Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Борлиқдаги барча нарса Аллоҳнинг измидадир. Борлиқдаги қонунларни яратган ҳам, хоҳласа уларни ўзгартирадиган ҳам Аллоҳдир. Вақти келиб борлиқдаги барча қонунлар бузилади ва ерда ҳаёт тугайди. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади:
﴿إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ﴾
“Вақтики осмон ёрилса. Ва вақтики юлдузлар сочилиб кетса. Ва вақтики денгизлар портлатилса. Ва вақтики қабрлар остин-устун бўлса. Ҳар бир нимани муқаддам қилди-ю, нимани охир қилди биладир” (Инфитор сураси, 1-5 – оятлар).
Қуръони каримда қиёмат куни бўладиган ҳолатларни ёритган оятлар жуда кўп. Айримлар бундай дейдилар “Яратганнинг қудрати мукаммалдир. Шунинг учун борлиқдаги қонуниятлар миллион йиллар ўтса-да, ўзгармасдан қолаверади, бир сония ҳам ўзгармасдан туради”. Уларга айтадиган гапимиз шуки “Аввало борлиққа яхшилаб назар солинглар. Наҳотки ўтган замонлардан бери коинот, борлиқ ўзгармаган бўлса?!
Яна айримлар эса борлиқдаги қонуниятларни ўзгарувчан деб биладилар ва буни Яратганнинг қудрати эркинлиги билан изоҳлашга уринадилар. Уларга ҳам бу эътиқодлари хато эканлигини билишлари учун атрофга боқишлари кифоя эканлигини эслатиб қўймоқчимиз.
Инсон зулм кўрган пайтда қалбидан “Аллоҳ бор, мени ташлаб қўймайди” дея умид қилади. Нега? Чунки ҳамма бир лаҳзада вазият Аллоҳнинг изни ила ўзгариши мумкинлигини яхши билади.
Одатда инсон сабабият қонуниятлари амал қилаётган пайтда Аллоҳни кам эслайди. Аслида ҳамма нарса Аллоҳнинг изни ила содир бўлаётган бўлса ҳам бу нарсани оддий қабул қилади. Бироқ кутилмаган пайтда ишлар бўлгандагина инсон яхшироқ тафаккур қилишни бошлайди, яратган эгасини эслайди. Аллоҳнинг борлигига атрофимиздаги нарсалар орқали мисоллар келтирдик. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади:
﴿وَفِي أَنْفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ﴾
“Ўзингизда ҳам (мўжизалар бордир). Кўрмайсизларми” (Зориёт сураси, 21-оят).
Киши ўзига назар солса, Лекин мўжизаларни кўрмаса унда ушбу оятнинг маъноси нима?
Шайх Муҳаммад Мутавалли Шаъровийнинг
“Аллоҳнинг борлигига ақлий далиллар” китобидан.
Диндан узоқлашар эканмиз, асл мақсаддан, рисолатдан ва инсоний қадриятлардан йироқлашган бўламиз. Натижада жамиятда ёмонлик, зулм ҳукм суради, ёвузликка, маст қилувчи ичкиликларга қизиқиш ортади, оилага, соғлом турмуш тарзига рағбат йўқолади, ота-она билан фарзанд ўртасидаги муносабатларга ҳам футур етади, иқтисодий ҳаёт эса рибо ва қимор билан тўлиб-тошади. Оқибатда гуноҳлар кескин кўпайиб кетади.
Шу боис инсон доимо динга эҳтиёж сезади ва ундан ҳеч қачон беҳожат бўлмайди!
«Ҳанафий мазҳабига теран нигоҳ» китобидан