02 Октябр, 2024, 29 Рабиъул аввал, 1446
02 Октябр, 2024, 29 Рабиъул аввал, 1446
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Уҳуд ғазотидан кейин Аллоҳ таоло мусулмонларга бундай хитоб қилди:
«Ўшанда У Зотнинг изни ила уларни қира бошлаганингизда Аллоҳ ваъдасининг устидан чиқди. Аммо сизлар заифлашиб, фармон борасида ихтилоф қилдингиз, У Зот сиз яхши кўрган нарсани кўрсатганидан сўнг эса осийлик қилдингиз, чунки орангизда дунёни истайдиганлар ҳам бор, охиратни истайдиганлар ҳам бор. Кейин эса У Зот синов учун сизларни чекинишга мажбур қилди. Энди эса сизларни афв этди, зеро, Аллоҳ мўминларга фазлу марҳаматлидир. Ўшанда Расул ортингиздан чақириб турса ҳам, ҳеч кимга қарамай, тирқираб қочдингиз. Аммо У Зот қўлдан кетган нарсага ҳам, етган мусибатга ҳам маҳзун бўлмаслигингиз учун сизни ғам устига ғам билан мукофотлади. Аллоҳ қилаётган амалларингиздан хабардордир» (Оли Имрон сураси, 152-153-оятлар).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам камончиларни бир тепаликка жойлаштириб, «Менинг фармонимсиз жойингиздан жилманглар!» деб буюрдилар. Лекин улар жангнинг бошида мусулмонлар ғалаба қилаётганини кўриб, ўлжадан бенасиб қолиб кетмайлик деб, Пайғамбаримиз солллаллоҳу алайҳи васалламнинг буйруқларини бажармай, пастга туша бошлашди. Буни кутиб турган душман фурсатдан дарҳол фойдаланди. Бу мусибатга ана шу тортишув, итоатсизлик сабаб бўлди. Мана шу жиноятнинг «меваси» ўлароқ, мусулмонлар жанг майдонида ғам устига ғамларга гирифтор бўлдилар.
Талотўпда душманлардан бири «Муҳаммад ўлди!» деб қичқирди. Мана шу ёлғон хабарнинг тарқалиб кетгани биринчи мусибат бўлди. Бу хабар мусулмонларни қаттиқ тушкунликка тушириб қўйди. Иккинчи мусибат эса кофирларнинг мусулмонлар устидан қўли баланд келиб, етмишта забардаст саҳобанинг шаҳид қилингани бўлди. Қуръоний таъбир бу мусибатни ўзгача услуб билан ифодалади. Аллоҳ таоло «сизларни ғам устига ғам билан жазолади», демади, балки «мукофотлади», деди. Нима учун мукофотлади? Бунинг нимаси мукофот дейсизми? Ахир юқоридаги ҳадисда нима дейилган эди? Ҳар бир мусибат – ажр эмасмиди? Бу воқеанинг мукофотлиги шуки, ғам-ташвиш, мусибат туфайли сабабли мўминларга ажр-савоб берилди. Шунинг учун Аллоҳ таоло мусибатларни, қийинчиликларни савоб деб, мукофот деб атади, чунки бу мусибатлар содир бўлган хатоларни йўқ қилиб юборар эди! Мўминлар бу қийинчиликларга сабр қилишса, Аллоҳ улардан рози бўлади, гуноҳларини мағфират қилади, жаннатдаги даражаларини юксалтиради.
Шундай экан, маҳзун бўлманг, опа-сингиллар! Аллоҳ бизни азоблаш учун, қийнаш учун эмас, балки тарбиялаш учун синамоқда. Балоларни йўллаб, бизни мукофотламоқчи, кечирмоқчи, биздан рози бўлмоқчи. Шунинг учун шу лаҳзалардан эътиборан унутмангки, ғам-ташвишларда албатта ажру мукофотлар бор.
