Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
“Бисмиллаҳ” деган сўзни кўп ишлатамизу, аммо унинг жуда кўплаб фазилатларидан хабардор эмасмиз. Уйга кирганда ва уйдан чиққанда, овқатланишдан, ичимлик ичишдан олдин ёки бирор нарса ёзганда шу каби кўплаб ҳолатларда “Бисмиллаҳ”ни айтиш Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатларидир.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ҳар бир аҳамиятли иш “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм” билан бошланмас экан, унинг охири кесикдир”, деганлар.
Бошқа бир ҳадис шарифда: “Қайси иш “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм” билан бошланмас экан, у ишда барака бўлмайди” дейилган.
Демак, “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм” деб бошланган ишда барака бўлар экан. Қолаверса, “бисмиллаҳ” айтилган ишдан шайтон қочади.
Агар “бисмиллаҳ”ни айтиб деразани ёпсангиз шайтон уйингизга кира олмайди.
Агар уйга “бисмиллаҳ” деб кирсангиз, шайтон уйингизга кира олмайди.
Агар кўчага “бисмиллаҳ”ни айтиб чиқсангиз, шайтон сизга ҳамроҳ бўла олмайди.
Агар “бисмиллаҳ”ни айтиб деразани очсангиз, шайтон уйингизга кира олмайди.
Агар овқат қилишни “бисмиллаҳ” билан бошласангиз, шайтон овқатингизга шерик бўла олмайди.
Агар таҳоратни “бисмиллаҳ валҳамду лиллааҳ” деб бошласангиз, таҳоратингиз сингунича фаришталар сизга яхшилик, мукофот ва савоблар ёзиб турадилар.
“Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм” Аллоҳ таолонинг Китоби – Қуръони каримдан бир оят бўлгани учун ҳам уни кўп айтиш билан улкан ажрларга эга бўлинади. Қолаверса, ҳар бир ҳарф учун 10 дан 700 гача савоб берилади.
“Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм” 19 ҳарфдан иборат, бир айтиш 190 савобга тенг бўлади. Ҳар бир ҳарф Аллоҳнинг марҳамати билан кўпайтирилиб, 700 минг баробарга етади ва Аллоҳнинг фазли ила яна ҳам кўпаятирилади. Агар бир кунда ҳеч бўлмаганда 50, 100 марта “Бисмиллаҳ”ни айтишга одат қилсак, қанча савобга ҳамда Аллоҳни зикр қилишга муваффақ бўлишимиз мумкин.
Даврон НУРМУҲАММАД
Маъруф ибн Файруз ал-Кархий раҳимаҳуллоҳ айтадилар:
“Дунё тўрт нарсадан иборат: мол, сўз, уйқу ва таом. Мол туғёнга олиб боради, сўз адаштиради, уйқу эсдан чиқаради, таом шаҳватга етаклайди”.
“Солиҳлар кўп, лекин улар ичида сиддиқлар кам”.
“Аллоҳ кимга яхшиликни истаса, унга амал эшигини очиб, тортишиш эшигини ёпади. Агар ёмонлик истаса, амал эшигини ёпиб, тортишиш эшигини очади”.
“Аллоҳга таваккул қил, токи У сенинг устозинг ва шикоят қиладиган Зотинг бўлсин. Чунки инсонлардан наф йўқ”.
“Кўзларингизни тийинг, ҳатто урғочи қўйдан ҳам”.
“Сахийлик — муҳтож пайтда муҳтож нарсани бошқа бировга беришдир”.
“Тунги ибодат мўмин учун қиёмат кунида нур бўлиб, ўнгу сўлини ёритади. Кундузги нафл рўза эса, бандани дўзахнинг иссиғидан узоқлаштиради”.
“Қиёмат кунида бир нидо қилгувчи: “Эй Аллоҳни мадҳ қилганлар туринглар”, деб нидо қилади. Шунда, “Қул ҳува Аллоҳу аҳад”ни кўп ўқиганлар туришади”.
“Авлиёларнинг аломати нима?” — деб сўрашди. “Аломатлари учтадир: Аллоҳ учун ғам чекади, Аллоҳ билан машғул бўлади ва Аллоҳ томонга қочишади”.
Довуд Тоийнинг дўстларидан бири менга: “Амални ташлама. У сени Роббингнинг розилигига яқинлаштиради”, деди. Мен ундан: “Қайси амални?” деб сўрадим. У: “Роббингга доимий итоат, мусулмонларга хизмат ва уларга насихат” деди.
Ҳомиджон қори ИШМАТБЕКОВ