01 Октябр, 2024, 28 Рабиъул аввал, 1446
01 Октябр, 2024, 28 Рабиъул аввал, 1446
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Доктор Муҳаммад Ротиб Нобулусий ёзади:
“Агар инсонларнинг энг бахтлиси бўлишни истасангиз, одамларни хурсанд қилинг, уларнинг қалбига шодлик улашинг. Шунда сиз ҳам бахтли бўласиз. Зеро, Роббимизнинг гўзал исмларидан бири “Аш-Шакур” яъни кўп шукр қилувчи бўлиб, У Зот қилинган битта яхшиликка ўнтадан етти юз баробаргача, ҳаттоки ундан кўпроқ ҳам савоб беради.
Инсонларга, ҳайвонот ва наботот оламига қанчалик кўп яхшилик қилсангиз, шунча ўзингизни бахтли ҳис қиласиз. Айниқса, бир қийналган оилага яхшилик қилсангиз, оила аъзоларининг, айниқса ёш болакайларнинг табассуми сизни қанчалик хурсанд қилади.
Бир кам таъминланган оилани биламан. Оила бошлиғи – ота оғир бетоб эди. Юрагини операция қилиш учун катта маблағ талаб қиларди. Ҳар гал уни кўргани уйига борар эканман, оила аъзоларининг ғам-қайғуга ботгани, жажжи болажонларнинг маюс кўзларига гувоҳ бўлардим.
Бир бадавлат одам муолажа пулини тўлаб берди. Муолажа яхши ўтди, оила бошлиғи соғайиб кетди. Зиёрат қилгани борсам, уйдаги ҳолат буткул бошқача, айниқса, болажонлар ниҳоятда хурсанд ва қувноқ эди. Буни кўриб кўзларим қувнаб кетди.
Одамларнинг оғирини енгил қилувчи, уларга далда бўлиб, уларнинг қалбига хурсандчилик киритадиганларнинг Аллоҳ таолонинг ҳузурида мартабаси баланддир.
Агар энг бахтли инсон бўлишни истасангиз, одамларнинг қалбига хурсандчилик киритинг. Шунда Аллоҳ таоло ҳам сизни хурсанд этади. Зеро, Роббимиз – Аш-Шакурдир.
Унутмангки, бахт – мол-дунёнинг кўплигида эмас. Бахт – Аллоҳ билан бўлган алоқангиздир.
Дўстларимдан бири ўзига гувоҳ бўлган ушбу воқеани сўзлаб берган эди. Хизмат сафари билан хориждан ярим кечаси соат 12 ларда уйга қайтар эканман, йўл чеккасида боласини кўтариб йиғлаб ўтирган аёлга кўзим тушди. Уларга яқин бориб, нима бўлгани ҳақида суриштирдим. Аёл фарзанди беморлиги, иситмаси 42га кўтарилганини, турмуш ўртоғи вафот этгани ва яқин таниши йўқ мусофир экани ҳақида айтди. Имкон қадар ёрдам бердим. Бир касалхонадан бошқа шифохонага олиб бордим, бир қанча дорихоналарга югурдим. Ниҳоят болакайнинг иссиғи тушди. Соат эрталабги 5 бўлганди. Бир қийналган одамга ёрдам берганимдан ўзимни ниҳоятда бахтли ҳис қилдим. Гўёки жаннатда юргандек бўлдим.
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг масжидларида эътикофда ўтирардилар. Кўзлари бир тушкунликка тушган кишига тушди. Унинг олдига бориб: “Нега маҳзун кўринасиз?” деб сўрадилар.
У: “Қарзларим кўпайиб кетди, қайтаришга маблағим йўқ, шуни ўйлаб ғамга ботдим”, деди. Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу: “Мен қарз берган одам билан сенга муҳлат беришини сўраб гаплашиб кўрайми?” дедилар. Ҳалиги киши бошини қимирлатиб, розилик билдирди.
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу дарҳол ўринларидан туриб, ташқарига чиқдилар. Одамлар: “Эй, ибн Аббос эътикоф ўтирганингиз ёдингиздан чиқдими?” дедилар.