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Абу Бакр ибн Айёш роҳимаҳуллоҳ табаъа тобеъинлардан бўлиб, машҳур етти қироатнинг ровийларидан бири эди. У зот Шуъба исми билан машҳур эди. «Осимнинг Шуъбадан ривояти» дейилган қироат соҳиби шу кишининг исми билан юритилади. Буюк имом Аҳмад ибн Ҳанбал Ана шу муборак зотни «Қуръон ва яхшилик соҳиби эди», деб таърифлаганлар.
Шуъба роҳматуллоҳи алайҳ ҳижрий 95 йилда туғилиб, 193 йили Куфа шаҳрида, 96 ёшида вафот этган.
У зот вафотидан олдин ўғлига уйидаги ҳужралардан бирини кўрсатиб, «Ўғлим, мана шу ҳужрада гуноҳ қилишдан сақланингла, чунки мен бу хонада Қуръонни ўн икки минг марта ўқиб тугатганман», деган эканлар... Субҳаналлоҳ!
Ўлим тўшагида ётганларида ёнларида ўтирган қизлари йиғласа, «Нега йиғлайсан, қизим? Мендан хавотирланяпсанми? Мен мана шу хонада Қуръонни ўн икки минг марта хатм қилганман…» деганлар.
Умрини Қуръонга бағишлаган бу улуғ зот бу хизматларини Аллоҳ таоло қабул қилишидан, улар сабабли гуноҳларини кечиб юборишидан умидвор бўлганлар.
Бир аёл мана шу ўринга мос воқеани айтиб берган эди:
«Турмуш қурган илк кунларимизданг бошлаб, эрим билан ҳар куни икки саҳифа Қуръон ўқишга келишиб олдик. Алоҳида вақт ажратиб, бирга Қуръон ўқиб ўтирамиз. Аввал у киши менга бир саҳифани ўқиб берадилар, кейин мен у кишига иккинчи саҳифани ўқиб бераман. Мабодо сафарда бўлиб қолсалар, икки саҳифани иккимиз ҳам ўзимиз ўқир эдик, шунда ўша икки саҳифа икки марта ўқилар эди.
Аллоҳ таоло бизни шу вазифани доимий бажаришга мушарраф айлади. Ҳар сафар Қуръонни ўқиб тугатганимизда охирги саҳифасига бир белги қўямиз. Бу йил тўйимизга ўттиз йил бўлибди. Охирги саҳифадаги белгилар эса 127 та бўлибди. Демак, шу ўтган йиллар давомида Қуръонни 127 марта хатм қилибмиз. Қуръон ўқишда давом этганимиз сари, ҳаётимизга осойишталик, бахт ва нур кириб келаверди, энг асосийси – турмуш ўртоғим билан ўртамиздаги муҳаббат кучайиб бораверди. Аллоҳ у кишини паноҳида асрасин!»
Энди мана шу саволга жавоб беринг:
Ҳаётингиздан ўрин олган оддий, лекин доимий, айни вақтда дунёга ҳам, охиратингизга ҳам (ибодатга, ижтимоий ҳаётга, илм-фанга ёки соғлом турмуш тарзига алоқадор) манфаатли бирор вазифангиз борми?
Ўзингиз учун кунлик одатий вазифа кашф этсангиз, лаънати шайтон ҳар хил йўллар билан сизни вазифангиздан чалғитишга ҳаракат қилади. Лекин сиз бунга йўл қўйманг! Ҳушёр бўлинг, у сизни тўхтатиш учун турли важларни ўйлаб топади. Қилиб юрган вазифангиздан сизни оғдириш учун бирор кишидан ҳам фойдаланиши мумкин (одатда яқин инсонларингиздан бирини танлайди. Масалан, энг яқин дугонангизни…) Огоҳ бўлинг! Инсон ва жин-шайтонлар сизни йўлдан оздиришига асло йўл қўйманг!
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ таржимаси.
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа 