01 Октябр, 2024, 28 Рабиъул аввал, 1446
01 Октябр, 2024, 28 Рабиъул аввал, 1446
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Уҳуд ғазотидан кейин Аллоҳ таоло мусулмонларга бундай хитоб қилди:
«Ўшанда У Зотнинг изни ила уларни қира бошлаганингизда Аллоҳ ваъдасининг устидан чиқди. Аммо сизлар заифлашиб, фармон борасида ихтилоф қилдингиз, У Зот сиз яхши кўрган нарсани кўрсатганидан сўнг эса осийлик қилдингиз, чунки орангизда дунёни истайдиганлар ҳам бор, охиратни истайдиганлар ҳам бор. Кейин эса У Зот синов учун сизларни чекинишга мажбур қилди. Энди эса сизларни афв этди, зеро, Аллоҳ мўминларга фазлу марҳаматлидир. Ўшанда Расул ортингиздан чақириб турса ҳам, ҳеч кимга қарамай, тирқираб қочдингиз. Аммо У Зот қўлдан кетган нарсага ҳам, етган мусибатга ҳам маҳзун бўлмаслигингиз учун сизни ғам устига ғам билан мукофотлади. Аллоҳ қилаётган амалларингиздан хабардордир» (Оли Имрон сураси, 152-153-оятлар).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам камончиларни бир тепаликка жойлаштириб, «Менинг фармонимсиз жойингиздан жилманглар!» деб буюрдилар. Лекин улар жангнинг бошида мусулмонлар ғалаба қилаётганини кўриб, ўлжадан бенасиб қолиб кетмайлик деб, Пайғамбаримиз солллаллоҳу алайҳи васалламнинг буйруқларини бажармай, пастга туша бошлашди. Буни кутиб турган душман фурсатдан дарҳол фойдаланди. Бу мусибатга ана шу тортишув, итоатсизлик сабаб бўлди. Мана шу жиноятнинг «меваси» ўлароқ, мусулмонлар жанг майдонида ғам устига ғамларга гирифтор бўлдилар.
Талотўпда душманлардан бири «Муҳаммад ўлди!» деб қичқирди. Мана шу ёлғон хабарнинг тарқалиб кетгани биринчи мусибат бўлди. Бу хабар мусулмонларни қаттиқ тушкунликка тушириб қўйди. Иккинчи мусибат эса кофирларнинг мусулмонлар устидан қўли баланд келиб, етмишта забардаст саҳобанинг шаҳид қилингани бўлди. Қуръоний таъбир бу мусибатни ўзгача услуб билан ифодалади. Аллоҳ таоло «сизларни ғам устига ғам билан жазолади», демади, балки «мукофотлади», деди. Нима учун мукофотлади? Бунинг нимаси мукофот дейсизми? Ахир юқоридаги ҳадисда нима дейилган эди? Ҳар бир мусибат – ажр эмасмиди? Бу воқеанинг мукофотлиги шуки, ғам-ташвиш, мусибат туфайли сабабли мўминларга ажр-савоб берилди. Шунинг учун Аллоҳ таоло мусибатларни, қийинчиликларни савоб деб, мукофот деб атади, чунки бу мусибатлар содир бўлган хатоларни йўқ қилиб юборар эди! Мўминлар бу қийинчиликларга сабр қилишса, Аллоҳ улардан рози бўлади, гуноҳларини мағфират қилади, жаннатдаги даражаларини юксалтиради.
Шундай экан, маҳзун бўлманг, опа-сингиллар! Аллоҳ бизни азоблаш учун, қийнаш учун эмас, балки тарбиялаш учун синамоқда. Балоларни йўллаб, бизни мукофотламоқчи, кечирмоқчи, биздан рози бўлмоқчи. Шунинг учун шу лаҳзалардан эътиборан унутмангки, ғам-ташвишларда албатта ажру мукофотлар бор.