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу: “Йўқ асло унутмадим. Лекин Аллоҳга қасамки бир биродаримнинг ҳожатини осон қилиш, унинг қалбига хурсандчилик киритиш йўлида саъй-ҳаракат қилишим мен учун бир ойлик нафл рўза ва масжидда эътикоф ўтиришдан афзалдир”, дедидар”.
Даврон НУРМУҲАММАД
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ниҳоят Макка фатҳ қилинди. Унга ўзлиги қайтарилди. Тавҳид қибласи, мўминлар қалбининг маъшуқаси ширк ботқоғидан қутқарилди. Энди навбат бутун араб жазирасини ширкдан қутқаришга келган эди.
Набий соллаллоҳу алайҳи васалом ислом арслони Али ибн Аби Толиб розияллоллоҳу анҳуни чақирдилар. У зотни қўшинга бош қилиб, Той қабиласи бути Фулсни парчалагани юбордилар.
Ҳазрати Али каррамаллоҳу важҳаҳу қўшин билан бориб юклатилган вазифани аъло даражада бажариб асирлар билан Мадинага қайтдилар. Асирларни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам нима қилиш ҳақида машварат қилиш учун масжид олдида қўйдилар.
Эртаси куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам масжидга кираётганларида у зотни асир аёллардан бири тўхтатиб деди:
– Эй Муҳаммад! Агар мумкин бўлса мени озод қилсанг. Араблар мендан кулишмаса яхши бўлар эди. Отам ўлди. Келиб-кетувчилар тўхтади. Менга илтифот қил, Аллоҳ ҳам сенга илтифот қилсин! Отам қавмининг саййиди эди. У қийналганларга ёрдам қилар, жиноят қилганларни авф қилар, қўшничиликни сақлар, шарафни ҳимоя қилар, фақирларни суяр, уларга таом берар, саломни тарқатар, юки оғирларнинг юкини кўтарар, тақдир зарбаларига учраганларга ёрдам берар эди. Ҳожатини сўраб келган бирор кишини ноумид қилган эмас. Мен Ҳотам Тоийнинг қизи Саффона бўламан.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга дедилар:
– Булар ҳақиқий мусулмоннинг сифатларидир. Агар отанг мусулмон бўлганида биз Аллоҳдан унга раҳм қилишини сўраган бўлар эдик.
Сўнгра саҳобаларга қараб:
– Уни қўйиб юборинглар. Унинг отаси гўзал ахлоққа даъват қилар эди, дедилар.
Юқоридаги сифатлар ҳақиқатдан ҳам мусулмонларнинг сифати. Биз эътибор берадиган жой мана шу ер.
Ҳақиқий дин масжидда эмас, жойнамоз устида ҳам эмас.
Ҳақиқий дин тижорат ва мансабдаги омонатдорликда.
Ҳақиқий дин ота-она олдидаги камтарликда.
Ҳақиқий дин ака-укалар ва опа-сингилларга қилинадиган яхшиликда.
Ҳақиқий дин жуфти ҳалолнинг азиятига сабр этиш ва фарзандларга раҳм қилишда.
Ҳақиқий дин қўшниларинг билан қилинадиган муомалада.
Ҳақиқий дин беморга пул йиғилганида бахиллик қилмасликда.
Ҳақиқий дин биров ғийбат қилинганда ғийбатчиларга қўшилиб кетмасликда.
Ҳақиқий дин одамларнинг айбини яширишда.
Ҳақиқий дин ишониб айтилган сирни сақлай олишда.
Тавҳид, намоз, рўза ва бошқа ибодатлар Аллоҳнинг бандалари устидаги ҳаққидир. Улар диннинг ярми. Қолган ярми эса, бошқалар билан қандай муомала қилишингдадир.
Ҳаётда кўринмайдиган диндорлик ичи бўш диндорликдир.
Сени юмшоқ, сахий ва бировга зарари тегмайдиган бўлишингни таъминламаган иймон нуқсонли иймондир.
Тўғри, киши агар куфрда вафот этса бу ахлоқлар унга фойда бермайди. Аммо хулқсиз иймон ҳам оқсоқ иймондир.
Ушбу ибрат нақадар ўринли: «Диннинг барчаси хулқдир. Ким сендан хулқда ўзиб кетган бўлса, демак динда ўзиб кетибди!».
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа 