Инсон учун дунё ҳаётида эга бўладиган неъматлари орасида энг қадрлиси бу – иймондир. Тақводор банда динига, эътиқодига зарар етадиган ҳар қандай амалдан узоқ бўлади, сақланади. Айниқса, сеҳр билан шуғулланиш ёки сеҳргарнинг олдига бориш ақидага қаттиқ таъсир қилади.

Уламолар айтадилар: “Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам еттита ҳалокат қилувчи гуноҳлардан сақланишга буюриб, улардан бири сеҳр эканининг хабарини берганлар. Шунга кўра, сеҳр билан шуғулланиш ҳаром амал бўлиб, у куфрга олиб боради. Бунга ушбу оят далолат қилади: «Икковлари ҳатто: “Биз фитна–синов учунмиз, кофир бўлмагин”, демасдан олдин ҳеч кимга ўргатмасдилар» (Бақара сураси, 102-оят)”.

Энг хавфли жиҳати шуки – сеҳр билан шуғулланиш қанчалик оғир гуноҳ бўлса, сеҳргарнинг олдига бориш ҳам шунчалик катта гуноҳ. Яъни, сеҳр билан шуғулланган ҳам, сеҳргарнинг олдига борган ҳам бир хил гуноҳкордир.

Ҳубайра ибн Ярийм айтади: “Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳунинг: “Ким коҳинга ёки сеҳргарга бориб, унинг айтганини тасдиқласа, батаҳқиқ, Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга нозил бўлган нарсага куфр келтирибди”, деб айтаётганини эшитдим”.

Айрим олимлар сеҳргарнинг мушрик эканига қуйидаги ҳадисни далил сифатида келтиришади. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким сеҳр қилса, ширк келтирган бўлади”, деганлар (Имом Насоий ривояти).

Барча ўтган пайғамбарлар даврида сеҳр ҳаром амал саналган. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Сеҳргар қаерда бўлса ҳам, зафар топмас” (Тоҳа сураси, 69-оят).

Сеҳр динни ҳалок қилувчидир. Бу ҳақда Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ҳалокатга элтувчи еттита гуноҳдан сақланинглар!” дедилар.

Саҳобалар: “Ё Аллоҳнинг Расули, улар қайсилар?” деб сўрашди.

У зот алайҳиссалом: “Аллоҳга ширк келтириш, сеҳр (билан шуғулланиш), Аллоҳ (ўлдиришни) ҳаром қилган жонни ноҳақ ўлдириш, рибо ейиш, етимнинг молини ейиш, жанг куни орқага қочиш ҳамда иффатли, мўмина, ғофила (бузуқлик нималигини билмайдиган) аёлни фоҳишаликда айблаш”, деб жавоб бердилар” (Имом Бухорий ривояти).

Аллоҳга ширк келтиришдан кўра катта ва оғирроқ гуноҳ йўқ. Ҳадисда инсонни ҳалок қилувчи гуноҳларнинг ичида биринчи ўринда айнан ширкнинг зикр қилиниши ҳам бежиз эмас. Ундан кейин сеҳрнинг келтирилиши эса сеҳргарлик қанчалик катта гуноҳ эканини яққол кўрсатади.

Банда сеҳргарнинг айтган ҳар бир сўзига ишониши, унинг айтганларини бажариши натижасида Роббидан қўрқишдан, таваккул ва фақатгина Ўзига юзланиб дуо қилишдан, ёрдам сўрашдан узоқлашади. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Ва ислоҳ қилингандан кейин ер юзида фасод қилманг ва Ундан қўрқиб тамаъ ила дуо қилинг. Албатта, Аллоҳнинг раҳмати яхшилик қилувчиларга яқиндир” (Аъроф сураси, 56-оят).

Давоми бор...

1-қисм
2-қисм

Даврон НУРМУҲАММАД