Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Уҳуд ғазотидан кейин Аллоҳ таоло мусулмонларга бундай хитоб қилди:
«Ўшанда У Зотнинг изни ила уларни қира бошлаганингизда Аллоҳ ваъдасининг устидан чиқди. Аммо сизлар заифлашиб, фармон борасида ихтилоф қилдингиз, У Зот сиз яхши кўрган нарсани кўрсатганидан сўнг эса осийлик қилдингиз, чунки орангизда дунёни истайдиганлар ҳам бор, охиратни истайдиганлар ҳам бор. Кейин эса У Зот синов учун сизларни чекинишга мажбур қилди. Энди эса сизларни афв этди, зеро, Аллоҳ мўминларга фазлу марҳаматлидир. Ўшанда Расул ортингиздан чақириб турса ҳам, ҳеч кимга қарамай, тирқираб қочдингиз. Аммо У Зот қўлдан кетган нарсага ҳам, етган мусибатга ҳам маҳзун бўлмаслигингиз учун сизни ғам устига ғам билан мукофотлади. Аллоҳ қилаётган амалларингиздан хабардордир» (Оли Имрон сураси, 152-153-оятлар).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам камончиларни бир тепаликка жойлаштириб, «Менинг фармонимсиз жойингиздан жилманглар!» деб буюрдилар. Лекин улар жангнинг бошида мусулмонлар ғалаба қилаётганини кўриб, ўлжадан бенасиб қолиб кетмайлик деб, Пайғамбаримиз солллаллоҳу алайҳи васалламнинг буйруқларини бажармай, пастга туша бошлашди. Буни кутиб турган душман фурсатдан дарҳол фойдаланди. Бу мусибатга ана шу тортишув, итоатсизлик сабаб бўлди. Мана шу жиноятнинг «меваси» ўлароқ, мусулмонлар жанг майдонида ғам устига ғамларга гирифтор бўлдилар.
Талотўпда душманлардан бири «Муҳаммад ўлди!» деб қичқирди. Мана шу ёлғон хабарнинг тарқалиб кетгани биринчи мусибат бўлди. Бу хабар мусулмонларни қаттиқ тушкунликка тушириб қўйди. Иккинчи мусибат эса кофирларнинг мусулмонлар устидан қўли баланд келиб, етмишта забардаст саҳобанинг шаҳид қилингани бўлди. Қуръоний таъбир бу мусибатни ўзгача услуб билан ифодалади. Аллоҳ таоло «сизларни ғам устига ғам билан жазолади», демади, балки «мукофотлади», деди. Нима учун мукофотлади? Бунинг нимаси мукофот дейсизми? Ахир юқоридаги ҳадисда нима дейилган эди? Ҳар бир мусибат – ажр эмасмиди? Бу воқеанинг мукофотлиги шуки, ғам-ташвиш, мусибат туфайли сабабли мўминларга ажр-савоб берилди. Шунинг учун Аллоҳ таоло мусибатларни, қийинчиликларни савоб деб, мукофот деб атади, чунки бу мусибатлар содир бўлган хатоларни йўқ қилиб юборар эди! Мўминлар бу қийинчиликларга сабр қилишса, Аллоҳ улардан рози бўлади, гуноҳларини мағфират қилади, жаннатдаги даражаларини юксалтиради.
Шундай экан, маҳзун бўлманг, опа-сингиллар! Аллоҳ бизни азоблаш учун, қийнаш учун эмас, балки тарбиялаш учун синамоқда. Балоларни йўллаб, бизни мукофотламоқчи, кечирмоқчи, биздан рози бўлмоқчи. Шунинг учун шу лаҳзалардан эътиборан унутмангки, ғам-ташвишларда албатта ажру мукофотлар бор.
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ таржимаси.
Устоз – жамиятни олға бошловчи ва унинг эртанги кунини таъминловчи, таъбир жоиз бўлса, бир йўлчи юлдузлардир. Устозсиз ҳеч бир жамият камолга етмаган. Шунинг учун ҳам халқимизда “Устоз отангдек улуғ” деган чиройли иборалар бор. Шундай экан, устознинг ҳам ота-онадек ҳақлари бор.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам мураббийларга олимларни ҳурматлаш, муаллим ва устозларни улуғлаш борасида кўпгина қимматли кўрсатмалар берганлар.
Имом Аҳмад, Имом Табароний ва Ҳоким Убода ибн Сомитдан розийаллоҳу анҳу ривоят қилади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Кексаларимизни улуғламаган, кичикларимизга меҳрибон бўлмаган ва олимларимизни (ҳақини) билмаган менинг умматимдан эмас”, дедилар.
1-октябрь – ўқитувчи ва мураббийлар куни муносабати билан қорақалпоғистонлик диний соҳа ходимларимиз Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти тизимидаги масжидларда кўп йиллар давомида хизмат қилган, бугунги кунда нафақада бўлган нуроний имом домлалар ҳолидан хабар олиб, байрам билан қутлади.
Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти
Матбуот хизмати