. Энг муҳими бу одатлар – Роббул аъламийннинг муҳаббатига сабаб бўлса...
Аллоҳ таоло ҳадиси қудсийда бундай марҳамат қилади: “Бандам нафл амаллар билан ҳам Менга яқинлашишда давом этса, Мен уни яхши кўриб қоламан. Уни яхши кўргач эса, эшитадиган қулоғи, кўрадиган кўзи, тутадиган қўли ва юрадиган оёғи бўламан. Мендан бирор нарса сўраса, тилагини бераман, Мендан паноҳ сўраса, уни паноҳимга оламан. Ҳеч бир ишда мўмин бандамнинг жонини олишдагидек тараддуд қилган эмасман. У ўлимни ёқтирмайди. Мен эса унга ёмонлик қилишни истамайман” (Имом Бухорий ривояти).
Аллоҳ таоло Ўзининг муҳаббатига олиб борадиган солиҳ амалларда бардавом қилсин!
Даврон НУРМУҲАММАД
Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига кирсам, у зот беморликдан қийналаётган эканлар.
“Ё Аллоҳнинг Расули, сиз беморликдан қаттиқ қийналмоқдасиз-ку?!” дедим.
“Шундай. Мен беморликдан сизлардан икки кишининг қийналганича қийналаман”, дедилар.
“Сизга икки ҳисса ажр бўлиши учун шундайдир-да?” дедим.
“Шундай. Худди шундай. Қай бир мусулмонга бирор мусибат етса, бирор тикан кирса ҳам, албатта, Аллоҳ унинг сабабидан ўша банданинг ёмонликларини худди дарахт ўз баргларини тўкканидек тўкади”, дедилар у зот” (Муттафақун алайҳ).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам беморликни бошқаларга нисбатан икки ҳисса оғир кечирган эканлар. Шундай ҳолатда ҳам сабр қилишни, Аллоҳ таолонинг раҳматидан умидвор бўлиш кераклигини бизларга таълим бериб, бемор ҳолатда ҳам биз умматлар учун муборак ҳадисларини ривоят қилганлар.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам нафақат бемор вақтларида, балки ҳаётларининг ҳар бир даврини сабр билан ўтказардилар.
Нима учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бунчалик азиятларга сабр қилардилар, душманларнинг адабини бериб қўйсалар бўларди-ку? (Буни икки кишидан бири ўқийди).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бу азиятларга жавоб бермасликлари ва сабр қилишлари у зотнинг заиф бўлганлари ёки улардан қўрққанлари ёки улар билан тортишишдан ҳайиққанлари учун эмас, балки уларга раҳм қилганлари, кечиримлари уларга таъсир қилиб, Ҳақ йўлдан юришларини умид қилганлари сабабидан эди.
Агар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг энг хос сифатлари қайси деб сўрасангиз, албатта, бу раҳмат сифатидир. Аллоҳ таоло Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламни айнан мана шу сифат ила мақтаган: “Биз сени фақат оламларга раҳмат қилиб юбордик” (Анбиё сураси, 107-оят),
“Аллоҳнинг раҳмати ила уларга мулойим бўлдинг. Агар қўпол, қалби қаттиқ бўлганингда, атрофингдан тарқаб кетар эдилар” (Оли Имрон сураси, 159-оят).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Мен лаънатловчи бўлиб эмас, раҳмат бўлиб юборилдим”, деганлар.
Даврон НУРМУҲАММАД