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ниҳоят Макка фатҳ қилинди. Унга ўзлиги қайтарилди. Тавҳид қибласи, мўминлар қалбининг маъшуқаси ширк ботқоғидан қутқарилди. Энди навбат бутун араб жазирасини ширкдан қутқаришга келган эди.
Набий соллаллоҳу алайҳи васалом ислом арслони Али ибн Аби Толиб розияллоллоҳу анҳуни чақирдилар. У зотни қўшинга бош қилиб, Той қабиласи бути Фулсни парчалагани юбордилар.
Ҳазрати Али каррамаллоҳу важҳаҳу қўшин билан бориб юклатилган вазифани аъло даражада бажариб асирлар билан Мадинага қайтдилар. Асирларни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам нима қилиш ҳақида машварат қилиш учун масжид олдида қўйдилар.
Эртаси куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам масжидга кираётганларида у зотни асир аёллардан бири тўхтатиб деди:
– Эй Муҳаммад! Агар мумкин бўлса мени озод қилсанг. Араблар мендан кулишмаса яхши бўлар эди. Отам ўлди. Келиб-кетувчилар тўхтади. Менга илтифот қил, Аллоҳ ҳам сенга илтифот қилсин! Отам қавмининг саййиди эди. У қийналганларга ёрдам қилар, жиноят қилганларни авф қилар, қўшничиликни сақлар, шарафни ҳимоя қилар, фақирларни суяр, уларга таом берар, саломни тарқатар, юки оғирларнинг юкини кўтарар, тақдир зарбаларига учраганларга ёрдам берар эди. Ҳожатини сўраб келган бирор кишини ноумид қилган эмас. Мен Ҳотам Тоийнинг қизи Саффона бўламан.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга дедилар:
– Булар ҳақиқий мусулмоннинг сифатларидир. Агар отанг мусулмон бўлганида биз Аллоҳдан унга раҳм қилишини сўраган бўлар эдик.
Сўнгра саҳобаларга қараб:
– Уни қўйиб юборинглар. Унинг отаси гўзал ахлоққа даъват қилар эди, дедилар.
Юқоридаги сифатлар ҳақиқатдан ҳам мусулмонларнинг сифати. Биз эътибор берадиган жой мана шу ер.
Ҳақиқий дин масжидда эмас, жойнамоз устида ҳам эмас.
Ҳақиқий дин тижорат ва мансабдаги омонатдорликда.
Ҳақиқий дин ота-она олдидаги камтарликда.
Ҳақиқий дин ака-укалар ва опа-сингилларга қилинадиган яхшиликда.
Ҳақиқий дин жуфти ҳалолнинг азиятига сабр этиш ва фарзандларга раҳм қилишда.
Ҳақиқий дин қўшниларинг билан қилинадиган муомалада.
Ҳақиқий дин беморга пул йиғилганида бахиллик қилмасликда.
Ҳақиқий дин биров ғийбат қилинганда ғийбатчиларга қўшилиб кетмасликда.
Ҳақиқий дин одамларнинг айбини яширишда.
Ҳақиқий дин ишониб айтилган сирни сақлай олишда.
Тавҳид, намоз, рўза ва бошқа ибодатлар Аллоҳнинг бандалари устидаги ҳаққидир. Улар диннинг ярми. Қолган ярми эса, бошқалар билан қандай муомала қилишингдадир.
Ҳаётда кўринмайдиган диндорлик ичи бўш диндорликдир.
Сени юмшоқ, сахий ва бировга зарари тегмайдиган бўлишингни таъминламаган иймон нуқсонли иймондир.
Тўғри, киши агар куфрда вафот этса бу ахлоқлар унга фойда бермайди. Аммо хулқсиз иймон ҳам оқсоқ иймондир.
Ушбу ибрат нақадар ўринли: «Диннинг барчаси хулқдир. Ким сендан хулқда ўзиб кетган бўлса, демак динда ўзиб кетибди!».
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа 