Увайс Қараний милодий 621 йили туғилганлар. Ривоятларга кўра, ҳазрати пайғамбаримизни тушларида кўриб, исломга кирган, шу боис Увайс унвонига лойиқ топилган. (Увайс туш орқали таълим олиш маъносини беради). Ҳазрат Навоий “Насоимул-муҳаббат” асарида ёзишича, Увайс Қараний Уҳуд жангида пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг битта тишлари синганини эшитиб, ўзларининг ҳамма тишини уриб синдирган эканлар.
Пайғамбаримиз билан бир замонда яшаган бўлсалар-да, у зот билан кўриша олмай, ғойибона имон келтирганлар. Ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ора-сира Яман тарафга юзларини буриб, бундай дер эдилар: “Яман томондан раҳмат шабадалари эсмоқда. Эҳсон ва эзгуликда тобеинларнинг энг яхшиси Увайс Қаранийдир”.
Орадан йиллар ўтиб, Пайғамбаримиз (алайҳиссалом) ҳаётлари сўнгида муборак ҳирқаларини ечиб, Ҳазрати Умар билан Ҳазрати Алига берадилар ва: “Буни Увайс Қаранийга беринглар!” дея васият қиладилар.
Ҳазрати Увайс Пайғамбаримизнинг соллаллоҳу алайҳи васаллам вафотларидан кейин ҳаж қилиш учун Маккага келадилар. Ҳазрати Умар ҳам Увайс билан кўришишни орзу қилиб юрардилар. Яманликлар ҳаж қилиш учун келишганида Ҳазрати Умар Абу Қубайс тепалигига чиқиб, баланд овоз билан Яман ҳожилари орасида Увайс исмли киши бор-йўқлигини сўрайдилар. Яманликлардан узун соқолли киши ўрнидан туриб: “Эй Умар, бир Увайс бор орамизда. У жуда одамови, туяларимизга қўриқчилик қилиб ўтиради. Кечки пайтлари унга овқатини олиб бориб берамиз”, дейди. Ҳазрати Умар Увайс турган жойга борадилар. У билан суҳбатлашиб, пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам айтган киши шу одам эканига ишонч ҳосил қиладилар ва муборак омонатни — ҳирқаи шарифни унга топширишади. Кейинроқ бу ҳирқа қўлдан-қўлга ўтиб, Усмонийлар томонидан Истанбулга олиб кетилади. Айни пайтда бу хирқа Тўпқопи саройининг “Муқаддас омонатлар” бўлимида сақланади.
Бугунги кунда Увайс Қаранийнинг мақбаралари дунёнинг бир қатор мамлакатларида учрайди. Қорақалпоғистонда, Наманганда, Тожикистонда ва ҳатто Туркияда ҳам унинг номига барпо этилган қадамжолар бор. Эмишки, Увайс Қараний вафотларидан сўнг етти мамлакат подшоҳи уни ўз мамлакати ҳудудида дафн қилиш бўйича баҳслашади. Мўъжиза туфайли майит ҳар еттита қабрда пайдо бўлади.
Асл майит қайси бири экани ҳеч кимга маълум эмасмиш…
Шу қадамжолардан иккитаси ватанимиз ҳудудида жойлашган. Қорақалпоғистон Республикасининг Беруний туманидаги зиёратгоҳ ҳам, у жойлашган тоғ ҳам султон Увайс номи билан аталади. Маълумотларга қараганда, бу ерда Султон Увайс мақбаралари илк бора XIII асрда Султон Муҳаммад Хоразмшоҳ буйруғига биноан қурилган. Аммо, Чингизхон қўшинлари томонидан вайрон қилинган. Орадан асрлар ўтиб, Хива хони Элтузархон, кейинчалик Оллоқулихон тарафидан мақбара қайта тикланади. Бироқ, собиқ тузум даврида мақбаранинг олтиндан ясалган қандили, олтин суви юритилган панжараси, гумбаз устидаги олтин қуббаси талон-тарож қилиниб, вайронага айлантирилган.
Яна бир зиёратгоҳ Наманган вилоятининг Чортоқ туман марказидан 35 километр узоқликдаги Балиқли кўл қишлоғида жойлашган. Увайс Қараний зиёратгоҳининг жанубий томонида оналари Биби Наима она зиёратгоҳи бор. Ривоятларга кўра, Увайс Қараний оналари билан билан шу манзилга келганлар. Оналари Биби Наима шу ерда қазо қиладилар. Жасадни ювиб, дафн қилиш учун сув тополмаган Увайс Қараний Яратганга муножот қиладилар. Шунда ердан бир булоқ отилиб чиқади. Бу булоқ ҳозиргача сақланиб қолган. Қизиғи шундаки булоқ суви ҳафтанинг маълум кунлари сутранг кўринишга киради, кейин эса яна тиниқлашади. Булоқ суви кўплаб касалликларга шифо эмиш.
Увайс Қаранийнинг яна бир зиёратгоҳлари Тожикистон Республикаси жанубидаги Хатлон вилояти Ховалинг ноҳиясида жойлашган. Маҳаллий аҳоли вакиллари буюк авлиё айнан шу ҳудудда дафн қилинганига ишонадилар.
Увайс Қаранийнинг навбатдаги қабрлари Туркиянинг Жануби-шарқий қисмидаги Сиирт вилояти Байкан туманида жойлашган. Мақбара Усмонийлар салтанатининг сўнгги йилларида, аниқроғи 1901 йилда Абдулҳамид Иккинчи томонидан тикланган.
М.Турдалиева, И.Исматов (видео) ЎзА
Сулаймон ибн Аюб раҳимаҳуллоҳ бундай ҳикоя қилади: “Мен ўн йилдан кўпроқ вақт давомида илм ўрганиш ва Қуръонни ёд олишга ҳаракат қилсам-да, Фотиҳа сурасини тўғри ўқий олмасдим. Бу ҳолат менга оғир эди. Ҳатто устозим ҳам мендан умидини узган эди.
Ёлғиз қолганимда саждага бош қўйиб йиғлаб, дуоларимда Аллоҳ таолодан тилимни бурро, хотирамни ўткир қилишини ҳамда қалбимдаги ғашликни кетказишини сўраб илтижо қилардим.
Солиҳ инсонлардан бирига ҳолимни баён этдим. У мендан: Ота-онанг борми? - деб сўради.
Мен: Ҳа, онам бор, - деб жавоб бердим.
У: Онангга яхшилик қиласанми? – деб сўради.
Мен: Ҳа онамнинг хизматларини бекаму кўст бажараман, – дедим.
Шунда солиҳ киши менга: Онангни олдига бориб, ундан Қуръони каримни ёд олишинг ҳамда фақиҳ бўлишинг учун дуо қилишини сўра, – деди.
Мен уйга бориб, бу гапларни онамга айтдим. Волидам ярим тунда намоз ўқиди, ҳаққимга хайрли дуолар қилди. Сўнгра саҳарлик қилиб, Аллоҳ учун рўза тутди.
Тонг отиши билан онамнинг дуолари қабул бўлди. Худди булутлар тарқагач қуёш чарақлагани сингари ақлим ҳам ёришиб, қувваи ҳофизам кучайганини ҳис этдим.
Шу тариқа мен зеҳни ўткир ва илмли инсонга айландим. Онамнинг дуоси баракотидан Қуръон ва ҳадисни пухта ўзлаштириб, илму-ҳикмат денгизида суза бошладим. Ниҳоят, кучли имомга айландим”.
Ким бирор мақсадини амалга оширишда қийналса, аввало, Аллоҳ таолога таяниш баробарида ота-онасининг дуосини олсин!.
Шайх Маҳмуд МИСРИЙнинг
“Солиҳ ва солиҳалар ҳаётларидан қиссалар” китоби асосида
Илёсхон АҲМЕДОВ тайёрлади.